6 มกราคม 2548 11:26 น.
นายกระจอก
ขอแค่มี .. ความหวังแม้น้อยนิด
ขอแค่มี .. พลังจิต แม้ริบหรี่
ขอแค่มี .. พลังกายที่แทบจะไม่มี
ขอแค่มี .. ความตั้งใจเท่านั้นพอ
คงสักวัน .. จะถึงอย่างที่หวัง
คงสักวัน .. พลังนั้นคงเปี่ยมหนอ
คงสักวัน .. ความฝันที่ยังรอ
คงสักวัน .. แค่อย่าท้อ แล้วล้มไป
แม้ไม่ได้ .. ไปถึงอย่างที่หวัง
แม้ไม่ได้ .. พลัง จากไหนไหน
แม้ไม่ได้ .. ความฝันอย่างตั้งใจ
แต่ ก็ได้ .. ความภูมิใจ ที่ได้ทำ
6 มกราคม 2548 01:42 น.
นายกระจอก
ทซึ นา มิ ทซึนามิ วิปโยค นำความโศกเศร้าใจ ให้มหันต์
มันก่อเกิดวิบัติ อย่างอนันต์ มันไม่ทันให้เรา ได้ตั้งตัว
ก่อนเหตุเกิด เปิดใจไม่เคยคิด ต่างยึดติดเตรียมฉลอง ปีใหม่ทั่ว
วันคริสมาสเมื่อวาน พึ่งปิดตัว วันนี้ทั่วตื่นสาย สบายใจ
ยี่สิบหกธันวา ปีสี่เจ็ด ทุกประเทศทุกผู้คน ทุกหนไหน
ทุกที่ติดทะเล ทั้งใกล้ไกล ต้องตกใจถ้วนหน้า แทบทุกฅน
เมื่อธรณีพิบัติ ใต้พื้นน้ำ อุบัติซ้ำคลื่นหนักยักษ์ แผ่ทุกหน
มันนำภัยมาให้ ในบัดดล ทั่วทุกคนต้องดับดิ้น ต้องสิ้นใจ
มันคือคลื่นยักษ์โถม โหมกระหน่ำ มันซัดล้ำเข้าผืน แผ่นดินไหน
เป็นอันต้องกวาดเรียบ ทุกครั้งไป พลังใดมิอาจต้าน พลังแรง
มนุษยชาติเปรียบเท่า มดตัวนิด ยึดไม่ติดลอยเคว้ง ทั่วระแหง
เห็นศพลอยเกลื่อนกลาด ยิ่งหมดแรง เห็นที่แจ้งต้องราบเรียบเป็นหน้ากอง
น้ำทะเลพลันขุ่น ดั่งสายเลือด น้ำตาเดือดนองแผ่นดิน พาเศร้าหมอง
น้ำท่วมเต็มย่อยยับ ไม่อยากมอง โถ..พี่น้องต้องโศกเศร้า เคล้าน้ำตา
หมดสิ้นสูญทุกอย่าง แม้ชีวิต หมดความคิดหมดพลัง ร้องโหยหา
ขอชีวิตลูกน้อยน้อย ขอคืนมา เพื่อให้ข้าฯ เกิดพลัง กำลังใจ
ร้องออกมาร้องไปเถิด อย่าไปเก็บ มันแสนเจ็บปวดอุรา หาไหนไหน
เราพี่น้องทั่วประเทศ ปันน้ำใจ จะคอยไปเพื่อช่วยเหลือ คอยเยียวยา
ขอให้ตัวตั้งสติ ให้เข้มแข็ง มีเรี่ยวแรงลุกขึ้นสู้ สู้เถิดหนา
ให้ชาวโลกได้ยกย่อง ภูมิปัญญา เรียนรู้ว่าพี่น้องไทย น้ำใจงาม.
* * * * * * * * * * * * * * * *
( นาย ก ระ จ อ ก )
6 มกราคม 2548 01:15 น.
นายกระจอก
ห ม อ พ ร ทิ พ ย์. . .
