20 กันยายน 2547 16:10 น.
นายกระต่ายขาว
งามใดเอ๋ยเท่างามน้ำใจใส
งามอะไรไม่เท่างามเปรียบเหมือน
งามพักตร์สุดโสภายังร้างเลือน
งามนี้เตือนจิตจับเกาะในใจ
งามสมงามยิ่งงามกุลสตรี
งามคงที่คงรูปคงอยู่ได้
งามสิ่งอื่นหมื่นวันก็ดับไป
งามน้ำใจใสสร้างสุขให้โลกา
20 กันยายน 2547 16:04 น.
นายกระต่ายขาว
วิลาศเอ๋ยวิลาศวิเลขา
นคิตทราวรุณราชะบงกฎ
พิเภกพาพิศสระวนะคช
ชินพจน์ชะนีนาคนาคร
หัตถสีมางามพรรณนาถ
ครุฑาราชประดับลายสิงหร
กินนรีบินรอนคู่กินนร
ศรรัมย์พรรณนาลวดลายไทย
20 กันยายน 2547 15:57 น.
นายกระต่ายขาว
หนาวจ๋าหนาวดาวเจ้าหนาวไหม
หนาวหัวใจในกายยังหนาวสั่น
หนาวนอนหนาวคราวเปลียวให้สากัตน์
หนาวฟ้านั้นยังน้อยกว่าหนาวใจ
หนาวจ๋าหนาวปราณีข้าบ้างเถิด
หนาวใดเกิดแก่ข้าผู้เดียวไม่
หนาวข้าหนาวยะเยือยเย็นแทบขาดใจ
หนาวฆาตใจฆาตข้าก็ไม่มี
20 กันยายน 2547 15:51 น.
นายกระต่ายขาว
หยิบความเหงาที่เก่าเก็บมาปัดฝุ่น
ขาดไออุ่นยังหนาวอยู่เสมอ
เปิดมองดูความขลังคือความเพ้อ
ที่ทำเอ้อเก้อกังอยู่ทุกที
เหนื่อยกับรักจึงมาทักทายเหงา
ลืมความเศร้ามาเหงาอยู่ที่นี่
ทำไม่ได้ไปดีมากกว่านี้
อยู่ฤดีอย่างเหงาไปนิรันดร์
17 กันยายน 2547 15:21 น.
นายกระต่ายขาว
เพราะเธอดีทำอะไรก็น่ารัก
ใครก็ทักทายเธออยากอยู่ใกล้
คนรายล้อมพร้อมที่จะให้ใจ
ทำอะไรใครก็ชอบใครก็มอง
แต่ตัวฉันธรรมดาเกินจะคบ
อยากจะพบก็อายไม่กล้าจ้อง
ไม่รู้ทำอย่างไงจะคู่ครอง
กลัวจะต้องทำอายให้แต่เธอ
หน้าส่วนตัว
1520
