18 มกราคม 2549 19:10 น.
นายหมึกซึม
ใจฉันมัน จะหยุดรอ ไม่ขอเปลี่ยน
แม้หมุดเวียน เวลา จะเลยผ่าน
แม้จะเดิน จากไกล ในวันวาน
แม้จะผ่าน เนิ่นนาน สักเท่าใด
แม้จะหก ล้มลุก คลุกขี้เถ้า
แม้ไม่มี สิ่งเร้า เฝ้าหวั่นไหว
แม้จะมี ทุกข์มั่น ประการใด
แม้จะมี สงครามไหน ไม่สะเทือน
แม้ไม่มี คนร้อย คอยเคืองข้าง
แม้จะมี ความอ้างว้าง อยู่เป็นเพื่อน
แม้มิตรแท้ ที่เคยรัก จักลืมเลือน
แม้จะเป็น ใส้เลื่อน ไม่เลือนคำ
แม้วันนี้ จะไม่มี แม้ฟากฟ้า
แม้ไม่มี เวลา ให้ขบขำ
แต่ฉันจะ รื้อฝื้น ไม่ฝืนทำ
จะจดจำ คำคำนั้น ฉันสัญญา
7 มกราคม 2549 14:17 น.
นายหมึกซึม
เธอจะไป รักใคร ไม่เคยว่า
เธอจะมา ลากัน ฉันไม่บ่น
แต่ขออย่า เมินกัน ฉันก็คน
หากสุขล้น ที่ฉันให้ ไม่ดีพอ
ถ้าจะไป ขอให้ ได้รับปาก
ที่เธอพราก จากกัน ฉันจะขอ
ตรงที่เดิม ตรงนั้น ฉันจะรอ
หากเธอท้อ อ่อนแอใจ ให้กลับมา
ฉันจะคอย ซับน้ำตา ที่ฉ่ำชื่น
ฉันจะกลืน ความเศร้า ที่เขาหา
ฉันจะลบ ให้หายราบ คราบน้ำตา
สิ่งอ่อนล้า ลบจากใน หัวใจเธอ
ขอเพียงแต่ อย่าลืมคำ ทำสัญญา
แล้วจะหา ที่รับฟัง ยามพลั้งเผลอ
เพราะความรัก ที่ฝากไว้ ในใจเธอ
ยังพบเจอ ยังพร่ำร้อง ทั้งห้องใจ...
30 ธันวาคม 2548 17:35 น.
นายหมึกซึม
รวบรวมดาว นับร้อย ทั้งน้อยใหญ่
แล้วรวมด้าย หลายหลาก จากใจฉัน
ลูกปัดแดง อมชมพู เข็มคู่กัน
ดวงเดือนนั้น ขาดมิได้ ใจตราตรึง
จะหยิบดาว นำมาร้อย เป็นสร้อยรัก
แล้วทอถัก ด้วยด้ายแดง แฝงคิดถึง
แซมกับขาว ราวรัก จักคำนึง
เข็มอันหนึ่ง เหน็บร้อย กับสร้อยดาว
ดวงเดือนนั้น ดวงใหญ่ ใส่ไว้ก่อน
ท่องมนต์กลอน ร้อยรั้ง ทั้งแดงขาว
ใส่ลูกปัด โดยตั้งใจ ให้พรั่งพราว
คล้ายกับราว เขียนรัก ทอถักใจ
ผลสำเร็จ ที่ได้ทำ คือความรัก
ที่ทอถัก สร้อยรัก จักขานไข
นำไปมอบให้คนสวยด้วยฤทัย
ใช้แนบใจ เธอประจำ ทุกค่ำคืน
7 ตุลาคม 2548 17:39 น.
นายหมึกซึม
ของอื่นใด ใครรู้จัก คำว่าแท้
สิ่งอื่นแย่ อย่างไร ไม่เคยถาม
เห็นแต่รูป จูบกลิ่น สินทรัพย์นาม
ไม่เคยถาม แท้ไหม ที่ได้ลอง
หารักแท้ ยากนัก หากว่าใช่
สิ่งที่ใจ ยังไขว่ขว้า หาสนอง
สิ่งอื่นใด อยากได้ ที่หมายปอง
คงรีบลอง มาเพียง เคียงข้างตน
มีรักแท้ ยิ่งยาก จะครองคู่
สิ่งใดรู้ รักษาไว้ ให้เหมาะสม
อย่าให้เขา ช้ำใจ ให้ตรอมตรม
จะเหมือนลม พัดผ่าน กาลเวลา
กว่าจะรู้ ค่ารักแท้ อาจจะสาย
คงเสียดาย ที่ทำไป คิดไฝ่หา
ติดอยู่แต่ คำว่า กาลเวลา
ปรารถนา มากแค่ไหน มิได้คืน
12 กันยายน 2548 17:28 น.
นายหมึกซึม
เพราะอะไร ทำไม เธอเลือกเขา
ทำให้เรา เศร้าใจ ไม่เหือดหาย
เหนื่อยกายมา หวังจะ พักใจกาย
ยิ่งใจหาย เห็นเธอมา หาเขาเอง
ไม่รู้ว่า เขานั้นดี ที่ตรงไหน
ยิ่งเดาไป ใจมัน พลันโหลงเหลง
คิดอย่างไร ไปหาเขา เราวังเวง
คิดไปเอง หรืออย่างไร ไม่รู้เลย
ด้านศักดิ์ศรี ด้านใด ไม่ต่ำต้อย
ไม่ตามรอย สิ่งใด ให้เชือนเฉย
ในกำลัง แข็งข้อ พอเปรียบเปรย
และไม่เคย จะรังแก คนแพ้ทาง
ด้านความรู้ ดูดีดี มิใช่แย่
ไม่เคยแพ้ ความใคร ใช่ปลายหาง
จินตนาการ คิดไป ไร้หนทาง
ไม่แพ้อย่าง ความใคร่ ในกวี
ยิ่งคิดหนัก แพ้สิ่งใด ไม่รู้เรื่อง
แล้วยังเคือง เรื่องใจ ในศักดิ์ศรี
เลยถามเธอ ความจากใน ให้รู้ดี
รู้อีกที ยิ่งท้อแท้ คือแพ้ใจ...
หน้าส่วนตัว
3408
