7 มีนาคม 2551 07:18 น.
นายธนา
ดอกงิ้วบานสะพรั่งกลางป่างิ้ว
ลมระลิ่วระลอกหวนชวนชื่นฉ่ำ
หยาดน้ำค้างหยดย้อยค่อยพรมพรำ
ละอองน้ำชุ่มฉ่ำทั้งผืนดิน
เย็นยะเยือกเฮือกสุดท้ายของปลายหนาว
หอบความว้างว่างเปล่าไปหมดสิ้น
สายลมหนาวระลอกท้ายพัดรวยริน
ชโลมใจชโลมดินสิ้นเหลือไร
พลิ้วใบไผ่ไหวตามสายลมเรื่อยเรื่อย
ทิ้งความเหนื่อยเหมื่อยอ่อนค่อยผ่อนไหว
ปลดความเหงาปล่อยความเศร้าปวดร้าวใจ
ให้พัดผ่านพาไปตามสายลม
มวลไอหนาวคราวนี้ระลอกใหญ่
โอบอ้อมไอเย็นอุ้มคลุมปกห่ม
หนาวเอ๋ยหนาวหนาวคราวนี้ร้าวระบม
จักระทมสักเพียงใดหนอใจกาย
ระลอกหนาวระลอกนี้แม้นหนาวนัก
ใจจงพักผ่อนเถิดอย่าเฉิดฉาย
แม้นหนาวนี้จะหนาวเหน็บเจ็บจวนตาย
ก็เป็นเพียงเฮือกสุดท้ายของสายลม....
3 มีนาคม 2551 21:02 น.
นายธนา
แม่ส่งลูกสาวเข้ากรุงเทพ
หวังให้เจ้าได้เก็บการศึกษา
ขายที่ไร่แลกใบปริญญา
ส่งแก้วตาเรียนมหาวิทยาลัย
ให้เงินใช้เดือนละหมื่นฝืนทำงาน
แม้นสังขารหมดกำลังยังสู้ไหว
ความสำเร็จของลูกคือแรงใจ
ให้แม่ยังยิ้มได้ทุกเวลา
ลูกสาวแม่เป็นอย่างไรหนอคืนนี้
ยังอยู่สุขสบายดีใช่ไหมหนา
รับโทรศัพท์ที่ไรเช็ดหน้าตา
คิดถึงยอดชีวาห่วงคนดี
แต่ลูกสาวของแม่กลับเหลวแหลก
ทั้งใจแตกกินเหล้าเมาแสงสี
มั่วผู้ชายหลายหน้าบ้าราคี
ทำแท้งไปกี่ทีไม่รู้เลย
ใช้จ่ายเงินฟุ่มเฟือยเรื่อยเจื่อยซื้อ
ไม่เข้าเรียนหนังสืออยู่เฉยเฉย
กลางวันนอนกลางคืนเที่ยวเปรี้ยวอย่างเคย
เปลี่ยนคู่เชยเวียนหามาอยู่กัน
จนข่าวคาวเข้าหูรู้ถึงแม่
สิ้นหวังแท้หมดแล้วเจ้าแก้วขวัญ
แม่ร้องไห้แทบสลายวายชีวัน
ทำไมลูกเป็นอย่างนั้น...ไม่จริงไม่จริง
26 กุมภาพันธ์ 2551 01:00 น.
