12 มิถุนายน 2547 19:13 น.
นายกระต่ายขาว
พระจันทร์อิงเมฆหลับฝันยามราตรี
ดวงสุรีย์หลบหน้าลงขอบฟ้า
คืนนี้เงียบเหงาหงอยในอุรา
ไร้วาสนาหาคู่มาเชยชม
มองนภาฟ้ามืดพระจันทร์หลับ
นอนไม่หลับตืนอาลัยไม่สุขสม
ว่าเราไม่เหมือนเดือนดาวมีคู่ชม
คงตรอมตรมห่มใจตามลำพัง
12 มิถุนายน 2547 18:52 น.
นายกระต่ายขาว
เหงา เหงา เหงาเราเอ๋ยเรา
เงียบ เงียบ เงียบ กินข้าวอยู่คนเดียว
ดู ดู ดูเขาเดินไปมาคู่เกี่ยว
เรา เรา เราที่ต้องเปลี่ยว
ห่อเหียวหัวใจไงชอบกล
รอ รอ รอ รอใครมาทัก
รอ รอ รอเพื่อคนจะจะมาหา
เปล่าเปล่า เปล่า วันนี้เธอไม่มา
อด อด อด ต้องกลับบ้านอย่างที่มา
น้อย น้อย น้อยใจชะตา
เล่น เล่น ข้าบ้าบ้าจริงๆ...
10 มิถุนายน 2547 14:46 น.
นายกระต่ายขาว
นั่งหน้าคอมรอเมล์ใครคนหนึ่ง
ที่คิดถึงอยู่ไกลเกินไปหา
ส่งเมื่อวานวันนี้ให้ตอบมา
รอเวลาว่าเมื่อไรส่งสักที
เที่ยงไปแล้วตอนนี้ใกล้บ่ายสาม
รอฤกษ์ยามตามเวลาหรือคุณพี่
ว่างทั้งวันไม่มีเรียนในวันนี้
รอไมตรีอีเมล์ของคนไกล
9 มิถุนายน 2547 18:43 น.
นายกระต่ายขาว
รอนรอนตะวันจะลับฟ้า
สกุณาจรลีกลับถิ่นฐาน
ฝนพร่ำๆเมื่อครู่เริ่มส่างสาน
ดูสราญท้องฟ้าลาตะวัน
พรุ่งนี้เจอกันใหม่เริ่มชีวิต
หลังจากจิตฟื้นตื่นคืนหลับฝัน
มาได้จ่อจอแจกับตะวัน
ให้มันสุขทุกวันมองโลกดี
9 มิถุนายน 2547 18:32 น.
นายกระต่ายขาว
ด้วยเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าลาหยุดพัก
มาลองรักตัวเองดูดูบ้าง
วันวันทำอะไรที่ไม่ต่าง
เหมือนกับทางวนเวียนกลับมาวน
ตื่นทำงานเย็นกลับบ้านอยู่อย่างนี้
ดีไม่ดีมีเรื่องให้สับสน
สรรพสัตว์หรือที่ว่าต่ำกว่าคน
แต่ยลยลดูไปไม่ต่างกัน
หน้าส่วนตัว
982
