24 มิถุนายน 2548 19:45 น.
นิติ
ใครว่าเจ้าชู้ประตูดิน
ก็ใจใช่หินและดินไม้
รัก,ชอบ,ชวนหลงใหล
จักรู้ได้-ถ้าดี-ชั่วก็เลือกเอา
ใครว่าอย่างไร? ก็ช่างเขา
มิเป็นเรา เป็นเขา ก็เหงา เหงา
เป็นเธอ เป็นฉัน เป็นอย่างเรา
จักเป็นเศร้าเป็นสุขก็ทุกคน
ถามว่าเธอชู้แจ้แลหาคู่
ช่างเจ้าชู้-มากรักสักหลายหน
จักรู้ได้มากมายในใจตน
ก็หมองหม่นทั้งคนกล่าวที่ป่าวไป
เจ้าชู้นัก? รักก็หลายแบบ
จึงเลือกแนบแบบใดช่างหวั่นไหว
ก็นักรักทุนนิยมดาษถมไป
ถ้ารักใคร หวังเผื่อเลือกก็เกลือกใจ ฯ
22 มิถุนายน 2548 22:16 น.
นิติ
เดินคนเดียวบนทางหลากคน
มีคนกับคน และคน ฉันก็ค้น
ออกย้ำตอก เดินต้อย ตามสายพานเงินมีตรา
เหมือนเดินบ้า เดินทน จนน้ำตาซึม
ใครก็เป็น ก็เห็น ก็เหมือน
มาออกเดินคนเดียว คนเปลี่ยว เหมือนเปล่า
ไม่รู้ให้คิดอย่างไร อย่างไร้ อย่างผ่านมา
คิดไปว่า มันต้องเดิน เพื่อได้เดิน ต้องเดินไป
ไปทางไหน ทางไกล ทางร้อน หรือหนาวเหน็บ
เดินไปเก็บอะไร อะไรที่ค้นหา
เดินทางตรง ทางเลี้ยว ทางบากด้วยบัน ทั้งคืนจันทรา
วันเปล่าบ้า เปล่าเหงา ร้าวลวกทรวง
บ้า? ไปกับฉัน ถ้าอยากบ้า
บ้าไปด้วย ในวันเดียว
บ้าไปเลยไปเลยไป ไปเลย เลย
บ้าสุดเคย สุดบ้า ราคาคน
..
แคร์อยู่บ้าง อยู่ร้างวัน
เดินไปจันทร์ อาทิตย์ผัน เปลี่ยนบ้า
ก้บ้าบอ คอแตก แลกความชรา
แลกมาได้ ด้วยน้ำตาและความบ้าแห่งตัวตน
อย่าถามว่า พออ่านเขียนได้ไหม
ก้บ้าไง บ้าใบ ไร้หนังหา
หนังสือเล่า หนังสือเรียน หนังสือสา
ที่อ่านมา อ่านไป อ่านไปกัน
เดินปนคน คนปนทาง ทางร้างเปล่า
เดินคนเปลี่ยว ทั้งเชี่ยวคน ก็บ่นปาย
สายชีวิต คิด คิด ร้าง ต่างที่มา
รู้ไว้ว่าใส่บ่า แบกบ้าไปฯ
20 มิถุนายน 2548 21:13 น.
นิติ
ณ รูนอนห้องหับคับแคบ
บนตึกแบบแยบยลยากค้นเห็น
หากแต่หลากร้อยชีวิต-เหตุจำเป็น
บ้างยากเข็ญ จึงมุ่งมาค้าแรงกาย
ในรูนั้น พอหันหายใจได้
ร้อนก็ก่าย เย็นก็ห่ม ไม่ล้มหาย
เตาเรียบเครื่อง? เสื่อผืน หมอนใบลาย
หลับเป็นตายครันล่วงมาสองนาฬิกา
มีหลายรูในรัง-ห้องขังสู้
มีเป็นคู่ บ้างเดี่ยวโดด ก็โลดบ้า
หลากเรื่องนั้น-ยังเป็นรังแห่งชีวา
เป็นบ้านป่า-ใช่หามิตรหวังไว้ใจ
อาจรูนี้ รูนอน รูเล็ก เล็ก
สร้างใจเด็ก ให้สมส่วนมิครวญไหว
เวทีชีวิตของจริงต่างมหา'ลัย
เหมือนเพียงใจ ด้วยใจรักที่เลือกมาฯ
4 มิถุนายน 2548 13:43 น.
นิติ
แท้จริงแล้ว...
ต่างจากวันก่อนบนความเหมือน
ใช่ต่างเพียงวันเวลา
ใช่ต่างด้วยปรัชญา
เราต่างรู้สึก เหมือน ๆ กัน
เพียงถาม ?
ก็เหมือน ๆ คำถามไร้คำตอบ
หากใครได้ยิน
เสียงสะอึกสะอื้น-กลางอารมณ์ใจ
เหมือนเคยได้ยินแต่ไม่ได้รับฟัง
ว่าง ๆ อย่างมีอารมณ์
เพียงถาม ?
หากได้ยินบ้าง
ได้ยินอะไร ?
โปรดตอบเถอะ
อย่าให้คร่ำครวญมากไปกว่านี้
หรือเพียงอยากได้ยินคำขอร้อง
วิงวอน
เมตตา
เวทนา
สงสาร
เพียงสงเคราะห์ว่า เห็นใจ
ในความเขลา
ฉลาดด้อย
โปรดแล้ว
วิงวอน
เมตตา
เวทนา
สงสาร !
สงสาร
ส่งสาร...นั้น ไปกลางใจหลาย ๆ คน
หากใครได้ยิน ฯ
28 พฤษภาคม 2548 17:25 น.
นิติ
ค่ำคืนพร่ำฝน
ฟ้าหม่นน้ำตาไหล
ค่ำวันนั้น-ไร้ใคร
เปียกใจอาบน้ำตา
ค่ำนั้นไร้รส
หมดจดรถรา
บายหน้ามองหลังคา
ริมบาทา-ป้ายรถเมล์
ค่ำไหนคิดนอนนั้น
คิดน่าขันให้ซวนเซ
อย่างใจลอยทะเล
เหมือนนกไร้รัง
ค่ำนั้นช่างรันทด
มิหวานสดตามสั่ง
ไร้เรี่ยวแรงพลัง
นั่งต่อขัง-ป้ายรถเมล์
คืนค่ำดำมืด
ใจอืดมืดเขว่
กลางเมืองดั่งทะเล
ซัดเซไร้ทิศทาง ฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนิติ
หน้าส่วนตัว
1187
