18 สิงหาคม 2545 12:59 น.
นาฬิกาหัดเดิน
ก็ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน
สิ่งที่เธอทำต่อกัน มันทำฉันสับสน
บางทีก็มาใกล้ชิดจนทำให้ใจวุ่นวน
บางวันก็ทำเหมือนคนที่ห่างไกล
หากบอกรักแล้วเธอตอบว่าไม่เคยคิด
ฉันเองคงรู้สึกผิดที่คอยฝันใฝ่
ถ้าเธอคิดแค่เพื่อนกัน ฉันคงละอายใจ
ที่ตีค่าของความสัมพันธ์ผิดไป อย่างไม่น่าอภัยได้เลย
ถ้างั้น..จะขอแค่แอบคิด
ไม่ทำอะไรให้แปลกผิด จะทำตัวเฉยๆ
จะแอบหวังเล็กๆ..จะพยามไม่ให้เธอรับรู้เลย
แล้วเราก็คบกันอย่างเคย..ต่อไป
18 สิงหาคม 2545 12:57 น.
นาฬิกาหัดเดิน
รู้ว่าเธอมีอดีตที่ไม่เคยจาง
ดูแววตาอ้างว้าง ยังคิดถึงเขาอยู่บ้างใช่ไหม
หลายครั้งฉันเจ็บปวด และแอบเก็บไปน้อยใจ
แต่ยังอดทนและพยามให้เธอหันมา
ค่อยๆเข้าใกล้เธอทีละนิด
ค่อยๆปรับความคิดเข้าหา
ดูเธอสดใสและให้ความชิดใกล้มากกว่าที่เป็นมา
ตอนนี้รู้แล้วว่าที่อดทนมา..คุ้มค่าเพียงใด
ดีใจที่สามารถลบอดีตของเธอ
ที่ผ่านมาฉันคิดเสมอว่ารัก..เหมือนดอกไม้
ถ้าอยากให้เติบโต งอกงามต่อไป
ก็ต้องยอมได้..แม้ต้องใช้นำตารดมัน