8 เมษายน 2550 09:00 น.
นาวา วังสถาพร
หน้าร้อนดินแล้งแห้งเหือด
น้ำเลือดเดือดแดงแทบแห้งหาย
น้ำฝนเหือดฟ้าป่าตาย
ชีวิตวอดวายหายสิ้น
น้ำบ่อเหือดแห้งทุกแห่งหน
น้ำฝนขาดฟ้าประชาถวิล
น้ำเหงื่ออาบร่างกลางดิน
น้ำแรงไม่สิ้นดิ้นไป
น้ำเงินหายากอยากได้
น้ำใจหาง่ายไม่อยากให้
น้ำแรงลำบากบุกบั่นไป
น้ำเหงื่ออาบกายแทบตายแล้ว
ขุดดินเผาหญ้าถางป่าสิ้น
เพื่อทำกินกันมั่นแน่ว ?
ท้องฟ้าเคยพร่างพราวแพรว
ขุ่นมัวลงแล้วเหนือแนวไพร
วิถีชุมชนคนป่า
หาทำดังว่าไปได้
แท้จริงเป็นฝีมือใคร
ทำร้ายพงไพรไม่กลัว
คนเมืองผู้เรืองปัญญา
ออกหน้าออกทุนไปทั่ว
ให้เพาะปลูกไว้ส่งตัว
ทั้งถั่วข้าวอ้อยสารพัน
ถึงหน้าเก็บเกี่ยวไปขาย
ได้เงินรีบจ่ายให้ฉัน
ค่าปุ๋ยและดอกเบี้ยพลัน
ยาฆ่าหญ้านั้นหมดพอดี
เมื่อลุฤดูกาลใหม่
เอาไปใช้ก่อนได้พี่
สิ้นหน้าเก็บเกี่ยวอีกที
ใช้หนี้ ใช้กรรม..ลำเค็ญ
1 เมษายน 2550 08:52 น.
นาวา วังสถาพร
๑.
น้ำลดแห้งขอดจอดเรือแจว
สิ้นกุมภา'แล้วแก้วตาเอ๋ย
สันทรายโผล่พ้นจนเรือเกย
น้ำคำเอื้อนเอ่ยนั้นเผยใจ
ว่าพ้นเดือนยี่หนีเดือนสาม
น้ำลงตรงข้ามสะพานใหม่
มูนทรายกองสุมในมุมใจ
พี่ปัดไม่ไหวได้แต่รับ
ใจชายคงไปไม่พ้นเจ้า
ผู้เฝ้าเคลียคลอพะนอสดับ
รสจูบยากถอนก่อนจันทร์ลับ
ฉวยจับมือเจ้าเคล้าสัญญา
เดือนสี่พี่ต้องแต่งขันหมาก
เพื่อฝากผู้ใหญ่ให้ไปหา
สู่ขอคนงามตามเวลา
แล้วเร่งวิวาห์ในเร็ววัน
จันทร์เพ็ญดวงเด่นเป็นพยาน
สัญญาริมธารด้วยรักมั่น
แม้นพี่ผิดคำที่จำนรรจ์
จักยอมให้บั่นชีพบรรลัย
๒.
น้ำไหลรวยรินสิ้นเดือนสี่
ใกล้ปีใหม่เมืองเรืองไสว
ตลิ่งสูงแลลิ่วลับลงไป
หัวใจเล็กลีบดูตีบตัน
หากโดดลงไปแล้วไม่ตาย
คงต้องอับอายเม็ดทรายนั่น
หากกลับบ้านไปไม่ต่างกัน
ถูกคนหยามหยันนั้นสุดอาย
ใจชายแม้นอยู่ไม่ห่างเจ้า
เธอเล่าแปรใจได้ง่ายง่าย
รอยจูบครานั้นยังไม่คลาย
มีชายคนอื่นมาชื่นแทน
เดือนสี่มีเฒ่าแก่ใหญ่
จากเมืองศิวิไลซ์ที่ไกลแสน
หอบดอลลาร์มาจากต่างแดน
แต่งเจ้าไปแทนพี่แสนช้ำ
จันทร์เพ็ญมองเห็นเป็นเบี้ยวบิด
สัญญาศักดิ์สิทธิ์โดนเหยียบย่ำ
เป็นเจ้าเปลี่ยนใจใช่พี่ทำ
ตายเพื่อคนใจดำไปทำไม
30 มกราคม 2550 22:50 น.
