11 กันยายน 2548 14:50 น.
นายดนตรี
พบกันแล้วต้องมาจากในวันนี้
ยังคงมีความรักอยู่เปลี่ยมล้น
ภาพทรงจำฝั่งรากลึกกมล
ยังมีคนคนนี้อยู่ทุกเวลา
น้ำตาไหลยังหวั่นใจยามไกลห่าง
อยู่เคียงข้างห่างกายยังห่วงหา
สัมพันธ์ไม่เจือจางผ่านเวลา
ปรารถนายามใดมาพบกัน
25 สิงหาคม 2548 15:07 น.
นายดนตรี
โลกนี้ไม่แน่
ผันแปรเรื่อยไป
แน่ใจอะไร
เมื่อใจไม่แน่นอน
พรุ่งนี้ที่หวัง
พระธรรมสั่งสอน
ไม่แน่ไม่นอน
อาจจรจากไป
คิดถึงวันนี้
ทำดีที่ได้
ไปหวังอะไร
ทำใจให้ดี
25 สิงหาคม 2548 14:54 น.
นายดนตรี
สุดอาลัยใจไห้เสียงสะอื้น
ยอมทนฝืนมาเพราะอยากเห็นหน้า
ดูเจ้าสาวที่รักเข้าวิวา
เป็นภรรยาโสภาพี่จำทน
แสนเสียด้วยใจพี่แทบจะขาด
เหมือนฟ้าฟาดลงทัณฑ์กลางสายฝน
น้ำตาหยดรดสังข์ร่วงหล่นปน
คงสักหนชาติอื่นชื่นคือเรา
22 สิงหาคม 2548 16:08 น.
นายดนตรี
อยากจะหนีทิ้งร่างลาจากโลก
มีแต่โศกเศร้าใจมาล้นเหลือ
มากมายกองโถมทับมาเป็นเบือ
กัดก้อนเกลือกลืนน้ำตาเป็นอาจิณ
มนุษย์เจ้าที่เรียกตัวว่ามนุษย์
ยังกับหลุดนรกมาออกหากิน
เยียดย่ำจมล้มขยีให้จมดิน
มนุษย์จินต์สิ้นชาติเป็นอะไร
29 มิถุนายน 2548 18:02 น.
นายดนตรี
เพียงหนึ่งเศษน้ำตาลหวานหว่านไว้
มดตามไปโหยหาเศษความหวาน
แม้มีน้อยค่อย ค่อย เก็บอีกไม่นาน
ได้น้ำตาลหวานลิ้นให้อิ่มใจ
แม้มีมากหากกินอิ่มเสียก่อน
พอถึงตอนขาดแคลนจะเอาไหน
มีน้อย น้อย ค่อย ค่อย ไม่เป็นไร
ยังหวานได้ได้หวานไปนานกว่านาน
อ่านแล้วช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยครับ-ขอบคุณครับ
หน้าส่วนตัว
885
