18 เมษายน 2547 12:52 น.
นายกระต่ายขาว
พายเรือน้อยคอยถามตามหารัก ไม่ใช่นักนาวีบนเรือใหญ่
เพียงแรมรอนพเนจรด้วยตั้งใจ ใคร่ถามหาตามรักที่เป็นจริง
มีรักจริงรักแท้อยู่ที่ไหน ข้าจะได้สมหวังหรือต้องทิ้ง
มีความรักอยากได้ไว้พักพิง หวังได้ทิ้งร่างตายไว้รักสดุดี
18 เมษายน 2547 12:36 น.
นายกระต่ายขาว
ฤดูหนาวแห้งแล้งไร้ความฉ่ำ
ทำให้คนไร้คู่เขาเป็นทุกข์
ฤดูร้อนรนรานไร้ความสุข
ไม่สนุกเล่นน้ำวันสงกรานต์
ฤดูฝนทนละอองน้ำซาดซัด
ต้องทนกลัด-อกทนน่าสงสาร
ฤดูรักมาถึงเกินต้านทาน
ดูจะนานกว่าทุกฤดูมา
18 เมษายน 2547 12:27 น.
นายกระต่ายขาว
มีความฝันบนเส้นทางแห่งรัก
แวะเวียนทักทายใจยามที่เหงา
ความอ้างว้างแทนที่ด้วยมัวเมา
ก็รักเข้าแล้วเราทำอย่างไร
มีความรักบนทางที่ต่างฝัน
ไม่รู้มันจะสุขได้ถึงไหน
มีความรักบนทางที่สร้างใหม่
ยังหวั่นไหวหวาดกลัวอยุ่ที่ครา
18 เมษายน 2547 12:12 น.
นายกระต่ายขาว
บนทางเปลี่ยวเส้นเดียวทางเส้นนี้
ยังไม่มีจุดหมายให้ใฝ่ฝัน
บนเส้นทางไร้แสงซึ่งตะวัน
มีแสงจันทร์ส่องเจือเห็นลางลาง
ดาวจุดหมายส่องทิศคอยชี้บอก
ประตูออกบอกให้ปลายเส้นต่าง
มีควมฝันไร้หวังบนทางร้าง
ความอ้างว้างกลางใจให้ตรอมตรม
18 เมษายน 2547 12:03 น.
นายกระต่ายขาว
อยากร้องไห้ปล่อยโศกกับน้ำตา
ด้วยปัญหานานานที่กลืนกล่ำ
อยากเป็นเช่นคนบ้าที่เขาทำ
อยู่อยู่ขำร้องไห้ไปวันวัน
ทำอะไรให้มีแต่เรื่องขัด
จะมุ่งมาตรปรารถนาได้แค่ฝัน
จะสร้างก่อต่องานหนทางตัน
โอ้สวรรค์บัญชามาหรือไร
ใยแกล้งข้าหรือหาเรื่องสนุก
ให้ข้าทุกข์เห็นสนุกนั่นใช่ไหม
ขออย่าทำซ่ำข้าโปรดเห็นใจ
หรือชดใช้กรรมเวรแต่ก่อนมา
หากเป็นเวรเป็นกรรมที่ข้าทำ
ขออย่าซ่ำกรรมซ้อนนั่นเลยหนา
โปรดอภัยอโหสิช่วยเมตตา
ขอตัวข้าหมดโศกทุกข์เสียที
หน้าส่วนตัว
581
