13 กรกฎาคม 2547 20:48 น.
นาวี นาวา
สักวาหน้าหนาวร้าวใจหวั่น
สักวาความฝันช่างหวั่นไหว
สักวาความรักหนักหัวใจ
สักวาหน้าไฟใจร้าวชา
สักวาหน้าฝนคนไร้สิทธิ์
สักวาชีวิตเริ่มโหยหา
สักวาหน้าใจช่างชินชา
สักวาน้ำตาก็หลั่งริน
สักวาหน้าร้อนนอนอ่อนจิต
สักวาความคิดก็หมดสิ้น
สักวาความรักมาพังภินท์
สักวานั่งกินหยอน้ำตา
13 กรกฎาคม 2547 20:33 น.
นาวี นาวา
ตัดใจแล้วว่าจะไม่แคร์
ไม่ต้องให้เธอมาดูแลเอาใจใส่
เมื่อฉันเป็นหนึ่งไม่ได้ไม่เป็นไร
แต่จำไว้หมายเลขสองไม่ต้องการ
เมื่อไม่มีสิทธิ์เป็นหนึ่งไม่เป็นสอง
ไม่เป็นรองหัวใจให้สงสาร
เมื่อเป็นหนึ่งไม่ได้ไม่ต้องการ
ขอสาบานหมายเลขสองก็ไม่เอา
26 มกราคม 2547 13:15 น.
นาวี นาวา
จบกันดีไหม...หากเป็นอย่างนี้
เพราะฝืนไปก็คงไม่ดีต่อสองฝ่าย
งั้นก็เลิกกันเลยไหมคงง่ายดาย
เจ็บแค่นี้คงไม่ตายหรอกคนดี
โอเคนะงั้นเรามาเลิกกัน
ลืมไปเถอะความฝันก่อนหน้านี้
ิอย่าเสียดายเวลาเสี้ยวนาที
ที่เราสองเคยมีให้แก่กัน
ให้มันจบตรงนี้จะดีกว่า
เมื่อหมดแล้วเวลาเคยร่วมฝัน
ให้จากกันด้วยยังรักและผูกพัน
ดีกว่าเราจบกันแบบแค้นเคือง
26 มกราคม 2547 13:08 น.
นาวี นาวา
คนหนึ่งคนใจหนึ่งใจช่างว่างเปล่า
ดาวเมื่อดาวพร่างพราวอยู่บนฟ้า
รักหนึ่งรักใจหนึ่งใจรอเวลา
เธอคือเธอคนเดียวเสมอมาที่ใจรอ
คนหนึ่งคนใจหนึ่งใจที่ว่างเปล่า
ดาวเมื่อดาวร่วงพราวจนแท้ท้อ
รักหนึ่งรักใจหนึ่งใจเฝ้าพะนอ
เธอหนอเธอเธอหนอใย....ลืมเลือน
20 มกราคม 2547 22:43 น.
นาวี นาวา
อีกนานไหมกว่าที่ใจจะพร่ำบอก
ว่ารักนะใช่หลอกให้หวั่นไหว
คำหนึ่งคำคำเดียวที่คาใจ
อีกเมื่อไหร่กว่าหัวใจเธอพูดมา
คำหนึ่งคำคำเดียวไม่กล้าเอ่ย
ใยชาเฉยเลยลฃะไม่ห่วงหา
ใยไม่คิดถึงบ้างทุกเวลา
ว่ารอคำว่ารักเสมอมา....ด้วยหัวใจ
หน้าส่วนตัว
1837
