30 พฤศจิกายน 2544 14:52 น.
นิติ
ดั่งตะวันที่เผ่าผลาญทุกสิ่ง
ยากยิ่งสิ่งต้านทานแก้ไข
จะเรียกร้องเอาดวงจันทร์กั้นไว้
ต้องแพ้พ่ายใจสลายหายไปในพริบตา
บางสิ่งที่ใจเราคิดว่าใช่
แต่กับใครบางคนที่ค้นหา
มองเหมือนกันแต่คิดฝันต่างศรัทธา
ด้วยสิ่งสรรหาความฝันแตกต่างกัน
30 พฤศจิกายน 2544 12:57 น.
นิติ
ริ้วรอยแห่งความสิ้นหวัง
ขีดขวนลงกลางหลังหนังหัวใจ
เหมือนรอยมีดกรีดลึกกว่าตะไบ
เลือดใสใสไหลออกมาปนน้ำตา
ร่องรอยของคนขี้แพ้
ถูกแหลชำแหละเนื้อเอาเกลือทา
เจ็บระบมซมซานปานหัวใจโดนผ่า
ยิ่งกว่าตัดแขนขาขวากลูกตาให้หมากิน
จดจำได้ไปทุกอนูความรู้สึก
จะยือยึกชึกกระชากลากหัวใจไปโคกหิน
เอาปืนผาหน้าไม้มายิงหัวใจบิ่น
ได้ชาชินกินแห้วแจ่วใบบัวบกอกตรม
เจ็บครั้งนี้เกือบระลึกได้หลายร้อยชาติ
เจ็บขนาดน้ำตาลถาดขยาดขม
เจ็บด้วยรักยักษ์จำแลงแกล้งชื่นชม
ทำอารมณ์จมลงโศกโลกมึดดำ
29 พฤศจิกายน 2544 12:14 น.
นิติ
ดอกเอยดอกรัก
เจ้าสลักปักไว้กับใครหนอ
ถึงได้บานหวานเขินเยินยอ
ใคร่อยากขอช่อดอกรักมาปักใจ
ดอกกุหลาบเจ้ายังอาบน้ำผึ้ง
ไว้คลอคลึงผู้คนได้หลงใหล
เป็นตัวแทนความคิดถึงจึงส่งไป
เป็นดอกไม้แทนความห่วงใยคิดถึงกัน
ดอกหญ้าที่ใครว่าเจ้าต้อยต่ำ
เห็นดินดำน้ำชุ่มกุมความสำคัญ
เพราะเจ้านั้นบ่งบอกความสัมพันธ์
ว่าพืชพันธุ์อุดมสมบูรณ์งาม
28 พฤศจิกายน 2544 17:45 น.
นิติ
เก็บเมล็ดเม็ดพันธุ์แห่งความหวัง
เก็บจากขอบฝั่งกำลังใจ
เก็บมาเติมแต่งเรี่ยวแรงแฝงไว้
เพื่อจุดหมายปลายขอบตะวัน
รอยเท้าก้าวเดินของผู้คน
บนถนนหนทางอย่างมุ่งมั่น
เก็บเกี่ยวประสบการณ์หลากสีสัน
ในทุกวันพ้นผ่านกาลเวลา
ความหวังกับความฝันวันนี้
ความดีมีคุณธรรมนำหน้า
สิ่งต่างๆที่ต้องการผ่านเข้ามา
คิดไขว่คว้าได้มาสมดั่งใจ
25 พฤศจิกายน 2544 14:52 น.
นิติ
จบกันเพียงตะวันลับฟ้า
หยดน้ำตาเพียงฟ้าไม่สดใส
ทุกข์โศกเพียงโลกไม่เข้าใจ
เจ็บใจเพียงใครรังแก
แค่นี่เพียงนั่นฉันเหงา
หรือเศร้าเพียงหนาวแน่แท้
หลอกกันเพียงล่วงฝันสุดทางแก้
ดูอ่อนแอเพียงอ่อนไหวใจสะเทือน
แค่เหนื่อยเพียงเมื่อยเท่านั้น
เห็นจันทร์เพียงเงาเฝ้าเตือน
มองเหมือนเพียงคลายใกล้ลืมเลือน
เจอเพื่อนเพียงเยือนแล้วจากลา
นั่นรักเพียงหลงไปชั่ววูบ
ถ้าได้จูบเพียงรูปให้โหยหา
หากขอพบเพียงจะจบรบน้ำตา
คิดฝันหาเพียงมายามาหย่าใจ
ร้องขอเพียงขอร้องลองหยุดยั้ง
จงนั่งเพียงฟังสั่งครวญใคร่
คิดดีเพียงยินดีชี้ทางไป
ชี้จิตใจเพียงเปิดทางสร้างความดี