นายธนา
ดึกสงัดสัตว์ชุมซุ่มส่องสัตว์
ณ ทำเลที่จัดไว้เหมาะสม
สอดส่งกล้องลองส่องไปให้เริงรมย์
เที่ยวดูชมเชยชื่นระรื่นไว
โน่นไส้เดือนหนอนดินดิ้นหย็องแหย็ง
นั่นกุ้งแห้งแหวกว่ายอยู่ไหวไหว
ซ้ายชะนีร้องเรียกผัวสุดขั้วใจ
ขวาก็งูตัวใหญ่จับไก่(อ่อน)กิน
ดนตรีบรรเลงเพลงเร้าเคล้าจังหวะ
สัตว์ผงะเมามันแข่งกันดิ้น
ยะโยกย้ายซ้ายขวาเป็นอาจิณ
บ้างสมสู่คู่ถวิลสิ้นยางอาย
ดอกบัวตูมตูมบานสราญสะพรั่ง
ดอกเห็ดกำลังยังไม่ขึ้นเพราะตื่นสาย
ทั้งเสือสิงห์ลิงค่างบ่างมากมาย
ใจจะวายหลากหลายสัตว์จัดให้ชม
ดึกสงัดสัตว์ชุมซุ่มส่องสัตว์
สัตว์เจนจัดเกินวัยไม่เหมาะสม
บ่งถึงความย่อยยับของสังคม
เล่นแคมฟรอก...โสมม...หนอเด็กไทย
แคมฟรอก : โปรแกรมแชตประเภทหนึ่งที่นิยมเล่นกันในหมู่วัยรุ่นปัจจุบัน
23 กุมภาพันธ์ 2551 09:04 น.
นายธนา
จังหวัดลำปาง
เวียงละกอนถิ่นนี้ ลืองาม ล้ำงาม
เลอยิ่งสมเขตคาม สง่าฟ้า
รถม้าเล่าลือนาม ลือชื่อ ลำปาง
เขลางค์คงแหล่งหล้า คู่แคว้นแดนไทย
นั่งรถไฟไหลเลื่อนเคลื่อนตามราง
ไปแอ่วเวียงลำปางเขลางค์ใหญ่
ขึ้นรถม้ากุบกับขับควบไป
ชมศิลป์สิ่งสร้างไว้หลายร้อยปี
ทั้งวัดว่าอารามอร่ามล้ำ
สถาปัตยกรรมทรงศักดิ์ศรี
โบสถ์วิหารตระการตาเหล่าเจดีย์
ศิลปะพม่านี้แต่โบราณ
ชโลมไล้หล่อเลี้ยงเวียงเขลางค์
แต่งบรรพ์ปางสืบเหย้าชนเล่าขาน
น้ำแม่วังหลั่งไหลใสสายธาร
ยังยื่นนานคู่เคียงเวียงลคร
ไปชมช้างลากไม้ในป่าสวย
ไปซื้อถ้วยก๋าไก่เก็บไว้ก่อน
แล้วเดินทางลดเลี้ยวเที่ยวแรมรอน
ชมนครลำปางอย่างสุขกัน
ไปกราบองค์พระธาตุลำปางหลวง
ดั่งเจดีย์จากสรวงห้วงสวรรค์
เงาพระธาตุกลับหัวมหัศจรรย์
กราบพระแก้วคุ้มขวัญมิ่งมงคล
แล้วดื่มด่ำน้ำแร่ที่แจ้ซ้อน
ลงอาบนอนผ่อนคลายอยู่หลายหน
เที่ยวลำปางครั้งนี้ก็หลงมนต์
คงไม่พ้นไม่ช้ากลับมาเยือน
ล่องแม่วัง : สุนทรี เวชานนท์
21 กุมภาพันธ์ 2551 01:38 น.
นายธนา
แพรวพราววาววับจับจิต
เพ่งพิศหนึ่งน้ำงามสม
ราวเพชรเกล็ดฟ้าคราชม
เริงรมย์รายเรียงใสสกาว
น้ำค้างค้างบนยอดหญ้า
วะวาบจับตาหน้าหนาว
งดงามยามยลย่ำเช้า
ใครเล่าช่างคิดประดิษฐ์มา
งามเอยงามงดสดใส
ผุดผ่องอำไพเลอค่า
หมายครอบครองไว้ไขว่คว้า
แต่กลับจับหาไม่มี
น้ำค้างพรั่งพรูดูสวย
ไม่นานเจ้านวยนาดหนี
แม้นงามล้ำกว่ามณี
แต่น้ำนี้มิอาจยืนยง
สุดท้ายเมื่อใดแสงฟ้า
สาดสายส่องมาพาหลง
น้ำค้างหยาดนี้แห้งลง
แล้วคงทิ้งหญ้าจากไป
หน้าส่วนตัว
1513
