25 มีนาคม 2546 08:06 น.
นายดอกไม้
ฝากสายลมพรมพลิ้ว...ตามทิวไม้
หอบสายใยผูกพัน...มั่นเสมอ
เป็นคำเว้าส่งเสียง...มอบเพียงเธอ
ดุจพร่ำเพ้อจากใจ...คนไกลจร
ขอทุกคืนเธอนั้น...จงฝันดี
ผองไพรี(จง)ห่างไกล...อย่าได้หลอน
หลากผู้คนปักษ์ป้อง...คราน้องนอน
เพื่อบังอรแกร่งกล้า...สู้ตะวัน
พี่อยู่ไกลเกินฟ้า...จะคว้าถึง
แต่ตราตรึงเตือนจิต...มิคิดผัน
ยังคงมั่นมากเหลือ...เหมือนเมื่อวาน
จึงอ้อนผ่านสายลม...พลิ้วพรมมา
เห็นไหมนั่นดาวน้อย...ที่ลอยคว้าง
พี่ฝากต่างหนึ่งดวง...จิตห่วงหา
ทั้งดวงใหญ่แจ่มจันทร์...มอบกัญญา
แทนคำว่า คิดถึง...อย่างตรึงใจ...
23 มีนาคม 2546 07:41 น.
นายดอกไม้
คิดถึงเอยเคยชื่น...เมื่อคืนหนาว
คิดถึงดาวพราวพร่าง...บนทางฝัน
คิดถึงหนอ-บอบบาง...ของนางนั้น
คิดถึงวันสองเรา...เคียงเคล้ากาย
คิดถึงเอยเคยหวาน...เมื่อกาลก่อน
คิดถึงย้อนหวนกลับ...ลาลับหาย
คิดถึงหนอยามเย็น...ไม่เว้นวาย
คิดถึงใบหน้านวล...ยังชวนชม
คิดถึงเอยเคยผูก...เหมือนปลูกรัก
คิดถึงนักสองแก้ม...ซอกแซมผม
คิดถึงหนอดวงหน้า...แม่ตา-กลม
คิดถึงลมโชยพัด...ดาวกลาดเกลื่อน
คิดถึงเอยเคยเคียง...ฟังเสียงใส
คิดถึงไออิงอุ่น...ยังคุ้นเหมือน
คิดถึงหนอสัญญา...ไม่ลาเลือน
คิดถึงเดือนหน้าหนาว...(จะ)เข้าวิวาห์...
19 มีนาคม 2546 15:11 น.
นายดอกไม้
พลิ้วพลิ้วแว่วสำเนียง...พร่ำเรียกหา
ซึ้งอุราไม่หาย...อกไหวหวั่น
กระซิบส่งถ้อยคำ...เธอรำพัน
โอ้สวรรค์อยู่ไหน...ไม่ไกลเกิน
หวานจริงหนอน้ำค้าง...ที่นางมอบ
เจ้าช่างปลอบออดอ้อน...ดูค้อนเขิน
อยู่กับน้องนานเนา...เสียงเว้าเชิญ
พี่ยังเพลินรสล้ำ...ถ้อยคำจา
เสนาะนักเสียงสั่ง...น้องนางเอ่ย
อยู่เป็นเขยบ้านนี้...นะพี่จ๋า
พร้อมส่งยิ้มแย้มอาย...บนใบหน้า
ทั้งสายตาพริ้มหวาน...ไร้วันจาง
หวั่นจริงหนอน้องเอย...พี่เปรยเจ้า
กลัวถึงเช้าต้องจาก...พลัดพรากห่าง
คล้ายเพียงเจ้าพูดเหมือน...ฝันเลือนราง
ด้วยพี่ยังต่ำต้อย...คงด้อยเกิน...
17 มีนาคม 2546 07:16 น.
นายดอกไม้
เก็บหยาดฝนสั่งฟ้า...จากป่าหนาว
เก็บเรื่องราวคนไกล...มาใส่ฝัน
เก็บสายลมชมชื่น...ทุกคืนวัน
เก็บพระจันทร์ดวงแย้ม...มาแต้มใจ
เก็บหาดทรายระริ้ว...ด้วยปลิวคลื่น
เก็บระรื่นแก้มนิ่ม...เคยยิ้มใส
เก็บมือน้อยร้อยเรียง...คอยเคียงกาย
เก็บดอกไม้ใบหญ้า...จากป่ากอ
เก็บก้อนหินดินปุ๋ย...เคยคุ้ยขุด
เก็บสายหยุดแรกยล...มอบคนขอ
เก็บสายรุ้งปลายฟ้า...เคล้าพะนอ
เก็บใส่ห่อห้องหวง...ของดวงใจ
เก็บสายัณห์แลเห็น...ยามเย็นย่ำ
เก็บหนึ่งคำสัญญา...เคยว่าไว้
เก็บความหวังเราสอง...ประคองกาย
เก็บสายใยเคยคลอ...ขอต่อเติม...
15 มีนาคม 2546 09:23 น.
นายดอกไม้
ระยิบพร่างแพรวพราว...สกาวฟ้า
กวาดสายตาซ่อนเร้น...ความเป็นห่วง
คะนึงนักหวั่นไหว...คล้ายโลก-ลวง
ก่อนดาวล่วงลับลา...น้ำตาริน
นี่ก็เนิ่นนานนัก...ที่จากมา
ห่างมารดาไกลบ้าน...ไกลฐานถิ่น
ป่านนี้ท่านคงห่วง...สร้อยบ่วงจินต์
หวังได้ยินเรื่องราว...ลูกบ่าวชาย
คิดถึงนักแม่จ๋า...อุราผวน
จิตรัญจวนถึงท่าน...ผ่านจันทร์ใส
ขอมารดาสุขสันต์...อย่าหวั่นใจ
ไม่นานไกลลูกรัก...จักหวนคืน
พ่อที่อยู่ปลายฟ้า...อย่าถวิล
ลูกจะผินคืนถิ่น...สู่ดินผืน
คอยดูแลแม่รักพร้อมพรักชื่น
แต่ค่ำคืน(นี้)ลูกล้า...น้ำตานอง...
หน้าส่วนตัว
1225
