25 เมษายน 2548 01:27 น.
นายหาเรื่อง
ถนน ...คือทางที่ทอดยาวออกไป
จุดหมาย ...ที่ๆเราอยากไปให้ถึง
คนร่วมทาง... คนที่เคียงข้างกันตลอดถนนจนถึงจุดหมาย
ตัวฉัน คนที่รักเธอมากกว่าผู้ใด...
เธอ ผู้กำหัวใจไฉนไวในมือ
วันนี้... เราเลิกกัน
ด้วยเหตุใดก็ตามที่เราเลิกกัน
มันทำฉันเจ็บ...
อยากตะโกนให้โลกรู้
เธอ....มีค่ายิ่งกว่าสิ่งใด
ฉัน....ไม่อาจหยุดการกระทำอันโหดร้ายของเธอได้
ฉันหยุดลงข้างทาง
อยู่กับเวลา....
เวลาที่
ไม่มีเธอ...
ไมเหลือใคร....
24 เมษายน 2548 00:53 น.
นายหาเรื่อง
เธอทิ้งไป แล้วผมไม่รู้
ว่าเหตุใด ใจที่เคยลึกซึ้ง
มันแปรเปลี่ยน
ไม่รับมันไม่ทัน
มันเหงาเหลือเกินเมื่อขาดคนคนนี้
เศร้าทุกวัน
เมามัวกับวันเวลา
เปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอ
แต่เธอไม่ใยดีกับเราเลย
เจ็บนะรู้ไหม
กับรักที่มันว่างเปล่า
เวลาไม่ได้ช่วยฉันเลย แม้แต่นิด
รั้งชั้นให้อยู่ในห้วงของความเศร้า
รักเอย
รัก
เจ็บเหลือเกิน
รัก
คือความว่างปล่าว