6 กรกฎาคม 2546 16:59 น.
นาฬิกาทราย
ย่างเข้าหน้าฝน
คิดถึงคนที่ขอบฟ้า
วสันต์ผันผ่านมา
หลายเวลาที่จากกัน
มาวันนี้หวลคิดถึง
ยังซาบซึ้งยังชวนฝัน
เธอเปรียบแสงแรกของตะวัน
เมื่อไรกันจะได้พบเจอ
จากกันเหมันต์ผ่าน
ดวงตาประสานคิดถึงเสมอ
สัญญาด้วยใจให้ไว้กับเธอ
จะรักคงมั่น..ไม่มีวันลืม
6 กรกฎาคม 2546 16:25 น.
นาฬิกาทราย
เค้าว่ากันว่า
การได้รักใครสักคน
ทำให้ชีวิตที่สับสน
มีจุดมุ่งหมาย
เค้าว่ากันว่า
การได้รักใครสักคน
มันง่ายดาย......และรวดเร็ว
กว่าการได้ลืมใครสักคน
แต่ฉันว่า...
การรักใครสักคน
ยากกว่าการทำใจให้ลืม
ด้วยเหตุที่ว่า
ความรักแท้จริง
คือการทำให้คนที่รัก..มีแต่ความสุข
แต่การลืม เปรียบเสมือน
การปลดปล่อยความทุกข์ออกจากใจ
หน้าส่วนตัว
1146
