24 มิถุนายน 2548 12:59 น.
นายรักษ์
ถึงตอนสายแดดส่ายหน้าว่ามันสาย
ฝากลมบ่ายไหว้วานสานต่อฝัน
จนเลยห้วงล่วงถึงซึ่งสายัณห์
ครบรอบฝันจันทร์เริ่มแต่งแสงนวลใย.......
ภาพเนื้อนวลก็หวนคืนทั้งตื่นหลับ
ต่อแล้วนับความคำนึงจะถึงไหน
คิดถึงเอยคิดถึงเอ๋ยขาดแล้วใจ
ฟ้าสวยใสโปรดสดับรับคำวอน......
เก็บความในไม่นานวันคงหวั่นไหว
ก็เนื้อใจให้ร้อนรุ่มไฟสุมขอน
พร่ำรำพึงคนึงหาห่วงอาทร
อิงแอบหมอนนอนผิงฟ้าห่มผ้าดาว.....
ให้ลมลูบจูบแก้มนวลทวนจูบพี่
ผ้าผืนนี้ฟ้าให้ไว้กอดกายสาว
หริ่งเรไรใบไม้บางน้ำค้างพราว
กล่อมให้เจ้าเข้าห้องฝันชั้นนิทรา.....
21 มิถุนายน 2548 07:38 น.
นายรักษ์
เห็นหน้าเจ้าพี่เฝ้ามองแต่จ้องหน้า
เจ้ามองมาส่งตาใสใบหน้าหวาน
ปากบางเอ๋ยเอ่ยร่ายมนต์กลใดกัน
พี่จึงฝันแต่วงหน้านัยน์ตาคม.....
ใจพี่เผลอเหม่อมองน้องนางยิ้ม
ภาพพรายพริ้มพิมพ์ใจให้สุขสม
ผินหน้าซ้ายย้ายมาขวายิ่งน่าชม
หวังยลโฉมงามขำทำเช่นไร........
ทุกคืนค่ำพร่ำกับจันทร์จนจันทร์พ้อ
จันทร์บอกต่อให้ขอดาวสกาวใส
ดาวบ่ายเบี่ยงเกี่ยงว่าเช้าดาวรีบไป
รับวันใหม่ให้ขอแรงแสงตะวัน....
ประเดี๋ยวมีต่อ........
18 มิถุนายน 2548 15:53 น.
นายรักษ์
ค่ำคืนเย็นเยียบ
นิ่งเงียบนั่งเหงา
ทุกข์ใจใดเล่า
จึงเศร้าเหมือนตรม..........
เท้าคางวางหน้า
แรงล้าถาโถม
แรงใจใกล้จม
เจียนล่มจอดแรง...........
เพลงโศกเพลงลม
กับโสมขาดแสง
พลิ้วไหวไผ่แดง
ริ้วแหว่งเส้นใบ...........
ขับความคำนึง
ไปถึงห้วงไหน
ขุ่นเคืองเรื่องใด
เรื่องไหนไม่จำ.........
หรือพลั้งทางผิด
หลงคิดถลำ
จึงเจ็บแล้วจำ
ตอกย้ำระทม...........
หวังวาดพลาดหวัง
ฝันพังหวังขม
หรือแค่หลงลม
อารมณ์ละไม.........
เล่าเรื่องแววตา
อารมณ์หวั่นไหว
เล่าเรื่องในใจ
เรื่องใหญ่เหลือเกิน.......
ไกลกันจริงหนอ
เห็นพอผิวเผิน
ก้าวย่างทางเดิน
ฝันเพลินแค่เรา......
หน้าส่วนตัว
1252
