11 สิงหาคม 2548 10:43 น.
นาย มอมแมม
หญิงคนหนึ่ง เพิ่งเสีย สามีไป ด้วยโรคร้าย มะเร็ง กะทันหัน
เธอมีลูก หกคน อยู่ด้วยกัน ตัวฉันนั้น เป็นลูก คนสุดท้อง
ตอนนั้นฉัน อายุ แค่สามปี ไม่ประสี ประสา ไม่เศร้าหมอง
ไม่เสียใจ ไม่รู้ ไม่ตรึกตรอง มีเพียงของ ให้เล่น ก็เป็นพอ
พอฉันโต ขึ้นมา อีกนิดหนึ่ง จึงได้ซึ้ง ว่าตัวเอง อาภัพพ่อ
มองเห็นแม่ ทำงานอย่าง ไม่ย่อท้อ เพื่อให้พอ เลี้ยงลูก ทั้งหกคน
ไม่เคยเห็น แม่มี สามีใหม่ ไม่เคยเห็น แม่ใช้ ไม้สักหน
ไม่เคยเห็น แม่ด่า ลูกสักคน เห็นแต่แม่ สวดมนต์ เห็นอาจิณ
ลูกของแม่ ทุกคน ได้ร่ำเรียน เพราะแม่เพียร หามา ซึ่งทรัพย์สิน
ให้ทุกคน มีใช้ และมีกิน จนแม่สิ้น ชีวา แสนอาลัย
มาวันนี้ ยิ่งซึ้ง ถึงคุณ แม่ ว่าแน่วแน่ ลูกหกคน ยังเลี้ยงไหว
ฉันเลี้ยงลูก เพียงคนเดียว แทบขาดใจ หามาให้ ใช้จ่าย แทบไม่ทัน
ขอยกมือ พนม ก้มกราบแม่ ขอเผยแผ่ พระคุณ แม่ของฉัน
แม่ไม่ใช่ สตรีเหล็ก เป็นใดกัน โอ้ อรหันต์หญิงที่ 1ในดวงใจ
นาย มอมแมม
......................................................................................................................
8 สิงหาคม 2548 00:46 น.
นาย มอมแมม
สุ ด ที่ รั ก ข อ ง ลู ก
* * * * * * * * * * * *
เมื่อยามที่ เป็นเด็ก เล็กอยู่
แม่เฝ้าดู กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงถนอม
สิ้นพ่อไป แม่แสน จะตรมตรอม
ต้องอดออม เพื่อเลี้ยงลูก ให้เติบโต
แม่เหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า แสนสาหัส
ก็ยังกัด ฟันเลี้ยงลูก ให้สุขโข
จนลูกได้ สำเร็จ ปริญญาโท
มีตำแหน่ง ใหญ่โต ในสังคม
จำได้ว่า แม่เคยติ เคยท้วงทัก
มาตระหนัก ว่านั่นเป็น เช่นยาขม
หาใช่เป็น มีดดาบ อันแหลมคม
ที่ปักจม กลางหลัง ถ้าพลั้งไป
ยามที่ลูก ผิดหวัง และท้อถอย
แม่จะคอย ปลอบโยนให้ไม่หวั่นไหว
น้ำคำแม่ ดุจน้ำทิพย์ แสนชื่นใจ
ไม่อาจหา จากใครได้ทั้งนั้น
แม่จากไป ครานี้ ไม่มีกลับ
แม่ล่วงลับ ไปสู่ สรวงสวรรค์
ส่วนลูกนี้ คิดถึงแม่ ทุกคืนวัน
เพียงได้ฝัน เห็นแม่ ก็สุขใจ..ฯ
***********************************************
ใคร.... คือสุดที่รักของท่าน หากไม่ใช่ * * แม่ * *
หน้าส่วนตัว
1958
