20 มกราคม 2548 10:23 น.
นิติ
ละเลือนลบ ใจล่มขมรสเจ็บ
กลางฤดูหนาว-ใจเหน็บเกินเก็บไว้
ทั้งที่หนาว-ภายในร้อนกลับกลายไป
ร้อนรุ่มใจ-กายหนาว เฝ้ารำพึง........
ถ้ารู้บ้าง อย่างที่คาด คงอยู่ได้
รู้ว่าปวด ไม่ถึงตาย ได้รู้ซึ้ง
กลับกลายปวดเป็นแผลเรื้อรังเท่าหนองบึง
เธอที่หนึ่ง เป็นที่สูญ ขุ่นเคืองใจ
จักลบเลือน สมความมุ่งมาดปรารถนา
ให้สมใจกานดา ชี้ทางใฝ่
คนที่รักกับคนรัก วรรคไว้รู้ความใด
หวังเธอเป็นคนรัก ใช่คนที่รัก เช่นกัน จักช้ำทรวงฯ
18 มกราคม 2548 12:35 น.
นิติ
น่าชังนัก?เจ้าเมฆรัก ณ มุมนั้น
เนื่องในวันหม่นหมองครรลองเศร้า
รำพันเพ้อ เธอ เธอ มิเจอเงา
คิดถึงเจ้า เอาเมฆฝันแทนพักตร์นาง
น่าชังขา?รั้นพามาตรงฟ้ากั้น
มองดูวัน ดูวาน หวังเสกสร้าง
กลับพังทลายแหลกกระแซะร้าง
ทุกคำต่าง ห่างหักหนักหนา ที่ฟ้าเดิม
น่าชังรัก?สักพันหมื่นถึงแสนเศร้า
ลมหายใจยิ่งแผ่วเบา-เหงายิ่งเพิ่ม
ทุกคำหวานเป็นคำลวง ยิ่งซ้ำเติม
คิดแล้วเหิม จักเติมเกลียด ชิงชังใจ
น่าชังนัก? ชังข้า ผู้บ้าภักดิ์
ใยหลงรัก ในไร้รส ให้หมดไร้
ละเมอไปไม่ลืมเลือนเหมือนไม่มีใคร
เกลียดชังใคร?ก็มิเท่าใจตัว...ชั่วไม่ลืมฯ
14 มกราคม 2548 00:51 น.
นิติ
วันเว้นวัน อ้างว้างไว
เปล่าเปลี่ยวไหว ทั้งสุข-ทุกข์
ข่มขืน ตื่นเต้น ขลิกขลุก
บ้างเหงากระอุกกระอักวน
เบื่อชีวิต หรือชีวิตเหลือ
อยู่เผื่อ เผื่อ บ่นสับสน
ยั่งคิด ยืนถาม ลมลน
ใจหม่น ข้นจาง ยังมุ่งไป
ไร้นิยาม ความหมาย อะไรฤา
ใจทื่อ ทื่อ จักดื้อด้าน ก็มิใช่
คงแพ้ทาง ร้างคนอยากเข้าใจ
จึงถามใจ ผิดอะไรจึงร้ายมาฯ
11 มกราคม 2548 16:44 น.
นิติ
หวังว่าคงเข้าใจ
ลมไหว,ฤดูหนาว
แดดอ่อนรับอรุณ
คนตื่นสาย..
หวังว่าเธอคงเหมือนเดิม
ใคร
คนไกล
...
...
หวังว่าใครคงได้ยิน
เธอคงรับฟัง
ความบ้าในตัวฉัน
มันนิ่งงันและโวยวาย
..
คนบ้าที่ชอบฝัน
แต่วันจันทร์ยังตื่นสาย
วันอังคารก็เมาตาย
วันพุธก็มาสาย
พฤหัส,ศุกร์ นั่นสบาย
เข้าเรียนหลับเป็นตายทุกชั่วโมง
....
...
หวังว่าคงไม่ได้ยิน
บางเรื่อง บางครั้ง บางคราว
ความเหงาเดินทางมาหา
ทุกๆนาที
ทุกๆความคิดถึง
.....
....
ตนไม่มีตัวตนฯ
28 ธันวาคม 2547 02:13 น.
นิติ
***** แรงใจดวงน้อยยังคอยเฝ้า
ติดตามข่าว ห่วงใย อาลัยหมอง
สึนามิ คร่าชีวี ธรณีคลั่งครอง
ชนทุกพ้องร่ำไห้ มหันตภัยฯ
------------*****--------------------
วาระดิถีขึ้นปีใหม่
ส่งความสุขมาให้ด้วยใจปรารถนา
ผู้ที่ได้รับด้วยนับถือ-ท่านกรุณา
และมิ่งมิตรข้า-ผู้ด้อยคนสนใจ
ถ้ายังทุกข์โศกใด-จงมลายสูญ
มีแต่เพิ่มพูนคูณสุขทุกวันใหม่
แม้นวันเก่าเคยเศร้า-จงหายไป
วันไหน ไหน ก็สุขได้รื่นรมณ์
ด้วยมีเพียงถ้อยคำรำคาญหู
ไม่ควรคู่เทียบค่ามิตรภาพได้เหมาะสม
มีเพียงคำอวยพรยอดนิยม
หวังผู้ได้ชม-อ่านกลอนด้วยยินดี
ในวาระนี้และวาระใดใด
ขอให้สุขสบายใจนับจากนี้
มีทุกสิ่งสรรพทุกวันดีดี
ขอให้โลกใบนี้จงสงบสุข-ไม่มีทุกข์เภทภัยฯ