26 มกราคม 2547 13:15 น.
นาวี นาวา
จบกันดีไหม...หากเป็นอย่างนี้
เพราะฝืนไปก็คงไม่ดีต่อสองฝ่าย
งั้นก็เลิกกันเลยไหมคงง่ายดาย
เจ็บแค่นี้คงไม่ตายหรอกคนดี
โอเคนะงั้นเรามาเลิกกัน
ลืมไปเถอะความฝันก่อนหน้านี้
ิอย่าเสียดายเวลาเสี้ยวนาที
ที่เราสองเคยมีให้แก่กัน
ให้มันจบตรงนี้จะดีกว่า
เมื่อหมดแล้วเวลาเคยร่วมฝัน
ให้จากกันด้วยยังรักและผูกพัน
ดีกว่าเราจบกันแบบแค้นเคือง
26 มกราคม 2547 13:08 น.
นาวี นาวา
คนหนึ่งคนใจหนึ่งใจช่างว่างเปล่า
ดาวเมื่อดาวพร่างพราวอยู่บนฟ้า
รักหนึ่งรักใจหนึ่งใจรอเวลา
เธอคือเธอคนเดียวเสมอมาที่ใจรอ
คนหนึ่งคนใจหนึ่งใจที่ว่างเปล่า
ดาวเมื่อดาวร่วงพราวจนแท้ท้อ
รักหนึ่งรักใจหนึ่งใจเฝ้าพะนอ
เธอหนอเธอเธอหนอใย....ลืมเลือน
20 มกราคม 2547 22:43 น.
นาวี นาวา
อีกนานไหมกว่าที่ใจจะพร่ำบอก
ว่ารักนะใช่หลอกให้หวั่นไหว
คำหนึ่งคำคำเดียวที่คาใจ
อีกเมื่อไหร่กว่าหัวใจเธอพูดมา
คำหนึ่งคำคำเดียวไม่กล้าเอ่ย
ใยชาเฉยเลยลฃะไม่ห่วงหา
ใยไม่คิดถึงบ้างทุกเวลา
ว่ารอคำว่ารักเสมอมา....ด้วยหัวใจ
20 มกราคม 2547 22:37 น.
นาวี นาวา
เมื่อรักร้างห่างหายหน่ายความรัก
เมื่อความฝันจมปรักรักเปลี่ยนสี
เมื่อคำรักแปรเปลี่ยนเหมือนไม่มี
เมื่อวันนี้รักที่มีมาจากไป
ที่สุดแล้วเหลืออะไรเอาไว้บ้าง
ที่สุดแล้วจึงอ้างว้างและหวั่นไหว
ที่สุดแล้วเมื่อเธอมาลาจากไป
ที่สุดแล้วเหลืออะไรให้ใยดีรัก
20 มกราคม 2547 20:57 น.
นาวี นาวา
แล้วกาลครั้งหนึ่งไม่นานนัก
ก็จบลงตรงหลักความขื่นขม
ทิ้งให้ใจเดียวดายเฝ้าตรอมตรม
ทิ้งให้จมอยู่ในวังเจ้าน้ำตา
แล้วกาลครั้งสองก็จบลงตรงนี้
ทิ้งความรู้สึกดีดีที่เคยห่วงหา
จากไปแล้วไม่เหลือแม้คำลา
ดินแดนนี้จึงเหว่ว้าไม่มีใคร
แล้วกาลคร้งสามก็ต้องจบ
แม้หัวใจไม่อาจลบภาพเธอได้
อวสานแล้วหนอเจ้าหัวใจ
ต่อไปนี้ไม่เหลือใครไม่เหลือเธอ
หน้าส่วนตัว
1299
