17 กันยายน 2545 14:02 น.
นิติ
ไม่เหมาะนักที่จะพูดกล่าว
ถึงเรื่องราวที่เราผ่านพ้น
เป็นความรู้สึกฝึกตัวตน
เป็นไกกลแห่งครรลอง
พูดไปสองไผเบี้ย
นิ่งเสียตำลึงทอง
ไม่พูดเลยจึงหม่นหมอง
ไม่คล่องคำตามความ
พูดหน่อย พูดบ่อย ก็ว่าเบื่อ
พูดเพรื่อ ก็ เกินงาม
พูดนิด ก็ ขาดความ
ไม่พอความไม่พอดี
พูดกันทักกันเมื่อพบเห็น
ใจเย็น เย็น อย่ารีบร้อน หลีกหนี
ความผูกพันธ์ไม่ใช่สร้าง วันนี้ พรุ่งนี้
แล้วจะมีความเข้าใจกันและกัน
แจกรอยยิ้มแล้วพูดทัก
แจ้งประจักษ์ความสำคัญ
สิ่งดี ดี มีให้ ไม่เดียดฉันท์
สุขสรรค์สัมพันธ์ร่วมงาน
16 กันยายน 2545 15:43 น.
นิติ
คิดถึงจึงมาหา
บางเวลาที่คิดถึง
คิดถึงสักนิดหนึ่ง
ใจอยากบึ่ง..มาหาเธอ
คิดถึงและคิดถึง
ยังตราตรึงจนถึงเพ้อ
ทำทะลึ่งทะเล้นเสมอ
กวนใจเธอ..เสมอมา
คิดถึ่งคิดถึง
ใจฉุดดึงบึ่งไปหา
รีบเร่ง..อยากเห็นหน้า
แล้วบอกเพียงว่าคิดถึง
16 กันยายน 2545 14:33 น.
นิติ
ต้องไป!
คำสั่งอันยิ่งใหญ่ใจกำหนด
ขู่เข็ญตลอดทางไม่ล้าลด
แม้ทางคด..ใจกำหนด? ต้องไป
ราบเรียบเปรียบปราบ
ผ่านรอยหยาบปลาบไถล
เป็นรอยกรีดระหว่างใจ
เป็นรอยใหม่ไหม้ระทม
ต้องไป!
คำสั่งใหม่กลิ่นไอความขม
เหม็นเน่าไม่น่าดม
แต่คนนิยมชมว่าสวยงาม
ต้องไป!
ไม่ไหวไร้พยายาม
หมดแรงเกินจะข้าม
โดนล่ามกับความทุกข์ทน
ต้องไป!
หมดความหมายคนใจลน
กระวีกระวาดขลาดสันสน
ความร้อนรนทำตนจนตัวตาย..
15 กันยายน 2545 18:12 น.
นิติ
ยินดีเสมอ
ยอมเธอเจ้าสายลม
วนเวียนไหวไหวความขื่นขม
ลมหวนระทดระทวยใจ
นั่งลงพร้อมหม่นเศร้า
นั่งเฝ้าความเหงาไม่ให้จากไป
ก้มลงอมโศกคล้ายแบกโลกยิ่งใหญ่
น้ำ ใส ใส ไหลจากตา หรือ ฟ้าหลั่งริน
อยู่กับสายลมยังไสวสายเดิม
คอยเพิ่มเติมให้ความเศร้าเคล้ากันเป็นหิน
คอยทิ่ม คอยแทง ให้ใจชาชิน
เหมือนเศษหินกินเลือดความเหงา ....เศร้า
ลุกสิ ! ลุกยืน ! กับแข้งขาเก่ายังอยากก้าว
เจ็บร้าวหนาวคราวนั่นมันหยอกเย้า
เล่นกับมัน ! อย่างมันเป็นเพื่อนเรา
เก็บมันเป็นเพื่อนเก่าเอาเตือนทุกคราล้าจิตใจ
11 กันยายน 2545 17:42 น.
นิติ
ลางเลือนแล้วลาลับ
วับ วับ วาย แหว่ง
เรือนร่างร้างแกร่ง
สิ้นแสงสางสา
ดวงเดือนดวงดาว
พริ้งแพรวฟากฟ้า
หวิว หวิว หวือหวา
แววว่า วาบวาม
หาหาย ให้ห่าง
แตกต่าง แต่ตาม
เรืองเรือง รงค์ราม
ขนานนาม เนื่องเนื่อง
ดาวเด่นดารดาษ
องอาจ อ้าเอื้อง
ลดลงลางเลือง
ม้วยเมือง มารมา
ด้าว ดิ้น ด่าว ด่าว
ทุกข์ทน เทาทา
โศกเศร้า ศกสา
อัสมา บินลาเดน