11 พฤศจิกายน 2549 21:13 น.
นาวา วังสถาพร
เรามีหัวใจไว้ ใฝ่ฝัน
แต่บางคราวนั้นเกิน ฝันใฝ่
เพียงมีหัวใจไว้ ทำใจ
คงไม่มีใครตั้ง ใจทำ
สุขโศก วิโยคก็โลกนี้
โศกสุข เปรมปรีดิ์มีกลืนกล้ำ
อยากอยู่ อยากตายเสียดายคำ
อยู่อยาก อย่างจำช้ำใจจริง
อยากเกิด มามีชีวิตดี
เกิดอยาก จะมีไปทุกสิ่ง
ทนอด ทนออมยอมประวิง
อดทน ก็ยิ่งเกินทนทาน
จึงเริ่มให้ทานด้วย หาญกล้า
หวังเช่นเข่นฆ่าอย่าง กล้าหาญ
กิเลสเพื่อนเรามา เนาว์นาน
เลิกทรมานตราบ นานเนาว์
ชีวิตเพื่อ คนที่ทนทุกข์
เพิ่อชีวิต สุขขึ้นหลายเท่า
ใจตั้ง มั่นแน่วแล้วตัวเรา
ตั้งใจ แผดเผาเจ้าความโลภฯ
23 ตุลาคม 2549 21:56 น.
นาวา วังสถาพร
ราตรีคลี่คลายลงรายล้อม
เหมือนหมึกย้อมทิวาและฟ้าใส
โบกโบยบินจากหล้าถึงฟ้าไกล
ยังรอกลับไม่หลับใหลลงได้เลย
รอคืนรังดังเก่าก่อนคงร่อนล้า
เส้นขอบฟ้าลับแล้วแก้วตาเอ๋ย
รัตติกาลเยี่ยมกรายก็หมายเชย
ลมรำเพยได้ร่วมเรียงเคียงคู่นอน
กิ่งก้านเก่าเจ้าเคยเกาะแกว่งรออยู่
เพื่อเช้าตรู่ค่อยแหวกใบไปหาหนอน
หยาดน้ำค้างพร่างใบใจอาวรณ์
เจ้าไปลับไม่กลับคอนข้านอนหนาว
หรือเจ้าละสังขารวิญญาณสลาย
จึงได้หายลับไปไร้สืบสาว
แม้ตะวันที่ลับตัวแค่ชั่วคราว
ครั้นรุ่งเช้ายังกลับมาให้ฟ้าชม
เมื่อไร้เจ้าข้าเหงาใจไร้ไออุ่น
ขาดคู่บุญคู่ทุกข์คู่สุขสม
ขาดคู่นกสะทกสะท้อนนอนระทม
จึงจ่อมจมเพ้อพกนกละเมอ ฯ
23 ตุลาคม 2549 21:27 น.
นาวา วังสถาพร
เส้นขอบฟ้าทาทาบอาบไล้แสง
เย็นย่ำค่ำตะวันแดงสาดแสงสั่ง
บอกนกน้อยคล้อยบินคืนสู่รัง
พรุ่งนี้ หากชีพยังคงพบกัน
หากคืนหนาวขอดาวจงเป็นเพื่อน
ณ ถิ่นเถื่อนห่างไกลอย่าให้พรั่น
ฝากขุนเขาป้องลมไว้ไม่พัดพลัน
แมกไม้จงป้องกันน้ำค้างพรม
หญ้าแห้งช่วยอุ่นกายให้คลายหนาว
จันทร์สกาวส่องสลับหลับสุขสม
พรุ่งนี้แล ะต่อไปไม่ปรารมภ์
เพียงวันนี้ไม่ทุกข์ตรมก็สมใจ
เพียงวันนี้ไม่ทุกข์ตรมก็สมเจ้า
มีใครเล่ารู้ใจอันที่ฝันใฝ่
เจ้าเหนื่อย หิว บินมาไกลเพียงใด
ไม่ยิ่งใหญ่ ไม่สำคัญ ในวันวาร ฯ
19 ตุลาคม 2549 19:13 น.
นาวา วังสถาพร
ความในใจอย่าให้เพลินจนเกินห้า
จนใจข้าฯมิเพลิดเพลินเกินกว่านี้
เพียงพิเคราะห์แล้วเหมาะใจให้ยินดี
คิดว่ามีสี่บทกลอนได้ออนไลน์
บทกลอนดีเห็นมีมากดูหลากรส
ยากกำหนดหมวดหมู่ดูยุ่งใหญ่
เพียงอยากพร่ำรำพันตะบันไป
หากเหล่าท่านไม่พอใจอภัยด้วย
วงกวีมีไหมคนใจร้าย
ที่ทำลายมือใหม่ให้มอดม้วย
แท้จริงคนรักกลอนนั้นร่ำรวย
อารมณ์เลิศบรรเจิดสวยคงช่วยกัน
ช่วยคนให้เงยหน้าได้อ้าปาก
ผ่านทุกข์ยากพ้นวิสัยดังใฝ่ฝัน
อย่าลวงล่อก่อหนี้ใจให้ผูกพัน
แล้วปล่อยทิ้งในคืนวันอันงมงายฯ
หน้าส่วนตัว
1247
