22 ตุลาคม 2547 11:06 น.
นิติ
ลาจรก่อนรุ่งสาง
ได้ไกลห่างร้างวิถี
จากกันแต่มั่นในฤดี
จากนี้ คือ ใจในนิรันดร์
จำใจลามาด้วยการ
สุดทรมานหวาดหวั่น
เพราะด้วยอยู่ไกลกัน
เร้าสัมพันธ์เป็นเส้นบาง
จึงวอนใจคนไกล
ด้วยเยื้อใยบางยามห่าง
จงเป็นเพื่อนใจไปตลอดทาง
เธอ คือนางฟ้าประจำใจฯ
13 ตุลาคม 2547 12:53 น.
นิติ
ทุกคำสัมผัสได้รับรู้
เข้าใจดี-เคียงคู่ความจริง
ความฝัน และอื่นๆแทบทุกสิ่ง
ยากยิ่ง จะแยกแยะจากหัวใจ
ถ้าลวงหลอก-เธอได้ชัยสัมฤทธิ์ผล
เพราะหลงกลเข้าแล้วมิแคล้วไกล
จะทิ้งห่าง ร้างหนีไปหนไหน
ก็ไม่ลบใจ ดวงช้ำ ช้ำ กล่ำกลืน
ถ้าจริงแท้ หมายมาดมหามิตร
ไม่ผูกติด รูป พันธุ์ ยศทา อื่น
ผูกมิตร ด้วยใจจริง ถวิลคืน
ความยั่งยืน คือ ลมหายใจแห่งมิตรเยือนฯ
13 ตุลาคม 2547 12:16 น.
นิติ
เยื้อใยหัวใจฉันยังพันผูก
ดังต้นรักปลูกกลางใจช่วยรักษา
ด้วยน้ำคำผสานน้ำใจ-แก้วตา
รู้ไหมว่าเหมือนเป็นยารักษาใจ
ถ้อยคำอุ่น อุ่น ละมุนนั่น
ยังเก็บใส่ใจจำคล้ายฝัน,เคยใฝ่
แต่ด้วยเหตุหลากประการที่ผ่านไป
มิอาจภาพในใจไม่ลบเลือน
ตรงเส้นขอบฟ้าผ่านกัน ณ วันเก่า
เคยมีเรา และเงาคล้อ หลอกล้อเหมือน-
สิ่งที่คู่กัน สักอย่าง ใต้เงาเดือน
แม้ลมหนาวมาเยือน มิเบือนใจ
ฉันคิดถึงเธอมากเท่าไหร่ ก็ไม่รู้
แต่เพียงได้ยินเสียงข้างหู ก็รู้ได้
ความปรารถนาดีจากหัวใจ คนไกล
คิดถึงเธอเสมอลมหายใจที่ฉันมี....
7 กันยายน 2547 15:38 น.
นิติ
ขอบคุณความคิดถึงเธอ-ปกคลุมกาย
ฉันจึงหายใจได้ไออุ่น
แม้วันที่ไม่มีเธอคอยนอนหนุน
วันที่ไออุ่นจากกายได้หายไป
ขอบคุณหัวใจที่ส่งมา
ขอบคุณฟ้าที่ทำให้ฉันได้รู้จักความห่วงใย
ขอบคุณโลกที่ยังเหลือเยื้อใย
ของคนไกลไม่ได้เจอเพราะปัจจัย
คำตอบแทนเหล่านี้อาจน้อยกว่าใจที่ส่งให้
ดีไม่เท่าใจสัมผัสกลัดกลุ้มอาลัย
ห่างกันยิ่งรู้สึกหวั่นไหว
แต่ไม่เป็นไรเพราะรู้ว่าใจเธอเคียงข้างกัน
7 กันยายน 2547 15:08 น.
นิติ
ณ มุมนั่นวันเธอเหงา
ใครใดเล่าจะเฝ้าปลอบขวัญ
ณ มุมเก่าเหงากว่าทุกวัน
ตั้งแต่จันทร์ถึงศุกร์ยังรุกใจ
เพียงเพื่อนผ่านผิว-เจ้าลมร้อน
จากมาจรค้อนเคืองเร้าไหวไหว
พัดมาเฉือนเกลื่อนโศกต่างไป
ใจหนาวนัยยิ่งหนาวกว่าทวีคูณ
อาดูรหมองครรลองเศร้าที่เร้าจิต
หวนพินิจคิดคำนึงถึงหอมอุ่น
จากบางคนบางใจเคยเจือจุน
หอมละมุ่นคลอข้างเธอ-วันผ่านมา
ณ มุมนั่นวันนี้ถ้าเธอเหงา
มาโหมเจ้าราวเร็วปวดใจล้า
ขอมุมนั่นจงมีกันแม้วันลา
เช็ดน้ำตา ณ มุมเหงาวันร้าวรานฯ