21 พฤศจิกายน 2545 14:01 น.
นิติ
กลับตัวเมื่อสายว่ายไม่ถึงฝั่ง
ใจเพพังพายุหยั่งจะคราชีวิน
ออกว่ายไปในนทีมีฝนริน
รู้แทบสิ้นไม่ถึงถิ่นฝั่งดั่งใจ
ตะบี้ตะบันจะไปไม่ฟังคำ
รู้ว่าช้ำแต่ยิ่งทำย้ำช้ำไปกันใหญ่
รู้ว่าอารมณ์น้ำเชียวกราดเพียงใด
กลับไม่รู้ใจทำไมอยากว่ายไปทุกที
ทางที่เคยเห็นกลายเป็นอุปสรรค
ทางที่จะกลับถูกระงับอับราศี
ทางที่จะไปกลายไฟเผ่าไหม้ราคี
หมดทางหนีมีแต่ตายสถานเดียว
เหลือบไปมองขอบฟ้าดูมืดมิด
เมฆเกาะติดกะเอาชีวิตไม่เสียเที่ยว
อาวุธฝนพรูพรั่งเป็นกรอเกลียว
อยู่คนเดียวกับบาดแผลเต็มตัว
เมื่อเลือกที่จะมา มาไม่ถึง
จะฉุดดึงตรึงจิตคิดแล้วส่ายหัว
ลอยเคว้งทางคว้างอับปางชัวร์
จึงมุดหัวจมตัวลงใต้ทะเล..
12 พฤศจิกายน 2545 18:15 น.
นิติ
เดือนดับอับแสง
รุนแรงแฝงไว้
มืดมิดสนิทใน
จิตใจโสมม
เภทภัยกร่ำกราย
ฉิบหายหมายชม
มืดมิดบิดอารมณ์
คิดขมอุดมการณ์
จิตใจมืดดำ
จะทำนำพาล
ความชั่วเบ่งบาน
รสหวานโลกีย์
ชายชั่ว หญิงโฉด
ของโปรดโหดขยี้
ปล้น ฆ่า ประชาชี
ขี้ ข้า ขี้ ยา
11 พฤศจิกายน 2545 16:00 น.
นิติ
คดขอบฟ้าโค้งดูเวิ้งว่าง
ขอบฟ้ากว้างช่างว่างเวิ้ง
เมฆร่วมตัวลดแสงกระเจิง
เริ่มยังเชิงดูท่ากระแสลม
ไกลไปทรวงจะล่วงเห็น
ใกล้ใช่เป็นสิ่งหาเสาะสม
ก้าวออกห่างอย่างอารมณ์
สู่ ณ ที่ชมว่าสมใจ
คด คด ย้าย เมฆว่ายไปเกาะกลุ่ม
หนาปิดหลุมเป็นกลุ่มใหม่
ฝนก่อตัวหัวหนาว วับวาบไฟ
ฟ้าร้องใหญ่ คล้ายสั่งลาฤดูกาล
ขอบฟ้ากว้างดูแคบแนบฝน
ดูสับสนหม่นสีเมฆอลหม่าน
สายฟ้าแลบ แปลบ แปลบ ผ่าน
ลมประสานผสมโรงตรงโค้งฟ้า
มายินดีหรือเสียใจในทุกข์
หลั่งฝนปลุกจิตใจที่อ่อนล้า
ชโลมโศก สุข ทุกข์ เรื่องธรรมดา
ตากน้ำฝนดีกว่าตากน้ำตาริน
11 พฤศจิกายน 2545 15:11 น.
นิติ
หรือเป็นจริงสิ่งนั่น
เป็นความฝันอันเปล่าเปลี่ยว
มีเพียงเรารับรู้อยู่คนเดียว
กับเกลียวกลอกลมอารมณ์เคือง
เป็นจริง จริงจริง คงอาภัพ
แวววะวาบ นับดาว เฝ้าเฟือง
สุขไม่มีมีแต่ทุกข์อยู่เนืองเนือง
หรือเบื้องหน้าจะโศกโบกบิน
มันคดงอสอสื่อสืบสาว
เป็นเรื่องยาวป่าวประกาศให้สิ้น
ให้รับรู้ทั่วหล้า ฟ้า ดิน
ว่าเธอกินจนเป็น ตุ่ม ฉันละกลุ้มใจ
7 พฤศจิกายน 2545 17:21 น.
นิติ
ได้พอมีหวัง นั่นมีหวัง
ไม่ได้พัง ลดหดหาย
ขอแค่ได้หวัง มีหวังให้ท้าทาย
แม้งมงาย ก็จะขอหวังอย่างเคย
เธอหวัง ไม่ทำหวังมีพลัง
กลับชิงชัง ขังตนกับหวังนั่งเฉย
ได้เพียงเอ่ยว่า หมดหวังอย่างเคย
ไม่เริ่มเลย เคยหวังอย่างทระนง
ลมหายใจยังอยู่จงสู้หวัง
ฟังสักครั้งเสียงหัวใจส่ง
มาพร้อมกับหวังปั้นบรรจง
อยากให้มั่นคงในสิ่งที่เราทำ