11 พฤษภาคม 2554 23:24 น.
นายทิชชู่
สุริยันผันแสงขึ้นแต่งฟ้า
ดวงจันทราพาดวงลับล่วงหน
ดารารายหายร่างคล้ายพรางตน
ปลุกผู้คนทั่วทิศจากนิทรา
จึ่งทั้งปวงห้วงฝันก็พลันจบ
คืนสู่ภพความจริงทุกสิ่งหา
จินตภาพฉาบล้วนมวลมายา
ก็เลือนลาลอยเลื่อนพร้อมเดือนดาว
ไม่อยากตื่นขึ้นพบประสบสิ่ง
โลกความจริงทั้งเจ็บและเหน็บหนาว
โลกแห่งฝันนั้นพร่างสว่างพราว
ไร้เรื่องราวทดท้อทรมาน
เพราะรักร้างจางเจือจนเฝือสิ้น
ทั้งชีวินหม่นไหม้เหมือนไฟผลาญ
รักเคียงกายหมายห่มกลับล่มลาญ
เมื่อนงคราญปักลิ่มเข้าทิ่มแทง
คงได้แต่รอคอยในรอยช้ำ
สนธยาฟ้าค่ำสิ้นลำแสง
ปล่อยโลกจริงทิ้งไปอย่างไร้แรง
สู่โลกแห่งความฝันนิรันดร์กาล.
5 พฤษภาคม 2554 20:28 น.
นายทิชชู่
เข้าบ้านกลอนตอนนั้นมีฝันบ้าง
กลับมีอันฝันร้างบนทางฝัน
เห็นเรื่องราวฉาวโฉ่เขาโต้กัน
สารพันปัญหาสาธยาย
จากบ้านนอกคอกควายแถบชายป่า
ชาวบ้านทุ่งมุ่งมาหาความหมาย
สิ่งที่พบจบฝันอันพร่างพราย
โลกออนไลน์ไร้ค่าไม่น่าชม
ต่างคนต่างพรางตัวซ่อนหัวหาง
บ้างก็อ้างทางธรรมมาพร่ำขรม
บ้างก็กร่างวางโตอย่างโสมม
บ้างทับถมข่มเหงไม่เกรงใคร
ต่างคนต่างวางกรอบไว้รอบข้าง
ตัดโลกจริงทิ้งขว้างสร้างโลกใหม่
โลกไซเบอร์เพ้อพกโกหกไป
ช่างปะไรใครว่า..เดินหน้าลุย!
จำลาจรออนไลน์โลกไร้ค่า
อยู่บ้านนาพาเพลินเดินทอดหุ่ย
ใต้ฟ้าครามยามเหงามีเจ้าทุย
เป็นเพื่อนคุยสนทนาดีกว่าคอมฯ
หน้าส่วนตัว
1791
