27 ธันวาคม 2546 10:09 น.
นายช่างฝัน
อันตัวเธอมีอะไรที่ซ้อนเร้น
เป็นคนที่เห็นแต่เข้าใจยาก
แต่ฉันก็พยายามแสนลำบาก
ค้นหาความเป็นเธอที่แท้จริง
เท่าที่รู้เธอดูแสนอบอุ่น
คุยด้วยแล้วใจวุ่นอยากคุยต่อ
อยากอยู่ใกล้เคียงข้างไม่ได้ล้อ
คุยด้วยแล้วรู้สึกดีก็เกิดชอบเธอ
เธอเป็นคนคุยจ๊ะ...จ้า
พูดหวานๆเสียงก็เพราะฟังแล้วจะบ้า
ทำไงหนาชอบเธอทำให้ล้า
กลัวเธอหาว่าคิดเองบอก....ไม่ชอบกัน....
22 ธันวาคม 2546 21:30 น.
นายช่างฝัน
ไม่รู้พักนี้เป็นอะไร
จิตกับใจไม่อยู่กับตัว
แต่รู้ว่าเป็นมานานแล้ว...ชัวร์
ตั้งแต่วันที่ได้ยินเสียงเธอ...
ก็รู้นะเพราะเธอ
ทำฉันเพ้อได้ขนาดนี้
ก็โทรไปแล้วทุกวันวี่
ก็คิดถึงเธอนี่ให้ทำไง
ก็แค่อยากจะเห็นหน้า
เห็นตาฟังเสียงใกล้ๆ
อยากจะอยุ่ข้างๆกาย
อยู่ใกล้ๆตัวเธอก็พอ
19 ธันวาคม 2546 22:45 น.
นายช่างฝัน
พอได้ยินว่าเธอไปมีเรื่อง
เราเริ่มเคืองเริ่มห่วตัวเธอหนา
กลัวว่าเธอจะไปเจ็บตัวมา
กลัวว่าใครคนนั้นจะทำร้ายเธอ
ฉันไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง
กลัวเธอว่าหาว่ายุ่งไม่เข้าใจเธอ
แต่ยังไงก็ต้องพูดวักทีนะเออ...
เพราะห่วงใยจากใจที่เพ้อว่า...ห่วงเธอ...
19 ธันวาคม 2546 22:23 น.
นายช่างฝัน
นอน...เถอะนอนนะคนดี
หลับ...เสียทีนะมันดึกแล้ว
ฝัน...ถึงกันบ้างนะน้องใจแก้ว
ดี...ดีอยู่แล้วอย่าให้ไม่สบาย
นะ...เวลานี้ฉันก็คิดถึง
จ๊ะ..จ้าคะนึงคิดถึงเธอ
คน...นี้ชื่อนี้ฉันเฝ้าละเมอ
ดี...ที่เออใจฉันมีเธออยู่ข้างใน
19 ธันวาคม 2546 22:17 น.
นายช่างฝัน
คืนนี้ถ้านอนก็จะหลับ
แต่ใจกลับไม่นอนคอยคิดถึง
คอยเฝ้าเพ้อเฝ้าเหม่อคอยคะนึง
คอยเฝ้ารอความคิดถึงจากที่เธอ
ไม่รู้ว่าเธอจะนอนหลับหรือยัง
ไม่รู้ว่าเธอจะนอนหลับฝันดีไหม
ไม่รู้ว่าเธจะคอยคิดถึงใคร
แต่อยากให้รู้ไว้..ฉันคิดถึงเธอ..