7 กันยายน 2547 16:45 น.
นายกระต่ายขาว
ได้รักคนคนหนึ่งซึ่งแอบรัก
ไม่กล้าทักเพราะเธอมีเจ้าของ
ได้เพียงแอบหลบซ่อนได้แต่มอง
กลัวเจ้าของเขารู้ดูไม่ดี
คนอื่นไหนทำไมไม่ไปรัก
ทำไมปักรักคนอย่างนี้นี่
คงต้องตัดใจจากตัดไมตรี
อยากจะหนีไม่เห็นอาวรณ์ใจ
5 กันยายน 2547 09:02 น.
นายกระต่ายขาว
นอนหลับตาคราฝันช่างประหลาด
ตอนที่ขาดคนรักนอนเปลี่ยวเหงา
ฝันมีนางแนบเนื้อนอนข้างเรา
แล้วเย้าหย่อกแหน๊! ชังสุขสำราญใจ
นอนดึก ๆ คึกๆ ยิ่งไหวหวั่น
กลัวสุขนั่นจะส่างเมื่อตื่นได้
โอ้ฝันเอ๋ยเลยฝันก็มลาย
แล้วกลับกลายว่างเปล่าดั่งเช่นเดิม
5 กันยายน 2547 08:52 น.
นายกระต่ายขาว
โอ้อรุณอุ่นแสงแดงขอบฟ้า
พสุธาจ้าแจ่มแอร่มสี
ตื่นหลับฟื้นคืนฝันจากราตรี
สู่วิถีทางเก่าอ้าว! สู้ไป
ทำมาหากินประกอบกิจ
ทุกชีวิตดิ้นรนให้อยู่ได้
ก่อนจะหมดแรงลมซึ่งหายใจ
ก็ยังได้ทำฝันให้เป็นจริง
4 กันยายน 2547 11:06 น.
นายกระต่ายขาว
เธอมาหาฉันบอกไม่มีใคร
บอกความในใจว่าเธอเหงา
ที่ผ่านผิดเองที่เลือกเขา
ช่างโง่เหง้าขอโทษที่ผิดไป
ขออภัยยกโทษที่เคยผิด
และไม่คิดมีใครอื่นที่ไหน
ให้คำมั่นสัญญาด้วยหัวใจ
ให้วางใจเชื่อเธออย่างที่เป็น
ใช่ครั้งแรกที่เธอเป็นอย่างนี้
ฉันเองที่ผิดตรงใจอ่อนเห็น
อดไม่ได้ที่ทนเห็นเธอเป็น
อยากจะเว้นปล่อยเธอตัดไม่ลง
เป็นของตายก็รู้ยอมให้คิด
เธอจะติดโกหกก็ยังหลง
น้ำตาแห้งเธอไปฉันต้องปลง
ใจผะวงรักเธออยู่เรื่อยไป
4 กันยายน 2547 10:58 น.
นายกระต่ายขาว
ยามแรกรักสุขสมอารมณ์หมาย
แล้วกลับกลายสุดเทวษถวิลหา
เปลี่ยนคำมั่นสัญญาให้โกรธา
อยากฆ่าให้ตายหายแน่ทรวง
หลงระเริงเพลินชื่นกับคำรัก
หวังเป็นหลังปักใจไม่มีพ่วง
กลับเปลี่ยนใจไร้สัตย์คนหลอกลวง
ต้องมาตวงน้ำตาจากน้ำตาล
เทวษ -(ทะเวด) แปลว่าความคร่ำครวญ
หน้าส่วนตัว
1138