คุณหญิงหมอ พรทิพย์ สิบประเสริฐ
หนึ่ง คือเลิศทำเรื่องศพ ที่พบหา
สอง คือเลิศเก่งกาจ ด้านวิชา
สามคือเลิศ ทางปัญญา หาไหนปาน
สี่ คืองาน ที่ท่านทำ นั้นหนักหนา
ห้า คือท่านกล้า รับผืดชอบ ต่อหน้าที่
หก คือท่านสร้าง ผลงาน แห่งความดี
เจ็ด คือท่านนี้ จิตใจงาม ตามดั่งเงา
แปด คุณหมอไม่เคยเศร้า ให้เราเห็น
เก้า คุณหมอเป็น ที่พี่งพา บรรดาศพ
สิบ คุณหมอช่วย ญาติที่หา หาจนพบ
คุณหญิงหมอที่เคารพ ขอ ป ร บ มื อ.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * *
( นายกระจอก )
4 มกราคม 2548 16:12 น.
นายกระจอก
ทซึ นา มิ ทซึนามิ วิปโยค นำความโศกเศร้าใจ ให้มหันต์
มันก่อเกิดวิบัติ อย่างอนันต์ มันไม่ทันให้เรา ได้ตั้งตัว
ก่อนเหตุเกิด เปิดใจไม่เคยคิด ต่างยึดติดเตรียมฉลอง ปีใหม่ทั่ว
วันคริสมาสเมื่อวาน พึ่งปิดตัว วันนี้ทั่วตื่นสาย สบายใจ
ยี่สิบหกธันวา ปีสี่เจ็ด ทุกประเทศทุกผู้คน ทุกหนไหน
ทุกที่ติดทะเล ทั้งใกล้ไกล ต้องตกใจถ้วนหน้า แทบทุกฅน
เมื่อธรณีพิบัติ ใต้พื้นน้ำ อุบัติซ้ำคลื่นหนักยักษ์ แผ่ทุกหน
มันนำภัยมาให้ ในบัดดล ทั่วทุกคนต้องดับดิ้น ต้องสิ้นใจ
มันคือคลื่นยักษ์โถม โหมกระหน่ำ มันซัดล้ำเข้าผืน แผ่นดินไหน
เป็นอันต้องกวาดเรียบ ทุกครั้งไป พลังใดมิอาจต้าน พลังแรง
มนุษยชาติเปรียบเท่า มดตัวนิด ยึดไม่ติดลอยเคว้ง ทั่วระแหง
เห็นศพลอยเกลื่อนกลาด ยิ่งหมดแรง เห็นที่แจ้งต้องราบเรียบเป็นหน้ากอง
น้ำทะเลพลันขุ่น ดั่งสายเลือด น้ำตาเดือดนองแผ่นดิน พาเศร้าหมอง
น้ำท่วมเต็มย่อยยับ ไม่อยากมอง โถ..พี่น้องต้องโศกเศร้า เคล้าน้ำตา
หมดสิ้นสูญทุกอย่าง แม้ชีวิต หมดความคิดหมดพลัง ร้องโหยหา
ขอชีวิตลูกน้อยน้อย ขอคืนมา เพื่อให้ข้าฯ เกิดพลัง กำลังใจ
ร้องออกมาร้องไปเถิด อย่าไปเก็บ มันแสนเจ็บปวดอุรา หาไหนไหน
เราพี่น้องทั่วประเทศ ปันน้ำใจ จะคอยไปเพื่อช่วยเหลือ คอยเยียวยา
ขอให้ตัวตั้งสติ ให้เข้มแข็ง มีเรี่ยวแรงลุกขึ้นสู้ สู้เถิดหนา
ให้ชาวโลกได้ยกย่อง ภูมิปัญญา เรียนรู้ว่าพี่น้องไทย น้ำใจงาม.
* * * * * * * * * * * * * * * *
( นาย ก ระ จ อ ก )
หน้าส่วนตัว
748
