20 สิงหาคม 2550 21:01 น.
นายรักษ์
พ่อสั่งคำจำขึ้นใจเอาไว้ลูก
แม่ฝังปลูกลูกแม่ขอข้อได้ไหม
แม้ยามทุกข์ทุกครั้งท้อต่อสิ่งใด
ยิ้มสู้ไว้ให้ใจเหิมเติมแรงเดิน
ใครดูถูกลูกต้องรู้อยู่ตรงที่
หนึ่งดวงนี้ดีเนื้อในใช่ผิวเผิน
ทับให้จมถมให้ช้ำอยากทำ...เชิญ
ลุกขึ้นเหินเดินอกตั้งอย่างทรนง
ครั้งได้เปรียบอย่าเหยียบคนจนทางสู้
เรื่องอดสูคนข้ามคนกาก้นหงส์
ดินทั่วหล้าฟ้าผืนเดียวเคี่ยวกันลง
ตามสาปส่งมิปลงปล่อยหนีรอยกรรม
เริ่มที่เราให้เขาเห็นเราเน้นยิ้ม
ใช่กรุ้มกริ่มพริ้มพรายได้แค่ขำ
ยิ้มทักทายยิ้มหายโกรธยิ้มประจำ
ยิ้มซ้ำ ๆ ย้ำหน้าใส ใจชื่นบาน
19 สิงหาคม 2550 22:22 น.
นายรักษ์
ฟ้าทั้งผืนยื่นหน้าสีฟ้าใส
ขาวยองใยไล่ริ้วทิวเมฆขาว
กระเกล็ดกลุ่มพุ่มซ้อนนอนแนวยาว
ที่กลางหาวพวกเจ้าเด่นมิเว้นวาง
คลื่นร้อยริ้วพลิ้วลมพรมเกลียวคลื่น
ให้จูบยื่นขืนเขินจะเมินหมาง
มาคลอเคล้าเย้าหนอล้อผิวบาง
มีความหลังครั้งไหนใคร่คุ้ยคืน
เคยเคียงสองครองรักรักก็หวาน
คืนยาวนานสานสองซึ้งด้วยหนึ่งผืน
ตระกองกอดพรอดพร่ำทุกค่ำคืน
เช้าลืมตื่นยื่นแก้มแนบอิงแอบเรา
พี่ข้ามฟากมาฝากใจให้ความหลัง
พี่ใจพังมาฝังใจให้ความเหงา
สิ้นไปแล้วเรื่องราวรักของสองเรา
เครื่องดินเผาข้าวแช่หวานยังพาลตรม
19 สิงหาคม 2550 08:27 น.
นายรักษ์
เช้าแล้วหนาฟ้าวันนี้สีฟ้าใส
รับวันใหม่ให้ชื่นมื่นตื่นจากเหงา
นกจิบไปไก่โก่งกลับรับกันกราว
แดดแสงเก่ายังเฝ้าส่องสายทองทา
ลมเรื่อยผิวปลิดปลิวไหวกี่ใบดอก
กำจายออกกลิ่นละมุนกรุ่นกลีบหนา
หอมเจ้าเอยขอเชยชมสมอุรา
มือไม่คว้าตาแค่ลอบมิครอบครอง
ครัวควันข้าวขาวสร้อยร้อยสายหมอก
น้ำค้างบอกดื่มน้ำคอยสักร้อยหนอง
ปีกแสนสวยผีเสื้อไหมไม่ใคร่จอง
ได้เพียงมองแค่เพียงหวังยังอิ่มใจ
กากระไอไฟให้มาชาหนึ่งถ้วย
ลิ้นร่ำรวยช่วยลิ้มรสหวานสดใส
กีตาร์เกลอเผลอบรรเลงได้เพลงไป
เช้าวันใหม่ได้เคียงเจ้าเหงาคงลืม
18 สิงหาคม 2550 21:14 น.
นายรักษ์
เมืองอมรนอนคว่ำหงายใต้ฟ้าหม่น
นครคนล้นเมืองเรื่องหลากหลาย
แดดก็บ่นฝนก็ท่วมอ่วมอรทัย
เช้าค่ำสายบ่ายเย็นย่ำยินร่ำลือ
เช้ากี่หนคนตื่นหมดรถตื่นติด
ถามชีวิตคิดแข่งไปที่ไหนหรือ
ค่อยๆ ก้าวสาวช้าไว้มิได้ฤา
จะยึดถือมือแบกบ่าภาระใด
คนก็กดรถก็เบ่งตะเบ็งแข่ง
กระชากแรงแกร่งกว่าเขาเข้าวินไหน
ช้าหลบซ้ายเร็วป่ายขวาปาดหน้าไป
เสียงร้องไล่ตะเข้น้อยลอยเต็มเมือง
สองประตูสิบหน้าต่างยังว่างอยู่
ลองยืนดูสู้เบียดนิดหน้าซีดเหลือง
ใครบ่นแจมพี่แถมป้ายอย่าได้เคือง
เขื่องเจอเขื่องเรื่องไม่จบนับศพรอ
18 สิงหาคม 2550 16:22 น.
นายรักษ์
โอ้ละหนอ รอฝน จนเจียนสาย
พอฝนไป จึงได้ฤกษ์ เบิกฟ้าหมอง
แดดพราวน้ำ ฉ่ำพุ่ม ชุ่มแสงทอง
ตกแสงต้อง ระยิบย้อน สะท้อนแรง
ก่อนฝนมา ฟ้าร้อง ก้องแต่ดึก
นอนนึก ระทึกเสียง คอยเลี่ยงแสง
น้ำตานอง ร้องรื้น สะอื้นแรง
ใจโหยแห้ง แล้งรักต่อ ใครหนอทำ
เทลงเท สาดลงมา แม่ฟ้าร้าว
จะหยอกเย้า ตลกแต่ง แรงไปไหม
สายฟ้าฟาด ขาดแล้วหนอ พ่อหัวใจ
น้ำสายไหน จะเข้าแข่ง แรงน้ำตา
ฝนจนเช้า จันทร์ก็หนาว ดาวก็ท้อ
ไปแล้วไป ใคร่พบต่อ ค่อยเรียกหา
อาทิตย์หลบ สบช่วงหนึ่ง จึงจะมา
พี่ฝนจ๋า ข้อกราบขอ พอแล้ว ...ไป
วันนี้ร้อง สะอื้นไห้ จนใจแหลก
แค่เม็ดแรก ก็เกินรับ เข้าใจไหม
ทั้งเม็ดฝน น้ำตา คงสาใจ
ขอกันไว้ ขอเถอะนะ พอเถอะคุณ
โอ้ละหนอ รอฝน จนเจียนสาย
พอฝนไป ใคร่ฉงน มีคนหนุน
ดอกสีสวย เด็ดกลีบดอม หอมละมุน
แดดแสงอุ่น ฟ้าใส ที่ใคร่เจอ
หนาวต้องลม ลมหนาวเอย เจ้าใช่ไหม
กรุ่นกระไอ ละอองอ้อน แม้ตอนเผลอ
มวนหมอกบาง น้ำค้างสาว ราวเก่าเกลอ
เลิกพกเพ้อ ได้พร่ำพรอด ..กอดกันกลม
เลี้ยงต้อนรับ ขับกล่อม พร้อมเพลงหวาน
ฟังเรื่องฝัน ครั้งเก่า เล่าผสม
จะผิงไฟ ไล่ลมรัก ที่ยังตรม
ลมสุขสม ลมเพื่อนเก่า ลมหนาวเอย
หน้าส่วนตัว
1878
