12 พฤศจิกายน 2552 00:42 น.
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์
นานเท่าไร ใจก็รัก ไม่หักหาย
รักไม่วาย วางจิต ที่คิดถึง
แม้เธอจาก ลาลับ ไปยังคำนึง
รักยังตรึง ตราจิต คิดถึงเธอ
ในวันนี้ แม้ฉัน จำต้องพราก
จำต้องจาก ก็ยังรัก เธอเสมอ
อยากจะกอด ให้ชื่นจิต เมื่อพบเธอ
รักเสมอ รักเธอ สุดดวงใจ
10 พฤศจิกายน 2552 23:11 น.
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์
ดอกไม้ย่อมหลากสีสันต่างกันบ้าง
เมื่อจัดวางจึงงดงามให้โลกเห็น
เปรียบเช่นคนงดงามอย่างที่เป็น
ใช่ที่เห็นหรือที่เปลือกเลือกว่าดี
ค่าของคนอยู่ที่งานสร้างสรรค์ไว้
อยู่ที่ใจมีคุณธรรมนำวิถี
นั่นแหละคือความเป็นจริงสิ่งที่มี
ค่าของคนใช่ที่ใครกำหนดมัน
จะสูงสุดหรือต่ำสุดก็ไม่ใช่
เงินหรือที่เป็นไปใช่คิดฝัน
คนดีคืออะไรใครรู้มัน
ว่าคนนี้คนนั้นเป็นคนดี
จะบอกค่าของคนอยู่ที่ไหน
คำตอบง่ายอยู่ที่ใจที่สร้างสรรค์
ทำสิ่งดี คิดสิ่งดีที่นิรันดร์
ช่วยรังสรรค์ค่านี้ๆว้ให้ยั่งยืน
1 พฤศจิกายน 2552 23:38 น.
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์
ร้อยทางเดินล้านทางไปใครกำหนด
ทางเลี้ยวลดคดไปใช่ทางอับ
หากแต่ดวงทิวายังลาลับ
คนก็มีต่างระดับเป็นธรรมดา
แต่สิ่งหนึ่งที่ใจคนไม่เท่า
คือความฝันที่พาเราให้มีค่า
เดินต่อไปแม้ท้อแท้อ่อนโรยรา
ยังมีฝันอันสูงค่าเป็นรางวัล
1 พฤศจิกายน 2552 23:28 น.
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์
แสงจันทร์นวลชวนใจให้คิดถึง
เมื่อครั้งหนึ่งเธอเคียงใกล้ได้สุขสม
มาวันนี้ร้างลาไกลให้ตรอมตรม
สุดขื่นขมในฤทัยให้โศกา
เธออยู่ไหนจะเห็นไหมจันทร์ดวงนี้
หรือลืมคนที่ชิดใกล้เสน่หา
จะยังรักอยู่หรือเปล่าเฝ้าถามมา
หรือลืมแล้วลับลาน่าเสียใจ
31 ตุลาคม 2552 22:42 น.
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์
ลมรำเพยเชยชื่นรื่นนาสา
หอมกรุ่นกลิ่นสุคนธ์พร่างพรมมา
ในอุราชวนคิดเพลินพิศชม
งามเอยขิช่างกะไรนะงามนัก
พงพนาเทวารักษ์ที่สร้างสม
บุษบาเบ่งบานตระกานชม
แสนภิรมย์เมื่อชื่นเชยเอยนะเจียว
หน้าส่วนตัว
980
