6 กันยายน 2545 18:35 น.
นิติ
เหมือนเดิมทุกวันที่ผ่านมา
เหมือนกลัวแต่กล้าท้าทุกสิ่ง
เหมือนชีวิตไม่ยึดติดความจริง
แต่ที่จริง เราเดินไปพร้อมมัน
เหมือนว่าโลกหยุดหมุน เราหยุดก้าว
แต่ก็เข้าจริง จริง เป็นเพียงฝัน
เราย้ำกับที่ แต่ความจริงก้าวเดิน ต่างกัน
ความสัมพันธ์ ที่แตกต่าง ตามปัจจัย
เหมือนฉันเข้าใจโลก แต่โลกไม่เข้าฉัน
คล้ายทุกวัน ฉันตามง้อกระแสความเคลื่อนไหว
ยิ่งตาม ยิ่งห่าง ต่างออกไป
เหมือนเข้าใจ แต่สั่นไหวคล้ายที่ผ่านมา
เหมือนฉันเริ่มไม่เข้าโลก แต่โลกเข้าใจฉัน
ทำตามกัน ทั่งวิถีคิด และศรัทธา
ทำไม ? ต้องตามทั่งข้างหน้า ข้างหลัง ข้างซ้าย และข้างขวา
เหมือนสินค้า ตีตราแพคเป็นหีบห่อให้สังคม
ความแตกต่าง คือ ความหลากหลาย
ความแปลกใหม่ คือ ทางเลือกของสังคม
ความคิดที่แปลกแยก คือ มุมมองที่น่าชื่นชม
คือ สิ่งที่อุดมด้วย ประชาธิปไตย
5 กันยายน 2545 13:19 น.
นิติ
ฝนตกอกสั่นขวัญผวา
ขอบฟ้าดำทะมื่นขื่นขืด
เปียกฝนตัวเย็นหน้าจืด
ฟ้ามืดน่ากลัวเหลือเกิน
ตกหนักจริงหนอฝน ฝน
คน คน เปียกฝน ดุ่ม เดิน
นกน้อยก็ไม่ได้หกไม่ได้เหิร
เพียงเผชิญฝนต่างจนใจ
หลบหลีกฝนระคนพิงพัก
ศาลาหลัก ร่ม ร่ม เร็ว ไว
คน คน ต่างหลบเลี่ยงไป
ใครใครก็มีใครแวะเวียนมา
ใครคือเธอ เธอคือใคร ไม่รู้
แต่เธออยู่ข้างเราเร้าอุรา
ฝน ฝน ฝน ตกหนักหน่อยน่า
กลัวไม่ได้ใกล้แววตาคนดี
เพียงเธอผ่าน เธอมาในชีวิต
กระเจี๊ยบจิตกระเปลากระปลี
ไม่ได้ทักทาย วุ่นวาย ล้ำวิถี
รู้สึกดีโลกนี้โลกของเรา
3 กันยายน 2545 19:46 น.
นิติ
ไม้ดอกไม้ประดับ
สวยระยับข้างทาง
เศษขยะมาเว้นวาง
แบ่งกลางความงาม
ไม้ดอกออกขยับ
ไม้ประดับขยับตาม
ขยะ ? เจ้าตัวทราม
อย่ารุกหลามใกล้กัน
ไม้ดอกแยกประดับ
ไม้ประดับขับดอกฝัน
ดอก ดับ ปรับกดดัน
ขยะ ชั้นไพร่สังคม
ดอกเด่น ประดับดัง
เกลียดชัง ขยะ ขยม
ถือตน คนนิยม
จมอยู่กับเยินยอ
ขยะ วีรบุรุษ
แต่ชำรุดเกินก่อ
ผลงานเคยถักทอ
ขยะท้อ พิการใจ
3 กันยายน 2545 19:13 น.
นิติ
รับรู้อยู่ห่างห่าง
มิเว้นวางจะใคร่รู้
สุข ทุกข์ คอยเฝ้าดู
มิได้อยู่อย่างวางใจ
ยินเรื่องราวกล่าวเกี่ยวข้อง
เรื่องร้ายหมองครรลองไหว
เรื่องดี ร่วมยินดี ต่างดีใจ
ไม่ได้ใกล้ไม่เป็นไรใจติดตาม
วันใด ใจไหว ใฝ่เศร้า
วันเหงา ใจเบา สุดห้าม
เป็นห่วง เป็นใย ทุกยาม
ขอเป็นเรือข้ามทุกข์ภัย
ไม่ต้องรับแต่รับรู้บางสิ่ง
เป็นความจริงดิ่งลึกสุดใจ
จงรับรู้ รู้รับ ระยับใน
ดวงใจ คือดวงตาที่มองเธอ
30 สิงหาคม 2545 16:03 น.
นิติ
ไกลเกินจะไปถึง
ไกลซึ่งความใฝ่ฝัน
ไกลเกินจะบากบัน
ไกลวันจะเป็นจริง
ท้อไหมใจเดิมเดิม
ความท้อเพิ่มกับบางสิ่ง
แต่งเติมชีวิตแนบนิ่ง
แอบอิงความเหงาใจ
ไกลออกไปทุกขณะ
ไกลเกินจะฝักใฝ่
ไกลเกินจะคว้าไขว่
ไกลออกไปทุกที
เมื่อลำบากนัก
อุปสรรคเพิ่มทวี
ใจเริ่มไม่ยินดี
พอดี พอใจ พอแล้ว