นาวา วังสถาพร
๑.
สุวรรณภูมิอยู่ไหน
ใช่-สุวรรณภูมิอยู่ตรงนี้
สุวรรณภูมิมีดี
ดีที่มีดินอุดม
สุวรรณภูมิคือแดนทอง
รุ่งเรืองรองสั่งสม
จนมั่งคั่งดังนิยม
ชนชื่นชมยินดี
ใครมีปลามาแลกข้าว
ทั้งต่างด้าวต่างผิวสี
มีผ้าแพรเนื้อดี
โคอ้วนพีมาแลกกัน
ใครได้มายลยิน
แหล่งรวมศิลป์เลอสรร
รวบรวมศาสตร์สารพัน
ว่าสวรรค์บนดิน
ทั้งรุ่งเรืองพระศาสนา
มากวัดวาพุทธศิลป์
เชิดชูธรรมนำชีวิน
ได้อยู่-กิน กันสืบมา
ข้าวในนาปลาในน้ำ
ทรงคุณล้ำเลอค่า
หลอมรวมชาติพันธุ์นานา
ให้ชื่อว่าสุวรรณภูมิ
๒.
สุวรรณภูมิอยู่ไหน
หัวใจให้ร้อนรุ่ม
ต้องหมองไหม้เหมือนไฟรุม
สุวรรณภูมิพังทลาย
ไม่มีแล้วข้าวน้ำ
ผักปลาซ้ำฉิบหาย
ศีลธรรมถูกทำลาย
ชนใกล้ตายรายดิน
มิมีใดให้แลก
แพรพรรณแหกแหว่งวิ่น
เนื้อปลาสูญชีวิน
โลกคงสิ้นบัดนี้
ไหนทุ่งทองครองธรรม
ไหนดินดำน้ำดี
ไหนศาสตร์ศิลป์สมศรี
ไหนฉิมพลีบนพิภพ
อลัชชีท่องเมือง
ยุครุ่งเรืองหลีกหลบ
เชิดชูเงินเคารพ
คือจุดจบชาติเชื้อ
ข้าวในนาปลาในน้ำ
จักเลอล้ำทุกเมื่อ
ผิว่าใจที่ใกล้เกลือ
กินด่างแล้วแม่แก้วเอ๋ย!
25 ธันวาคม 2549 07:56 น.
นาวา วังสถาพร
ชีวิตช่างบรรเจิดเลิศวิลาส
กำเนิดเป็นข้าบาทราชสยาม
แม้มิเคยเฝ้าพักตร์สักครู่ยาม
ก็อบอุ่นเพราะพระนาม ธ ปกไทย
ทศพิศราชธรรมล้ำเลอภพ
เจนจบทุกศาสตร์ศิลป์สิ้นสงสัย
ทั้งกระแสพระราชหฤทัย
เป็นที่ซาบซึ้งใจไทยทั้งปวง
แผ่นดินแล้งร้อนทุกข์และขุกเข็ญ
กลับร่มเย็นทั่วไทยเพราะในหลวง
คือศูนย์รวมดวงใจไทยทุกดวง
คือแสงช่วงโชติส่องครรลองกาญจน์
เศรษฐกิจพอเพียงเลี้ยงตัวได้
ทะนุชนทั้งเหนือใต้กลางอีสาน
บำรุงชีพไทยเป็นไทมาช้านาน
ธ ประทานทางพ้นทุกข์แก่ทุกคน
อันว่าชาติเชื้อไทยใช่พ่อค้า
หันกลับมาเพาะปลูกเถิดจะเกิดผล
ยิ่งเร่งคิดเร่งค้ายิ่งพาจน
สุมทุกข์ท้นทับทวีหนี้พอกพูน
ผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ
ทำไทยพลาดก้าวชีวิตหวิดดับสูญ
โชคดีมีดินอุดมและสมบูรณ์
คอยเกื้อกูลชีพชื่นฟื้นกำลัง
