แค่ได้รู้จักกัน...ฉันก็ดีใจแล้ว

นายหมึกซึม

เคยคิดไหม...

มีคนเป็นร้อยเป็นล้านคนบนโลก ที่ยังคงดำเนินชีวิตอยู่ 
บางคนไม่มีแม้โอกาสที่จะมองหน้ากัน มองแววตา ที่แต่ละคนมี 
 ไม่มีเลย...
ที่จะคิดเพียงว่า คนที่เดินผ่านหน้าเราไป เป็นใคร

น้อยคนนัก ที่จะได้รู้จักกัน
ฉันกับเธอก็เช่นกัน...

ฉันอาจจะไม่ใช่คนแรกในชีวิต ที่ได้รู้จักกับเธอ  แต่เธอจะรู้ไหมว่า ฉันดีใจเพียงไหน ที่ได้รู้จักเธอ
มันอาจจะเป็นเพียง ช่วงเวลาอันสั้น ที่วิถีโคจรของเรามาพบกัน
อาจจะทำให้เรารู้จักกันเพียง เสียวนาทีของการดำเนินชีวิต เสียวนาทีแห่งความฝัน ความหวัง

มันอาจจะเร็ว เกินกว่าที่สิ่งที่เรียกว่าความรัก มันจะก่อเกิด

แต่หารู้ไม่...ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย คิดแต่เพียงว่า
" คงเป็นโชคดีของใครคนนึง ที่ได้พบกับความสุขที่เขาต้องการ ที่เขาตามหา ทำให้คนที่ขี้เหงาคนนึง ได้มี ในสิ่งที่เขาเรียกกันว่าความสุข "

อาจจะไม่เคยเอ่ยไป แต่ยังไง ฉันก็ได็รู้จักเธอแล้ว ฉันพอใจแล้ว...