26 กรกฎาคม 2547 10:15 น.
นายกระต่ายขาว
เราสามคนกับสองทางที่ต้องเลือก
จงตัดเชือกเลือกเดินสักทางไป
ฉันหรือเขาที่เห็นสมควรไป
อย่าเก็บไว้รักเลยทั้งสองคน
ตัวฉันเองไม่อยากเป็นมารร้าย
ขอสลายตัวไปด้วยเหตุผล
เพื่อนเพื่อนรักของเราไม่สับสน
ขอสองคนจงไปกันด้วยดี
23 กรกฎาคม 2547 15:39 น.
นายกระต่ายขาว
นึกถึงวันแรกประเดิมวรัก
ได้รู้จักเรียนรู้บทห่วงหา
กาลเวลาผันเปลี่ยนไปมา
นานเวลาที่เรานั้นผูกพัน
ด้วยนานหวานรสเลยสิ้นรส
ไม่ใหม่สดหมดหวานให้ได้ฝัน
เป็นศัตรูคู่รักจากรักกัน
เคยรักกันผลันเกลียดอนาจใจ
ถอนใจลาน้ำตาสั่งให้พัก
เอาความรักใส่ตัวหยุดร้องไห้
บอกเลิกล้างลารักห่างกันไป
ลืมเยื้อใยสูญสิ้นที่เคยมี
23 กรกฎาคม 2547 15:10 น.
นายกระต่ายขาว
ฉันผิดเองไม่คิดจะโทษเธอ
อย่าเสมอตัวรับความผิดแทนฉัน
มีปัญหาวิวาทกันทุกวัน
เป็นเพราะฉันไม่ดีเป็นต้นตอ
ฉันคงทำได้เพียงคำขอโทษ
โปรดอย่าโกรธโทษแค้นเคืองฉันขอ
ความผิดฉันทั้งหลายที่ฉันก่อ
ฉันจะขอยุติปรับปรุงตัว
ในวันนี้ฉันเองสำนึกผิด
ก่อนจะคิดแก้ไขสายไปกลัว
ฉันสัญญาจะดีประพฤติตัว
ไม่ทำชั่วไร้เหตุผลที่เคยเป็น
จะรักเธอคนเดียวคนคนนี้
ไม่ให้มีน้ำตาให้ได้เห็น
จะสร้างรักเราแม้ลำเค็ญ
ใช่ประเด็นสำคัญ ฉันรักเธอ
23 กรกฎาคม 2547 14:45 น.
นายกระต่ายขาว
สองเรารักมาเนินนานเกินนับวัน
ทางสวรรค์สองเราร่วมกันสร้าง
มีทั่งสุขและทุกข์ผสมบ้าง
ทางเราสร้างไม่เสร็จต้องเลิกลา
ทางรักเราโรยลูกรังมันครุคระ
เป็นพละให้เธอต่างห่างหา
เธอจึงเปลี่ยนวิถีที่เคยมา
ไปทอดขาบนคอนกรีตสบายใจ
22 กรกฎาคม 2547 16:46 น.
นายกระต่ายขาว
ผิดด้วยเหรอที่เกิดมาอ่อนไหว
ผิดที่ใครใครมาทำเป็นอย่างนี้
ผิดหรือครับชอบเขาเราช้ำชี
ผิดหรือนี่ที่เป็นคนอ่อนโยน
ผิดอะไรไหนแก้ให้ผมหน่อย
ผิดบ่อยบ่อยน้อยใจไร้คนสน
ผิดอย่างนี้มีใครช่วยให้หลุดพ้น
ผิดนักคนรักเราเขาไม่แคร์
หน้าส่วนตัว
1218