ความสุขมวลรวมประชาชาติ
นี่ต่างหากที่ควรวาดและคาดหวัง
อันปัญหาประดามีที่ประดัง
เพราะไทยคลั่งเงินตราจนบ้าบอ
แตกความสามัคคีเกือบกลียุค
คนที่ทุกข์ท่วมใจคือใครหนอ
เลิกโลภหลงโกงฉ้อพอเถิดพอ
อย่าให้พ่อเสียใจไปกว่านี้
เลิกเข่นฆ่าพร่าพ่อและลูกผัว
เลิกทำชั่วเผาโรงเรียนเปลี่ยนวิถี
เก็บหนังสือไว้ให้ลูกปลูกความดี
ไว้ศักดิ์ศรีเพื่อนมนุษย์หยุดทำลาย
หยุดฆ่าครูผู้เสียสละเถิด
ถึงเราเกิดครั้งเดียวก็ล้มหาย
ชีวิตอื่นหมื่นแสนแม้นตกตาย
ไม่เสียดายเท่าครูสิ้นทั้งดินแดน
คนฆ่าคนปล้นชาตินั้นขลาดเขลา
ไม่ยึดเอาแผ่นดินไทยไว้หวงแหน
จะถือเอาสิ่งใดไว้ทดแทน
โลกจะแคลนหินชาติขาดศีลธรรม
ไทยเป็นไทได้ด้วยไทยช่วยไทย
มีสิ่งใดช่วยชูชุบอุปถัมภ์
สร้างกรรมดีจักมีคุณคอยหนุนนำ
ไทยอิ่มหนำด้วยธรรมอภิบาล
มาเถิดหมู่นักกลอนอย่านอนเปล่า
ช่วยบอกกล่าวสิ่งอุโฆษและโจษขาน
ใช้กานท์กลอนกอปรก่อบริบาล
กล่อมวิญญาณไทยฟื้นตื่นจากลวง
ให้ประชาได้ขจัดสิ่งขัดขวาง
เดินตามทางจอมไผทคือในหลวง
เพื่อพ้นทุกข์น้อยใหญ่ไปทั้งปวง
ได้ลุล่วงสู่ปีทองของปวงไทย
ชาติจักโชติช่วงไปได้ด้วยปราชญ์
ชั่วโฉดขลาดนิราศสิ้นแผ่นดินใส
ด้วยคนมีวิชาดีไม่หนีไกล
ช่วยบำรุงจรุงใจให้จำเริญ
บำรุงกวีอย่าให้สิ้นแผ่นดินเถิด
โลกจักเชิดชูสีสันสรรเสริญ
สร้างผลงานคู่แผ่นดินบดินทร์เทอญ
ตามรอยพระดำเนินเหินสวรรค์
11 ธันวาคม 2549 11:48 น.
นาวา วังสถาพร
วันเดียวทำประโยชน์ยังดี กว่าอยู่ร้อยปี
มิเป็นประโยชน์แก่ใคร*
จริงแน่แท้พี่น้องไทย เถิดทำกำไร
ให้ชีวิตย่อมบังควร
กล่าวไปไม่ต้องใคร่ครวญ เราไทยทั้งมวล
มีจอมศรัทธาราชันย์
ธ ทรงกิจเพื่อใครกัน ทุกวี่ทุกวัน
แล้วเราอยู่ดายได้ฤๅ
พระเป็นแบบอย่างยึดถือ แนวทางนั้นคือ
ทุ่มเทตนเพื่อคนอื่น
เราท่านหวังพระองค์ชื่น พระชนม์ยั่งยืน
ก็ช่วยด้วยการทำดี
ถวายเป็นราชพลี อะไรก็ดี
เพียงเป็นประโยชน์โภชน์ผล
แม้ไม่ต่อเบื้องพระยุคล แรงนั้นจักดล
บันดาลผ่านสู่องค์เอง
*ครูเทพ
หน้าส่วนตัว
1583
