22 สิงหาคม 2547 17:44 น.
นายรักษ์
เป็นดวงดาวพราวฟ้าหลับตาฝัน
เป็นดวงจันทร์ผันแสงนวลชวนให้หลง
เป็นเมฆหมอกดอกไม้งามตามจำนง
ยืนอยู่คงตรงแผ่นผืนพื้นดินใด
ตามหาฉันวันเดือนปีไม่มีเห็น
เพราะฉันเป็นเช่นนกน้อยคอยแสงใส
เมื่อแจ่มชัดจรัสแจ้งที่แห่งใด
ฉันจะไปไล่คว้าฝันดั้นด้นตาม
22 สิงหาคม 2547 17:32 น.
นายรักษ์
ค่ำคืนนี้มีบุหงานั่งหน้าหวาน
อิงแอบจันทร์ฝันไปถึงซึ่งฟ้าสวย
เป็นอย่างฟ้ามีหน้าดาวเจ้าช่างรวย
แบ่งเราด้วยช่วยปลิดดาวให้เราที
น้ำค้างหนาวพราวพร่างบางพลิ้วไหว
ไม้โบกใบให้ลมลูบจูบไม่หนี
อิ่มอุ่นไอใคร่โอบกอดพลอดวจี
โลกใบนี้มีอีกไหมให้สุขเทียม
22 สิงหาคม 2547 16:55 น.
นายรักษ์
มีเรื่องเล่าเคล้าฝนพรำย่ำค่ำหนึ่ง
สายลมซึ้งถึงผมพลิ้วปลิวสยาย
พิศพักตร์นี้มิให้ห่างแทบวางวาย
ผ่องผิวใสไล้ตาคมโน้มใจคน
เอื้อนเอ่ยคำน้ำเสียงหนอเสนาะนัก
มิกล้าพักหายใจทั่วชั่วเสี้ยวหน
ยามเยื้องย่างอย่างอัปสรร่อนร่ายมนต์
จะผ่านพ้นกลยิ้มหวานนานเท่าใด
22 สิงหาคม 2547 12:50 น.
นายรักษ์
เด็ดดอกหญ้ามาสะบัดขึ้นทัดหู
วิ่งไปดูคู่นกเขาเถาไม้สูง
เก็บใบไม้ได้ดอกหนามาแต่งปรุง
ลมโชยทุ่งคลุ้งไอหนาวให้ว่าวลอย
จะเป็นหมอพ่อค้าซื่อหนุ่มมือศิลป์
ขับเครื่องบินถิ่นนางฟ้าอย่าได้ถอย
ตำรวจหรูครูใจดีกวีดอย
โลกใบน้อยพลอยสดใสได้ฝันงาม
22 สิงหาคม 2547 12:39 น.
นายรักษ์
ถึงซึ่งคราวดาวจะลาฟ้ามืดหมอง
แสงสีทองจ้องโผล่พ้นโพ้นขอบเขา
ธารซัดเซาะเลาะโขดหินยินแผ่วเบา
เมฆยามเช้าเคล้าสายหมอกดอกควันไฟ
แดดอ่อนสายทิ้งปลายฝนซบต้นหนาว
ระยิบวาวพราวสล้างน้ำค้างใส
ยอดหญ้าดินถิ่นยอดเขาเร้าแลไกล
ตื่นคราไหนให้แลเห็นเช่นวันวาน
หน้าส่วนตัว
848
