15 ธันวาคม 2547 14:37 น.
นิติ
ณ ดึกดื่นกลางคืนหนาว
ลมพัดกราวราวถูกผิวอย่างเกรี้ยวกราด
แต่มิถอยยังมุ่งไปด้วยใจอันองอาจ
แม้นใจขลาดเพียงลมหนาวฤาหนาวใจ
โลกมืดยามนิทรา
ดูเร้นลับราวกับว่าโลกหยุดไหว
สรรพสิ่งนิ่งเย็นเป็นหลับไหล
เป็นโลกใหม่ในค่ำคืน
หนทางไป-กลับรังพักยังหนักหนาว
คิดถึงคราวปีก่อนโน่นยังอุ่นชื่น
แม้นหนาวลมก็ข่มใจทั้งนั่ง-ยืน
ฤาใจเป็นอื่น จงตื่นคืนกาล
ณ คืนหนาวกลางดึกดื่น
คิดถึงวันคืนและอื่นๆประสาน
มิทุกข์แต่หนาวรุกใจใฝ่วันวาน
แดดอุ่นผลาญ ก้าวผ่าน ก้าวต่อไป
7 ธันวาคม 2547 14:07 น.
นิติ
ไหวลู่ถูใจแกว่ง
ลมแรงแกว่งใจไหว
ถู ถู ไถ ไถตามแต่ใจ
คิดถึงใครไป...หลายคน
ลมหนาวเมื่อราวแปดโมง
ขณะยืนมองโค้งขอบฟ้าข้น
คิดไปไกล ใจร้อนรน
ใช่สับสน ยังค้นทางไป
ภายภาคหน้าธิวารุ่ง
หวังค่อยมุ่งไปหนไหน
ถามตัวเองอย่างเกรงใจ
เจ้าลมไหว จะไปไกลแค่ไหนกัน
1 ธันวาคม 2547 14:17 น.
นิติ
...เมาใจก่อนแล้วถึงเมาเหล้า
มิได้อยากด้วยเหงาและเสน่หา
หรือโก้เก๋เท่ห์เชิงมายา
และไม่ใช่หมาเศร้าที่เราเข้าใจ
ฉันเมาใจในโลกกว้าง
ฉันเมาอย่างรันทดกดไว้
ด้วยหมดรูปหมดตัวเพื่อใคร
ในโลกใบใหญ่...เราเห็นแก่ตัว
เมาใจก่อนฤทธิ์พิษสุรา
อารมณ์,เหล้า,โซดา ก็ซ่าซัว
ฉลองใจหยาบ หยาบ วาบวาวมัว
ใจด้านชั่ว มารัวกลอง...
รับเอาเถอะ?ความจริงเมา เมา
ไปขัดเกลาเหงาโลกร้างหมอง
ให้รู้ใจ ได้ลิ้มลอง
ใจสี่ห้อง จักครองชัยในความ เมา
30 พฤศจิกายน 2547 01:18 น.
นิติ
ฉันรู้ดีว่าเธอเป็นแบบไหน ฉันแค่ไหน
ไม่ขอถามอะไร ทำไม มากมาย
มันอยู่ในใจเราอยู่แล้วความหมาย
ได้แค่บอกไว้ อะไรที่คิดกับเธอ
อาจจะดูน้ำเน่า และก็เท่านั้น
แค่คำหวานมัน รำคาญเธอเสมอ
ทีเล่น แต่เอาจริงทุกครั้งเจอ
แต่เธอก็ไม่เคยเข้าใจเลย
คำหวานหว่านให้เธอรับรู้
ใจกระด่างอยู่ แต่ไม่อาจอยู่เฉย
เพราะว่ารัก คิดเกินเลย
เรา คน เคย เคย ของเธอประจำ
ไม่ต้องการหรอกคำเห็นใจ
เพียงเธอใส่ใจในคำทุกคำ
วจีหวานๆรักแบบขำๆ
แล้วเมื่อไหร่ เธอจะจำฉันจนขึ้นใจ
23 พฤศจิกายน 2547 13:04 น.
นิติ
อุ่นไอใดจะเท่าใจเธอ
ใกล้ชิดสม่ำเสมอไม่ห่างไกล
ทั้งหลับ-ตื่นหรือ ณ ที่ไหนไหน
คนมากมาย แต่มีเราสองคน
ขณะใด เดี๋ยวนั้น ตอนนี้
ยังคิดถึงคนดี ทุกแห่งหน
เธอคือหนทางสว่างยามอับจน
เหมือนฉันต้องมนต์ความป็นเธอ
ไออุ่นลมหายใจ
ผสมใส่ความคิดถึงเสมอ
เคลียคลอในวันไม่ได้พบเจอ
ไออุ่นเธออยู่ในลมหายใจฯ