4 พฤษภาคม 2550 22:39 น.
นายธนา
ท้องฟ้านะราตรี
นภมีสิรีรมย์
งามงดสราญสม
สติชมภิรมย์ดี
จันทรา ณ อัมพร
ศศิธรบวรศรี
ส่องแสงสว่างดี
นภที่บ่มีมล
ดาราประดับเสริม
ก็จะเพิ่มสิเติมผล
ส่องแสงสว่างดล
จรคน ณ หนทาง
4 พฤษภาคม 2550 17:44 น.
นายธนา
ดูท้องฟ้าสีครามเมื่อยามบ่าย
เมฆสยายกระจายก้อนอ้อนลมไหว
สร้างรูปร่างพรางตาประดาไป
งามสดใสสะอาดปราศมลทิน
ปุยนุ่นน้อยลอยล่องท่องท้องฟ้า
ตามลมพาถลาไปไกลเกินถิ่น
เมื่อหมดแรงก็แกล้งหล่นบนพื้นดิน
พอลมรินกลับบินร่อนต้อนขึ้นมา
ขอฝากใจล่องลอยไปกับปุยนุ่น
ที่เบาบางขาวละมุนหมุนกลางฟ้า
อยากฝากใจให้ท่องไปในนภา
ฝากลมจ๋าช่วยพาไปไกลผู้คน
สายลมเอ๋ยจงหอบให้ไกลที่สุด
ไกลมนุษย์ไกลบ้านเมืองเรื่องสับสน
ปุยนุ่นน้อยจงลอยไปไร้กังวล
เพื่อหลุดพ้นจากปัญหาที่ราวี
ใจเอ๋ยใจจงลอยไปกับปุยนุ่น
ขอลมหมุนพาไกลหอบใจหนี
จากเรื่องราวมากมายหน่ายเติมที
อยากหลีกลี้หนีไกลไปสักครา
ด้วยเหนื่อยล้าว้าเหว่อยากเตร่เที่ยว
เพียงผู้เดียวไม่เกี่ยวในโลกหล้า
ขอล่องลอยปล่อยใจไปสักครา
กับท้องฟ้าสีครามยามบ่ายเย็น
2 พฤษภาคม 2550 17:09 น.
นายธนา
เย็นลมฝนหนนี้ที่ปลายฟ้า
ลมพัดผ่านต้องกายพาข้าชื่นฉ่ำ
เหม่อมองฟ้าคราครั้งฝนยังพรำ
เมฆสีดำยังคลุมมิดปิดแสงใด
ใจล่องลอยคล้อยไปกับไอฝน
ฝ่าลมบนพ้นม่านฟ้าท้าแรงไหล
สายน้ำฉ่ำกระหน่ำแรงเหมือนแกล้งใจ
หรืออย่างไรจึงไหลรินสิ้นปรานี
ละอองน้ำเย็นชื้นถึงดวงจิต
ให้แอบคิดเผลอไผลในใจนี้
หากแม้นฝนตกมาเวลาดี
ยามที่มีเจ้ามาอยู่เป็นคู่เคียง
ฝนสาดมาข้าจะโอบตัวเจ้าไว้
จะกอดให้เมื่อเวลาฟ้าส่งเสียง
แล้วปลอบขวัญเอนกายามาแนบเคียง
เมื่อสิ้นเสียงเอียงประคองเพียงสองคน
แม้นเจ้าหนาวเอากายข้าเป็นผ้าห่ม
แม้นฝนพรมเอาตัวข้ามากันฝน
แม้นฟ้าร้องก็กอดข้าอย่ากังวล
ข้าจะคอยปลอบโยนอย่างสนใจ
บรรยากาศยามนี้ช่างดีนัก
อยากจะมีคนรักมาชิดใกล้
บรรยากาศยามนี้ช่างเป็นใจ
แค่คิดไปก็ไหวหวั่นฝันถึงเธอ....
1 พฤษภาคม 2550 15:36 น.
นายธนา
ณ ท้องทุ่งเวิ้งว้างข้างทางเปลี่ยว
เขาคดเคี้ยวสูงเด่นเป็นฉากหลัง
ลมพัดพลิ้วปลิวเมฆน้อยลอยรุงรัง
เมฆใหญ่บังแสงอาทิตย์ปิดร้อนซา
มวลแมกไม้ไพรพนาทั้งป่าแห้ง
ด้วยร้อนแล้งเหลือล้นไร้ฝนส่า
ดินก็แยกแตกระแหงแล้งทั่วหน้า
ไอร้อนบ่าคละคลุ้งฟุ้งอบอวล
ซากไฟป่าถลาโหมทิ้งรอยคราบ
ไฟไหม้ราบเรียบโล่งโปร่งทั้งสวน
ทิ้งเท่าถ่านร่องรอยคล้อยรัญจวน
ให้ใจหวนชวนคิดอนิจจัง
และท่ามกลางความแล้งที่แพร่งพราย
จัดกระจายทุกหย่อมย่านไม่หยุดยั้ง
มีแอ่งน้ำแอ่งน้อยรอยน้ำขัง
อยู่ด้านหลังพุ่มหญ้าท้าขจี
เป็นจุดรวมความชื้นของพื้นถิ่น
หล่อเลี้ยงดินอุดมสมบูรณ์ที่
แม้เป็นแอ่งเล็กน้อยด้อยเต็มที
แต่ก็มีคุณค่าน่าชื่นใจ
ขอบรอบแอ่งแต่งไปด้วยไม้ใบหญ้า
ขึ้นแน่นหนาปกคลุมพุ่มไสว
งามขจีสีเขียวหลายเรียวใบ
สวยสดใสในความแล้งแห้งกันดาน
หน้าส่วนตัว
2121
