25 กรกฎาคม 2550 11:10 น.
นายธนา
ภูบดินทร์ปิ่นนคเรศประเทศสยาม
พ่อขุนรามนามท้าวเจ้าอยู่หัว
ทรงประดิษฐ์คิดไว้ลายสือตัว
ให้คนไทยใช้ทั่วรั้วธรณิน
จารจาลึกบันทึกรอยถ้อยอักษร
จำหลักก้อนหลักศิลาล้ำค่าศิลป์
ฝากภาษาไทยอยู่คู่แผ่นดิน
ตราบฟ้าสิ้นกัปสลายจึ่งหายไป
จากพ่อขุนสู่รุ่นหลังยังลูกหลาน
คงสืบสานสร้างเสริมเพิ่มผลิใหม่
แปรปรับปรุงเปลี่ยนแปลงแต่งเติมใช้
ให้ทันโลกศิวิไลซ์ในปัจจุบัน
ภาษาเฉกเอกลักษณ์คือศักดิ์ศรี
สื่อชาติมีอารยาปรีชาสรรค์
จงรู้รักษ์จักใช้ให้สำคัญ
และช่วยกันธำรงไว้คู่ไทยเทอญ...
เพลงแผ่นดินของเรา : บทเพลงพระราชนิพนธ์
19 กรกฎาคม 2550 12:08 น.
นายธนา
เอกอี้เอ้ก..เอ้ก......ไก่ขันแต่ก่อนเช้า
ก็อกแก็ก..ก็อกแก็ก....
แล้วแสงไฟก็สว่างจากท้ายเรือน....
ควันโขมงโฉงเฉง...
เสียงตำน้ำพริกดังขึ้น...ดังขึ้น...ดังขึ้น
แล้วเสียงมีดกระทบกับเขียงก็ตามมา
ซ่า.............
ฮัดเช้ย...ฮัดเช้ย...
กลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่ว
แกงสุกแล้วพ่อ...
รีบคดข้าวใสบาตรเร็ว...
พระจะมาแล้ว.....
พระมาแล้ว...พระมาแล้ว
นิมนต์ครับ...หลวงพี่
ข้าวใสบาตร...แกงใส่ถุง
โมทนา..สาธุ..สาธุ
ถวายพระ.........
อิทัง เม ญาตีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย
ขอบุญนี้จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลาย ขอญาติทั้งหลายเป็นสุขเทอญ....
10 กรกฎาคม 2550 19:36 น.
นายธนา
.....................................รอยเท้า......................................
.........................รอยเท้า............รอยเท้า.........................
...............รอยเท้า..........รอยเท้า.........รอยเท้า................
..........รอยเท้า......รอยเท้า........รอยเท้า......รอยเท้า........
รอยเท้า.........รอยเท้า.......โลก......รอยเท้า..........รอยเท้า
..........รอยเท้า......รอยเท้า........รอยเท้า......รอยเท้า........
...............รอยเท้า..........รอยเท้า.........รอยเท้า................
.........................รอยเท้า............รอยเท้า.........................
.....................................รอยเท้า.....................................
......................................................................................
บนโลกนี้มีแต่รอยเท้า...รอยเท้าของมนุษย์ที่ย่ำไปในทุกที่
9 กรกฎาคม 2550 07:29 น.
นายธนา
แว่วเสียงซึงตะติดตึงจากยอดเขา
ดอกทองกวาวพราวสะพรั่งกลางเชียงใหม่
น้ำแม่ปิงใสยิ่งทิ้งทอดไหล
ชโลมไล้หล่อเลี้ยงเวียงล้านนา
นมัสการพุทธสิงห์มิ่งมงคล
ด้วยเลื่อมใสเหลือล้นพระศาสนา
กราบเสาอินทขิลจินต์บูชา
ไหว้สามเจ้าพระยากษัตริย์ไทย
นบพระธาตุดอยสุเทพศาสน์สถาน
น้อมสักการด้วยศรัทธากว่าสิ่งไหน
ประดิษฐ์องค์ตรงชายปลายฟ้าไกล
ณ ยอดดอยสูงใหญ่ในหมอกจาง
ชมดอกไม้สายลมหนาวพราวพิลาส
ดั่งภาพวาดจิตรกรก่อนฟ้าสาง
อินทนนท์โดดเด่นเป็นใจกลาง
ขนาบข้างใหญ่น้อยดอยนานา
โอ้ดอกเอื้องเมืองเวียงพิงค์แม่หญิงเจ้า
ผิวช่างขาวนวลเนียนเสน่หา
งามคำอู้งามคำเมืองเพราะวาจา
กิริยาเพียบพร้อมกุลสตรี
หากแม้นใครย่ำเยือนเวียงเมืองเชียงใหม่
คงหลงใหลใฝ่มามิลาหนี
เพราะงดงามเกินกล่าวเล่าวจี
สมธานีศรีล้านนานครพิงค์
ล่องแม่ปิง : สุนทรี เวชานนท์
7 กรกฎาคม 2550 07:07 น.
นายธนา
เจ็ด...วัน...เหินห่าง...ยอดชีวา
คร่ำครวญ...เคล้าน้ำตา..อาบแก้ม
รำพึงถึง...ขวัญเจ้า...จันทร์แจ่ม
มองแขเหมือน...เรียมแย้ม...หยอกมา
เจ็ด...เดือน...เคลื่อนผ่านแล้ว...ผ่านเลย
แต่ใจนี้...มิอาจเฉย...เรียกหา
ยังคง...มั่นรัก...นักแก้วตา
ตราบสิ้น...ดินฟ้า...ไม่ลางเลือน
เจ็ด...ปี...ที่เฝ้ารัก...เฝ้ารอ
เพียงขวัญ...เจ้าเรียมหนอ...มิเคยเคลื่อน
ด้วยรัก...สองเรา...เฝ้าย้ำเตือน
คงมิอาจ...แชเชือน...ไปอย่างไร
เจ็ด...วัน...เจ็ดเดือนแล้ว...เจ็ดปี
วันที่เจ็ด...เดือนเจ็ด...นี้ศรีสมัย
ปีสองพัน...เจ็ดแล้ว...ล่วงไป
แต่หัวใจ...คงไว้...ที่เธอ...
หน้าส่วนตัว
2494
