7 พฤศจิกายน 2545 17:00 น.
นิติ
รับรู้ความรู้สึกนั่นได้เหมือนฉันไหม
มันไหวไหว ดูอายอาย กลับกลายอ่อน
ดูหงอยหงอย เลื่อนลอย เหมือนไม่ตื่นนอน
โปรดเถอะขอวอน โปรดอ่อนใจ
สัมผัสด้วยใจกับความรู้สึกเธอ
คิดเสียว่าเผลอเร่อ เผลอใจใฝ่
คิดเสียว่ามีเพียงฉัน ไม่มีใคร
คิดเสียว่าใต้แสงจันทร์ มีเพียงเราคล้อไคล
อาการไหวไหว อายอาย อ่อนไหว
คิดเสียว่าลมพัดไกว พัดให้เราใกล้
คิดเสียว่าอายอาย เพราะจริงใจ
เผื่อลืมใครที่เธอ ให้ไปทั้งใจ
แล้วหลงเหลือไว้เพียงความพลั้งเผลอใฝ่
กับลมไหวไหว จันทร์ยิ้มทักทาย ดาวส่องประกาย
มีฉันไว้หวงคะนึง รำพึงรำพันไม่วาย
ให้เงาเราได้คาบ ขนาบคู่เคียงฝัน
ล้มตัวนอนอ่อนไหวไปสุดกู่
แล้วนอนดู ดาวไถ่ร่ายระบำบนฟ้านั่น
หัวเราะเบา เบา กับดาวลูกไก่ที่กากั่น
อมยิ้มใหญ่เมื่อหันไปมอง ดาวตกยกอธิษฐาน
ขอมันเป็นจริงไม่ต้องฝัน
ขอจันทร์มาเป็นสักขีพยาน
ขอสายลมจดจำทุกคำ เอ่ยขาน
ขอให้สมทุกประการ ได้ไหม ดาว เดือน และสายลม
7 พฤศจิกายน 2545 16:08 น.
นิติ
ผัดผ่อน ผ่อนผัน
พลัดวันประกันพรุ่ง
ยุงเหยิงพะรังพะรุง
พยุพยุงเพียงพลัดวัน
พลัดเปลี่ยนเวียนหลบ
เกลื่อนกลบเบือนผัน
หลีกหลบ หลบหลีกกัน
จับมันไม่ได้ไล่ไม่ทัน
ค่านิยมที่บ่มอยู่
ต่างอุ้มชูเอื้อก่อนั่น
พรุ่งนี้ มะรืนนี้ ผ่อนผัน
เป็นสัมพันธ์ สืบทอดยาวนาน
รู้ ไม่รู้ กูขอพลัด
ถนัด ไม่ถนัด กูจับสาน
เป็น ไม่เป็น ไม่ใช่การณ์
ถ้าไม่ได้กูค้านลูกเดียว
งานใดใดกูใคร่อาสา
หยิบถือมาได้ด้วยฟันเขี้ยว
ทำได้ ไม่ได้ มันไม่เกี่ยว
คิดอย่างเดียวคือเงินอันยิ่งใหญ่
คนจน. ช่างหัวปะไร ไม่ใช่ฉัน
น้องแม่มัน ใช่ญาติฉันเสียเมื่อไร
พี่น้องกู ลูกกู อยู่อย่างไท
ช่างหัวปะไร อ้ายพวกคนจน
เชิญ..ท้วงเช้า ประท้วงบ่าย กูไม่รีบ
ปากกูจีบพรรคพวกอยู่หมัดมนต์
เงินกูมี อำนาจกูมี ไม่มีใครไม่สน
ใครขัดชน กูจะบีบจนตายตรอก
พลัดไปก่อนงานราษฎร์ ชาติหน้า
กูมาหาผลกำไร ที่ให้ดอก
เงินกู้หรอกกูได้ตามระลอก
ฝรั่งบอก ยู เชื่อ ไอ ไม่อดตาย
ได้เป็นกอบเป็นกำกูจะหนี
หลีกไปที่ต่างประเทศ ประเทศพังทลาย
อยู่อย่างเทพ สบาย สบาย
นั่นจุดหมาย นักการเมือง
4 พฤศจิกายน 2545 16:29 น.
นิติ
ฤดูหนาว ณ ท้องทุ่ง
ร่วงข้าวยุ่ง ลมแกว่งไกว
ปลายฝน ฝนพรำร่ำไร
เมฆย้ายไป บังดวงตะวัน
ละหลิว ลิว ลมระลอก
มาปอกลอกยอกใจหวั่น
ละเลาะละล้อละล้าละลัน
มันอัดอันผันหลบลมครวญ
หนาวไหน ใจเหน็บ
หนาวเจ็บเก็บหวน
หนาวนักหักขบวน
หนาวทวนกระแสลม
หนาวหน่วงช่วงฤดู
ใจอู้อยู่ในอารมณ์
อู้การอู้งานมาชื่นชน
หนาวห่มตอนร่วงข้าวเคลียคลอ
30 ตุลาคม 2545 11:19 น.
นิติ
ต่อให้รักเธอแบบเพียวเพียว
เธอไม่ก็เหลียว ไม่สนใจ
ต่อให้รักแบบเทใจ
ก็ไม่ใช่เธอจะรักเราคนเดียว
ต่อให้รักนี้ไม่มีขวากหนาม
เธอก็เหยียบหยามจนใจเบี้ยว
ใจเธอมันคดเคี้ยว
จึงเลาะเลี้ยวหาที่เหมาะใจ
ต่อให้รักหนักแน่น
มีแก่นสารซักเพียงไร
มีเรามีเธอซักเท่าใด
ติดอยู่ที่ใจเธอ คนรวนเร
เปรียบทะเลไม่มีวันไร้คลื่น
ใจที่คิดเป็นอื่น ไปกับคลื่นทะเล
รอกระแสลมผสมกับความโลเล
แล้วหันเห หักลง ตรงรักจริง
30 ตุลาคม 2545 10:51 น.
นิติ
อยากเป็นแบบนั้น
จึงฝันแบบนี้
หาหนทางดี ดี
เผื่อมีสักวัน
อยากเป็นแบบนั้น
ที่เธอ- ฉันใฝ่และฝัน
ที่ใครอยากไปถึงมัน
ร่วมฝ่าฟันร่วมทาง
อยากเป็นแบบนั้น
คิดฝันไปต่างต่าง
เหมือนบางทีฝันค้าง
เป็นไปอย่างที่ใจอยากเป็น
อยากเป็นแบบนั้น
เป็นที่เขาเป็นกัน ที่เคยเห็น
เป็นอย่างที่ใจคิดเล่นเล่น
แต่ก็เก็บเป็นความใฝ่ฝัน
เผื่อสักวันจะได้เป็น
อยากเป็นแบบนั้น
เป็นอย่างฝันอย่างใจอยากเป็น
จะเหมือนหรือต่างที่ใครเคยเห็น
เราก็ยังเป็นตัวของเราเอง....