29 กันยายน 2547 13:49 น.
นายกระต่ายขาว
ศึกการศึกษามาอีกครั้ง
อ่านมากจังเพื่อสอบวันพรุ่งนี้
มุ่งมั่นหวังทำได้คะแนนดี
แต่ตอนนี้ง่วงจังทำอย่างไง
อ่านไม่หมดรอคนมาช่วยติว
หิวก็หิวตอนบ่ายทำไงได้
หนังสืออ่านผลัดกันอ่านกันไป
แต่ขอหลับไปก่อนแล้วต่อกัน
26 กันยายน 2547 14:15 น.
นายกระต่ายขาว
เขาว่ารักเขา ข้างเดียว เหมือนเกลียวเชือก
นอนกลิ้ง นอนเกลือก จนเหงือกแห้ง
ปวดแปลบ แสบหัวใจ เลือดไหลแดง
เฝ้าตะแคงฟังซ้ำยิ่งช้ำใจ
อันความรัก เริ่มจาก รอ เป็นตัวแรก
แล้วมาแยกจาก รอ เป็น ก.ไก่
มี ไม้หันอากาศ พาดกลางระหว่างใจ
คำนั้นไซร้คือ รัก ปักอุรา
26 กันยายน 2547 10:18 น.
นายกระต่ายขาว
อรุณสวัสดิ์เช้านี้เป็นไงบ้าง
งานสสางเสร็จหรือยังเป็นไงหนอ
กลางคืนตื่นทำงานไม่ย่อท้อ
ง่วงก็ขอแข่งงานทำกันไป
ตื่นเช้านี้สบายดีกันน่ะ
ชัยชนะไม่ได้มาง่ายงาย
ผมขอมอบดอกไม้กำลังใจ
เพื่อเส้นชัยที่หวังอีกไม่นาน
24 กันยายน 2547 16:23 น.
นายกระต่ายขาว
เพราะรักมากจึงอยากให้สมหวัง
อยากให้ฝั่งรักเราเป็นจริงได้
มีทางน้อยก็ไม่ท้อยังถ่อไป
หวังเส้นชัยของเราที่ยังรอ
เหนื่อยเพื่อรักให้ดีมากที่สุด
บริสุทธิ์ด้วยรักที่สร้างก่อ
รู้ตัวดีสิ่งที่มีอาจไม่พอ
แต่ฉันก็รักเธอด้วยหัวใจ
22 กันยายน 2547 16:05 น.
นายกระต่ายขาว
อยากปล่อยโศกให้น้ำตานั้นท่วมโลก
ระบายโศกในใจนั้นให้หมด
เบื่อกับโลกที่ปรวนแปรทรยศ
ที่คิดคดเกาะกินกลางใจเรา
น้ำตาหมื่นแสนหยดบรรเทาไหม
จะร้องไห้ไร้น้ำตาให้สร่างเศร้า
เหนื่อยเบื่อโลกทำโศกให้แก่เรา
เบื่อความเขลาโง่งมตัวเอง
หน้าส่วนตัว
1563
