5 กุมภาพันธ์ 2550 21:48 น.
นิติ
ในลมหนาว ในใจร้อน
คิดซ้อนผ่อนลมหายใจนิ่ง
สำนึกเข้า-ออก กับสรรพสิ่ง
ความจริง ความล่วง แล่นเข้ามา
ถอนหายใจเบาๆ อีกครั้ง
เงียบงัน,นั่งตรองชีวา
รับรู้อยู่ข้อหนึ่ง คือ ชะตา
กำหนดมา,แก้ด้วยตัวเอง
ความล่วงหนึ่ง, วุ่นวาย
ด้วยซึ่งปัจจัยอื่นขับเร่ง
กระวุ่นกระวายใจละเลง
มันอวดเบ่งคับใจหน่ายกาย
ความจริงหนึ่ง, ตระหนัก
ชีวายรักยังหนักจุดหมาย
สติครองกุมอยู่,ไม่เดียวดาย
ยังเป็นนายชีวิต..มุ่งเดิน กำหนดชะตา... ฯ
7 กุมภาพันธ์ 2549 17:23 น.
นิติ
ทุกเมื่อเชื่อวัน !
ที่เรานั้น,มุ่งหมาย
ก่อนแก่-เจ็บ-ตาย
ว่าจะสบายสักวัน..
เรามุ่งเดินไป ณ ที่แห่งนั้น
ด้วยใจฝัน-ไม่แปรผัน
บนทางที่สูงชัน
ฤาต่ำชั้นที่มุ่งเดิน
เชื่อวัน! อยู่ทุกเมื่อ
ว่าเหนื่อยเหลือ-เบื่อประเชิญ
เหลืออดเหลือใจเกิน
(แม่ง)ก็ยัง "เดิน" อย่างไร้ทาง ?
จึงทักทวงหวังทวงทัก
ให้รู้จัก "ใจ" ก่อนไกลห่าง
ว่างคิด,คิดว่าง ว่าง
สู่หนทางดีได้จักได้ดี ฯ
17 มกราคม 2549 20:00 น.
นิติ
จักเที่ยงวันอันยากยุ่ง
ทั้งรู้ว่าต้องมุ่งไปเบื้องหน้า
ยังมิตื่นคืนฝันภาพลวงตา
จึงรีบลาห่าฝันที่ฉันปอง
สันดานฉันมันตื่นสาย
ถ้าไม่บ่าย-หายใจไม่คล่อง
และหน้าตาก็ไม่ชวนมอง
ใจจะหมอง-ไม่ทำงาน
แต่ใจฉันมันอรุณรุ่ง
จักปรุงตื่นไปกล้าหาญ
ยังมุ่งมั่นสุดวิญญาณ
กลางกระแสกาลอันยาวไกล
ฤาตัวฉันมันไม่เที่ยง
มันเบี่ยง,บ่าย-สายไหว
เป็นช้าหรือเร็วตามการณ์ไป
ไม่สนไสใครเขาด่า-ว่า เป็นคำชม
จึงยิ้มรับสันดาน "สาย"
ไม่เที่ยงบ่าย ไม่ใช่ผม
แม้นว่าใครก็ไม่นิยม
จักขอเที่ยงตรงเช่นลม(หายใจ)ที่ไม่เปลี่ยนทาง ฯ
11 มกราคม 2549 17:58 น.
นิติ
เขาไม่มาตอนฟ้าหม่น...
ดันชอบคน,คิดถึงตอนฟ้าผ่า
เรื่องแปลกแบบธรรมดา
"คน" หรือ "หมา" เห่าเครื่องบิน!
เขาอยากมาตอนฟ้าใส
ตอนฉันมีอะไร-พอ(มี)กิน
ชีวิตเราที่ วิ่น วิ่น
ก็ได้ยิน,ได้ยลครั้งคราว
เขาอยากมาก็มา...
ให้คนบ้าได้เลี้ยงข้าว
ตักกินอาหาร"คาว"
บน"ที่"เก่าอันคลุกคลี
บ้างมา-น้ำตาท่วม
นัยน์ตาบ่วม-ฉันส้วมที่
ปรับทุกข์บำรุง(ซะ)ดิบดี
พอมั่งมี,เธอก็ลา
(ใช่)เขาไม่มาตอนฟ้าหม่น
ใครบางคนมันก่นซ่า
มันเยาะเย้ยเทวดา
โธ่..ไอ้บ้า-ไม่เห็นใจ
ฉันไม่ได้ไปไหน-มาไหน
ฟ้าสีอะไรยังใบ้ ใบ้
อยู่ไป-อย่างเป็นไป
"ชีวิตใคร"ได้ไป-มา ฯ
15 ธันวาคม 2548 12:38 น.
นิติ
ปรารถนาฉันใด คงได้เช่นนั้น
ใคร่รักผูกพันธ์,ถักทอรวมฝัน
หนทางไกล จะก้าวไป ไปด้วยกัน
จะก้าวสั้น ก้าวไกล ก็ร่วมทาง
ทางของเธอ อาจไม่ได้พบเจอฉัน
ทางของฉัน อาจผกผันเริ่มร้าง ๆ
ทางของใคร ใช่ ของมัน คงข้างค้าง
อยากร่วมย่าง เดินตามฝัน พร้อม ๆ กัน
ใช่ล่ะ ทำอย่างไร จะได้อย่างนั้น
ได้..เมื่อไรกัน มิรู้ได้-ใจบากบัน
ปรารถนาเธอ ดี ๆ มีไว้ มีสัมพันธ์
จักยากนักหรือ ?ว่าเทียบขั้นจะเป็นตาย
เพียงหวังวาดไว้ว่ากว่าวันพรุ่ง
เราจะปรุงสีรุ้งให้หลากหลาย
ปรารถนาดี ดีแท้ มอบแทนกาย
ยินดีร่ายเป็นคำหวานจากหัวใจ ฯ