10 ธันวาคม 2550 14:55 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
แม้นหน้าบูด พูดกระชาก สำรากเสียง
เอ่ยปากเถียง ถากถาง เอาข้างถู
ทำเย่อหยิ่ง ทิ้งท่า ที่น่าดู
สร้างศัตรู ตำทราม ไม่งานครัน
จะพูดจา หน้ายิ้ม อิ่มจากจิต
สื่อความคิด เข้าเงื่อน เป็นเพื่อนขวัญ
กล่างสิ่งใด ใจจริง ทุกสิ่งอัน
จงผูกพัน ไพเราะ เพราะนำคำ
ค่าของคน
ค่าของคน ผลงาน การทำชอบ
คือคำตอบ ตวงชี้ ดีแค่ไหน
ผลงานดี มีเห็น เป็นอย่างไร
ทำชอบไว้ วัดดู ย่อยรู้ทัน
ถึงอวดอ้าง วางท่า ว่าตนสูง
ยากจะจูง จิตใจ ใครเชื่อมั่น
เอาผลงาน ขานแจ้ง แสดงกัน
จึงสำคัญ คู่ควร ประมวลมอง
7 ธันวาคม 2550 20:39 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
หนังสือรุ่นเล่มเก่า....
นาฬิกาอารมณ์บูด
จากวันนั้นถึงวันนี้ที่เป็นสุข
ยามมีทุกข์อันใดช่วยเสมอ
จะจดจำไว้ในใจนะเพื่อนเกลอ
ว่าเป็นเธอที่ห่วงใยตลอดมา
จากขอบฟ้าสุขโขสโมสร
ยามกินนอนเจ็บไข้ก็มาหา
หากว่าเราต้องอยู่ไกลลับตา
แม้แต่หน้าก็ไม่เห็นเป็นเศร้าใจ
เธอเป็นเพื่อนที่ดีในใจฉัน
เราฝ่าฟันอุปสรรคไม่หลีกหนี
หากได้เจอหน้าอีกคราคงจะดี
เหมือนสีที่งามงดสุดหัวใจ
ความทรงจำแสนหวานกับพ้องเพื่อน
ที่คอยเตือนตัวตนเสมอไว้
ถูกบันทึกรวบรวมและเก็นไว้
ในหนังสือรุ่นเล่มเก่าของเราเอง
ทุกคนย่อยมีเพื่อนเมื่อเราลองนึกถึงวันที่เราเฮฮาด้วยกันแล้ว อยู่ๆ มาจากกันคุณจะรู้สึกว่ามันเศร้าแค่ไหน นำตาก็จะรินไหลลงมา แต่ทุกคนมีทางเดินของตนเอง ก็คงเหลือไว้แต่ความผูดผันที่ตราตรึงทุกห้องหัวใจยากจะลบเลือนไปจากใจเรา
ยามท้อฉันจะลุกยืนให้ไหวอย่างเข้มแข็งและมั่นคง
7 ธันวาคม 2550 20:33 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
จากวันนั้นถึงวันนี้ที่เป็นสุข
ยามมีทุกข์อันใดช่วยเสมอ
จะจดจำไว้ในใจนะเพื่อนเกลอ
ว่าเป็นเธอที่ห่วงใยตลอดมา
จากขอบฟ้าสุขโขสโมสร
ยามกินนอนเจ็บไข้ก็มาหา
หากว่าเราต้องอยู่ไกลลับตา
แม้แต่หน้าก็ไม่เห็นเป็นเศร้าใจ
เธอเป็นเพื่อนที่ดีในใจฉัน
เราฝ่าฟันอุปสรรคไม่หลีกหนี
หากได้เจอหน้าอีกคราคงจะดี
เหมือนสีที่งามงดสุดหัวใจ
ความทรงจำแสนหวานกับพ้องเพื่อน
ที่คอยเตือนตัวตนเสมอไว้
ถูกบันทึกรวบรวมและเก็นไว้
ในหนังสือรุ่นเล่มเก่าของเราเอง
ทุกคนย่อยมีเพื่อนเมื่อเราลองนึกถึงวันที่เราเฮฮาด้วยกันแล้ว อยู่ๆ มาจากกันคุณจะรู้สึกว่ามันเศร้าแค่ไหน นำตาก็จะรินไหลลงมา แต่ทุกคนมีทางเดินของตนเอง ก็คงเหลือไว้แต่ความผูดผันที่ตราตรึงทุกห้องหัวใจยากจะลบเลือนไปจากใจเรา
ยามท้อฉันจะลุกยืนให้ไหวอย่างเข้มแข็งและมั่นคง
7 ธันวาคม 2550 16:08 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
กรีดรอยย้ำซ้ำแผลเก่าจนร้าวรวด
ถึงเจ็บปวดอย่างไรไม่เอ่ยถึง
จะจำรสซ้ำไว้ให้ตราตรึงกว่าจะถึงวันของเราจะเอาคืน
เจ็บแค้นปวดร้าวและรอยนำตาคนที่สมหวังจะไม่มีวันได้รู้เลย
หน้าส่วนตัว
1131
