16 พฤษภาคม 2548 12:24 น.
นายหมึกซึม
ถึงสิบหกพฤษภาอีกคราแล้ว
ตื่นเช้ามารีบแจ้วไปศึกษา
เพราะวันนี้วันเปิดโรงเรียนนา
รีบตื่นมาจัดกระเป๋าไปเข้าเรียน
มาปีนี้ได้ศึกษาอยู่ม.สี่
ได้เปลี่ยนศรีเสื้อผ้าหาซื้อใหม่
ก่อนเปิดเทอมรีบแจ้นไปเร็วไว
เจอะเพื่อนใหม่ครูใหม่ได้ดูดี
ถึงโรงเรียนวันนี้ตอนเช้าตรู่
โอ้โฉมตรูเพื่อนจ๋าหาที่ไหน
เพื่อนคนนี้เฝ้ารอขอทำใจ
เจอเพื่อนใหม่จะทักไปยังไงดี
แต่นานเข้าก็ไปได้รู้จัก
เพื่อน ๆ มักมีความหวังอันสุขขี
ตั้งใจเรียนเพียรเขียนอ่านสานดีดี
แล้วความรู้ที่เธอมีจะเลี้ยงตัว
ที่เขียนมาทั้งสี่บทประณตน้อม
ด้วยมิพร้อมอักษรามาสร้างสรรค์
จะปรับปรุงปลายปากกาจรรยาบรรณ์
ได้สานฝันอันยิ่งใหญ่ดั่งใจปอง
15 พฤษภาคม 2548 14:00 น.
นายหมึกซึม
หมาเอ๋ยหมาเฮ่าโฮ่งโฮ่งคงรู้จัก
คนนั้นมักเปรียบเทียบกันหนักหนา
ทำไม่ดี ว่าสิ่งใด ก็ต้องมา
เปรียบถึงหมาให้ช้ำใจใครหนอทำ
คนปากพล่อยปากไม่ดีว่าปากหมา
โถเราหนาเห่าเตือนภัยใช่น่าขำ
พอคนใจ ที่ไม่ดี คนใจดำ
มาทิ่มตำว่าใจหมาไม่น่าดู
คนบางกลุ่มชอบกลุ้มรุมทำร้าย
ไม่ละอายทำคนไร้ทางต่อสู้
ก็ยังมา ว่าชาติ หมาดูสิดู
ว่าหมาหมู่อะไรกันฉันเปล่านา
คนฮึดสู้เมื่อคราถึงที่สุด
ยังยื้อหยุดไปเปรียบเทียบอีกหนา
ว่าเป็นหมาจนตรอกบอกกันมา
แสนระอาว่าแต่เราเศร้าหัวใจ
คนโง่เง่าก็ว่าสมองหมา
อะไรหวาบื้อกันเองนะใช่ไหม
อย่างพวกเราแสนฉลาดมีถมไป
คนเอ๋ยใยมาใส่ความเราตามเคย
โธ่นายเอ๋ยนายเลี้ยงคนนายอาจพลาด
สบโอกาสแทงข้างหลังกันได้เฉย
ถ้านายหันมาเลี้ยงหมาอย่างเราเอย
มิเฉือนเฉยจะซื่อสัตย์ไม่จืดจาง
นายมีภัยจะช่วยเห่าและต่อสู้
นายกลับมาเรารู้กระดิกหาง
นายเหงาเหงาเล่นกับเราไปพลางๆ
นี่แหละอย่างทีชาติหมาน่าภูมิใจ
13 พฤษภาคม 2548 09:15 น.
นายหมึกซึม
ปาฏิหาริย์ความรักพาพลักจิต
ให้ขีวิตข้ามฟากฟ้าตามหาฝัน
พาเราสองสมพร้องต้องใจกัน
ให้ตัวฉันได้รักเธอเสมอใคร
ดั่งนกน้อยคล้อยบินสู่เวหา
บนนภาสีทองอันผ่องใส
บินข้ามน้ำข้ามทะเลเหพงไพร
เป็นสายใยก่อเกิดและกลมเกลียว
ดั่งปลาเล็กปลาใหญ่ในสมุทร
มิยั้งหยุดที่จะว่ายสุดปลายฝัน
ได้ว่ายน้ำพบหาคู่ดู๋ดี๋กัน
ชื่นชีวันชีวิตปลาน่ายันดี
ชีวิตเรานึกถึงใครใยเศร้าหมอง
ได้แต่มองตัวเขาเราสุขสันต์
เก็บรอยยิ้มที่พบเจอเธอทุกวัน
ได้แค่นั้นชีวิตฉันก็สุขใจ
11 พฤษภาคม 2548 14:04 น.
นายหมึกซึม
อันว่าเหล้าเข้าปากจะพรากจิต
บ้างก็ว่ามันไม่ผิดคิดเสมอ
บ้างก็ว่าอยากทิ้งเทเมื่อเหเจอ
ยามพลั้งเผลอดื่มนักมักไม่ดี
ฤทธิ์เหล้ามากนักอยากจะเอ่ย
ดื่มมากมากรากเสียเปลี้ยสะดุด
เริ่มถ้วยแรกน้องนงนุชสนุกสุด
มาถ้วยสองมารุตพุธวาจา
ถ้วยสามแกล้วกล้าพูดจาองอาจ
สี่ถ้วยเก่งกาจผ้าขาดไม่รู้ตัว
ห้าถ้วยเมามั่วไม่กลัวความผิด
หกถ้วยมีฤทธิ์พูดผิดทุกคำ
เจ็ดถ้วยมือคล้ำคลำหนทาง
แปดถ้วยเอวบางเห็นช้างเท่าหมู
เก้าถ้วยโอ้ว่ากล้าด่าศัตรู
สิบถ้วยมูทูมืดมิดสิ้นฤทธิ์เอย
11 พฤษภาคม 2548 12:58 น.
นายหมึกซึม
นั่งมองความว่างเปล่าอย่างร้าวล้า
ต่อมน้ำตาทำหน้าที่แข่งสายฝน
เหงาสุดเหงาหัวใจเกินอดทน
ความสับสนทำว้าวนจนอ่อนใจ
นั่งตากน้ำตากฝนจนปอนเปียก
ความอาทรร่อนแร่เห่ไปไหน
จะขาดรอนแล้วหนอทั้งหัวใจ
รู้ป้างไหมใครคนนี้คิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
2194
