20 มีนาคม 2550 10:27 น.
นายธนา
น้ำใสใสไหวนิ่งในอ่างน้อย
จอแหนลอยแพรกกระจายรายเต็มอ่าง
สาหร่ายไหวพลิ้วสายย้ายตามทาง
ขนาบข้างก่อบัวที่ยั่วยวน
.............................................
หินก้อนน้อยว่างสลับกับก้อนใหญ่
ทับกันไปเด่นชัดจัดเป็นสวน
บนปลายน้ำมีดอกบัวสีเรียบนวล
ชมแล้วชวนอ่อนไหวใจภิรมย์
..............................................
แผงใบบัวลอยเท่ากับระดับน้ำ
ก้านใบล่ามตามสายใบแผ่ห่ม
ห่มพื้นน้ำห่มกันแสงห่มกันลม
เป็นแผงร่มร่มเย็นเย็นชื่นใจ
................................................
ปลาตัวน้อยแหวกว่ายไล่จับกัน
ช่างสุขสันต์งดงามความสดใส
แผ่เรียวหางกระจ่างสีที่จับใจ
งดงามให้ใจหลงพรางหางนกยูง
...............................................
เจ้าปลาสอดแทรกสอดที่ซอกหิน
ปากดูดกินตระใคร่ใหญ่อยู่ในฝูง
เกิดอิจฉาเจ้าปลาหางนกยูง
จึงว่ายสูงขึ้นไล่คว้ากัดหางมัน
...............................................
ความอิจฉาเกิดขึ้นได้ในคนสัตว์
แต่จงหัดปล่อยว่างอย่างผ่อนผัน
อย่ายึดมั่นอยากมีอย่างใครกัน
แล้วใจนั้นจะไม่ยากลำบากใจ
...............................................
จงพึงพอพอใจในสิ่งมี
แล้วความสุขเปรมปรีด์จักสดใส
ไม่มีใครเหมือนเราเราเหมือนใคร
จงภูมิใจในสิ่งที่มีอยู่เอย.....
20 มีนาคม 2550 09:15 น.
นายธนา
จันทร์เลื่อนลอยคอยใครที่ใจฟ้า
แสงอ่อนล้าด้วยเหตุใดใยจึงหมอง
ไม่สดใสแลอร่ามยามข้ามอง
ไม่สุขผ่องแพรวพราวเหมือนดาวดวง
......................................................
ค่ำวันนี้มีเรื่องราวปวดร้าวนัก
เพราะความรักทำให้ใจห่วงหวง
กลัวจริงหนอท้อจริงนักรักคนลวง
เศร้าในทรวงเหลือกระไรหนอใจเรา
.......................................................
นวลจันทร์หมองนองใจฉันนั้นหวั่นไหว
เฝ้าวิ่งวนวุ่นวายเพราะพ่ายเขา
เลยปวดราวอ้าวระบบถาถมเอา
จนเจ็บเศร้าหนาวสั่นหวั่นหัวใจ
........................................................
จันทร์เอ๋ยจันทร์รั้นใจไฉนหนอ
ข้าคอยรอเพ้อฝันจนหวั่นไหว
เหนื่อยแล้วหนอท้อแล้วหนาปัญหาใจ
จะมีไหมใจชนะบ้างสักครา
.......................................................
ลาลมเอ๋ยเผยจันทร์ดันหมู่เมฆ
ร่ายมนต์เสกไล่มืดหมองที่ครองฟ้า
จันทร์จึงแย้มแก้มยิ้มปริ่มอุรา
นวลผ่องจ้าฟ้าสว่างกระจ่างไกล
.......................................................
แต่ไฉนหัวใจข้ายังว้าเหว่
ยังร่อนเร่เตร็ดเตร่เถลไถล
ไร้จุดหมายปลายทางวางให้ไป
ไร้มือใครมารุดชุดนำพา
.......................................................
จันทร์เอ๋ยจันทร์หวั่นไหวหัวใจแท้
ใจมันแพ้ใจแล้วหนอท้อหนักหนา
แม้นจันทร์แจ่มใจไม่แจ่มแต้มน้ำตา
เพราะเหว่ว้าเกิดรักษาปัญหาใจ...
20 มีนาคม 2550 08:54 น.
นายธนา
สายน้ำใสไหลเย็นซัดชายฝั่ง
กระทบยังฝั่งทรายที่รายพื้น
ทิ้งคราบคลื่นรื่นไหลไว้เมื่อคืน
เป็นรอยคลื่นรอยราบคราบน้ำนอง
................................................
ก้อนกรวดรายกับชายหาดดูดาษดื่น
ลมระรื่นคลื่นรินผินระล่อง
น้ำซัดกรวดวาดลวดลายให้ได้มอง
พัดทรายกองกึ่งกลางทางน้ำไป
.................................................
ฝั่งตรงข้ามน้ำเซาะเฉาะตลิ่ง
ดินพังดิ่งทิ้งลงน้ำตูมตามใหญ่
ตลิ่งพังฝั่งขยายกระจายไป
น้ำจึงไหลสายกว้างขวางกว่าเดิม
.................................................
ปลาซิวจ้อยปลาสร้อยจ้วงควงเล่นน้ำ
หอยคมตามหอยกาบพาปูมาเสริม
ปูก็รี่วิ่งทแยงแกล้งเหิมเกริม
ชูกล้ามเคลิ้มผยองใหญ่ในกำลัง
..................................................
แนวก้านกกปกคลุมอุ้มชายน้ำ
พื้นชุ่มฉ่ำนำไหลนองมากองขัง
ป่าผักบุ้งยุ่งเหยิงเริงรุงรัง
คลี่ดอกบานสะพรั่งแนวฝั่งชาย
..................................................
ที่ริมชายสายน้ำงดงามนัก
ขอนั่งพักรักษาใจให้เจ็บหาย
หยุดกายบ้างปล่อยวางจิตคิดวุ่นวาย
แล้วผ่อนคลายชีวิตพักบ้างสักครา
.................................................
หน้าส่วนตัว
1253
