23 ธันวาคม 2544 16:48 น.
นิติ
กังวล สับสน วุ่นวาย
เหนื่อยหน่าย หายใจ ไร้ค่า
ทุกข์ทน ปนเป ทะเลบ้า
ท้องฟ้า หม่นเศร้า เหงาจริง
มีมา มีไป ไกลใกล้
มีใหม่ มีเก่า เอาทุกสิ่ง
มีรัก มีเกลียด เบียดพิง
มาสิง มาอยู่ คู่กัน
โลกกว้าง ทางแคบ แนบติด
โลกบิด โลกเบี้ยว เกลียวฝัน
โลกแย่ แม้โรค ยังกะโลก!มัน
หนีไปจันทร์ มันก็โบก โศกชีวิน
มนุษย์โลก โรคมนุษย์ จุดดับ
ระงับโรค โยกมนุษย์ หยุดดิ้น
ค้นคว้า ไขว่คว้า หาแต่กิน
เมื่อโลกสิ้น สิ้นโรค สมใจ
23 ธันวาคม 2544 16:19 น.
นิติ
เจ็บจังเลย ไม่เคยจะเป็นอย่างงี้
เจ็บทุกที เพราะฉันมีแต่ความห่วงใย
เจ็บจริงจริง เธอทิ้งกัน ฉันนั่นจึงอ่อนไหว
ให้ทำอย่างไร ใจก็ไม่เหมือนเดิม
เมื่อวันนี้ใจเธอนั่นมีแต่เขา
มองเห็นเรา เพียงคนแค่ มาเพิ่มเติม
ฉันรู้ เธอรู้ ว่าสิ่งต่างๆจะไม่เหมือนเดิม
เพราะเธอเริ่มให้เขาเข้ามาในหัวใจ
กุหลาบสวย ปลูกไว้ ในใจมานาน
รอเพียงกาลเวลาผลิบาน สานเยื้อใย
แต่วันนี้ เธอมีใคร ที่ไม่ใช่ดังหวังใว้
กุหลาบไหวกลายเป็นไฟเผาไหม้กัน
อยากให้รู้เมื่อใดใจเธอเหงา
ไม่มีเขา อยู่ใกล้ ในวันสำคัญ
ขอเพียงบอกหลอกกันว่ายังมีฉัน
จะข้ามจันทร์เร่งวันมาอยู่ใกล้เธอ
หากว่ามีสิ่งใดให้คอยช่วยเหลือ
เป็นสิ่งเหนือมนุษย์ทุกคนจะหาเจอ
จงบอกฉันจะนำมันมาเป็นเพื่อนเธอ
และปรนเปรอให้เธอได้หายเหงาใจ
ตลอดเวลาแม้ว่า เธอไม่เคยรัก
ไม่ตระหนัก ว่ารักไม่รักหรืออย่างไร
แค่เพียงฉันได้พูดคุยละมุยฝันใฝ่
ขอแค่ได้อยู่ใกล้ใกล้เธอก็พอ
เมื่อฟากฟ้า นำพาให้เราเกิดรัก
ไม่ทวงทัก ความรัก ไม่ใช่ดอกไม้ชู้ชอ
จะเบ่งบาน หากได้น้ำและแสงแดดมาเยินยอ
นี่แลหนอ น้ำร่อแดดห่อ ไม่ถ่อทุน
จะเชื่อไหม ใจฉัน นั่นมันเริ่มท้อ
เพราะเพียงรอ รอเธอเผลอ เจือจุน
กลับมามอง ลองวิเคราะห์ เหมาะจะนอนหนุน
ความอบอุ่น คุ้นเคย เฉลยใจความ
เมื่อยามนอน เคยวอน อาทรห่วงหา
เมื่อยามฟ้า สีชมพู หมู่นกบินถาม
ใครกันหน่ะ! มาพลอดรักถามทักนาม
ในเย็นยาม ฟ้างาม อร่ามตา
จะจากกัน ห้ามฝัน นั่นลำบาก
เมื่อเอ่ยปาก จากกัน ฉันฤาจะกล้า
ทัดทาน ทักทวง ทวงรักตามสัญญา
ปล่อยให้เธอไปหาสิ่งหวังที่ตั้งใจ
22 ธันวาคม 2544 18:14 น.
นิติ
สีฟ้า สีของฟ้า จากนภากว้าง
สีแดงสร้าง ร่างชีวิตและสรรพสิ่ง
สีขาวราวผ้าบริสุทธิ์ดุจธรรมความจริง
ล้ำค่ายิ่งสีสันบนโลกโยกหมุนเวียน
สีเขียวเรียวใบไม้ไสวใบหญ้า
บนโลกหล้ามีมากว่าก่อนเวลาเปลี่ยน
สีแห่งรักจักชมพูหาคู่แนบเนื้อเนียน
อย่างนักเขียนเรียนเรื่องคำดำดินสอ
สีม่วงร่วงโรยหล่นคนพลาดหมาย
เหมือนขี้อายเดี่ยวดายลายร้างเรือนหอ
หยิบยื่นสีส้มผสมสีม่วงตวงใจใส่สอพลอ
จึงเกิดก่อห่อทอสีใหม่ให้ความงาม
นั่นสีเหลืองเรืองรุ่งฟุ้งเรื่องปราชญ์
สีของชาติมิขลาดใครใช่น้ำเงินคราม
สีเทาแทนเราเหงาหงอยเศร้าสร้อยสุดจะดาม
น้ำตาลตามหลามไปใจช้ำระก่ำทรวง
21 ธันวาคม 2544 19:40 น.
นิติ
สัตว์ที่มนุษย์เรียกว่าเดรัจฉาน แต่มันยังรู้จักความเป็นสัตว์
แต่เรียกตนเองว่ามนุษย์ยังทำตนยิ่งกว่าสัตว์
21 ธันวาคม 2544 17:45 น.
นิติ
เอะ....นั่นใครเดินตรงเข้ามา
ตรงมาหาฉันด้วยรีบเร่ง
รูปร่างอวดองค์เรียวเป็นเกลียวตรง
เจ้าโฉมยงค์...องค์เอวไม่เลวเสียจริงๆ
จวนเจียนจะมาถึงฉันกลั่นใจนิ่ง
แม้เธอวิ่งยิ่งสวยไม่มีที่ติติง
กลืนน้ำลายไปหลายหยดหมดทรงสิงห์
เข้ามาพิง....ถามจริง สุขาอยู่หนใด
นึกว่าเราเนียะ จะพอมีเสน่ห์กะเขาบ้าง ว้า แย่จริงเชียว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนิติ
หน้าส่วนตัว
716
