19 กุมภาพันธ์ 2548 13:56 น.
นาย มอมแมม
สกิญฺจนํ ปสฺส วิหญฺญมานํ
. . . . . ผู้มีห่วงกังวล ย่อมวุ่นวาย . . . . .
......................................................................
รุ่งอรุณ ............................ ขุ่นจิต
พินิศ ............................ รอบกาย
คิดตรอง ............................ มุ่งหมาย
สวม ใส่ ............................ ขาเทียม
จุดหมาย ............................ ที่เก่า
นั่งเศร้า ............................ นั่งเจียม
ที่ ท่า ............................ ริม ระเบียง
นั่งเคียง ............................ ธารา
นั่ง อี้ ............................. ตัวเก่ง
คิดเร่ง ............................. สุริยา
คิดมาก ............................. อุรา
ไร้สาระ ............................. เวลา วาย
ทบทวน .............................. ทวนทบ
ภาระ ครบ .............................. มากมาย
แต่นี้ ............................... ต่อไป
ทำไง ............................... กันดี.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
( เรื่องจริง ผ่านคอมป์)
18 กุมภาพันธ์ 2548 15:38 น.
นาย มอมแมม
นปฺปฏิกงฺเข อนาคตํ
ไม่ควรหวัง สิ่งที่ยังมาไม่ถึง
......................................................
ฉันรู้ว่าเธออาทร . . . . . . . . . . . . . .
และก็รู้ว่าเธอร้าวรอนมากแค่ไหน
ขอบคุณนะ ขอบคุณความห่วงใย
แต่ฉันรักเธอไม่ได้ . . . . ขอโทษที
. . . . . . . . . . . . ก็ดีเหมือนกัน
ที่เธอและฉันเป็น . .ได้เท่านี้
อย่างมากก็แค่ . . .เพื่อนที่ดี
เมื่อเธอพูดเช่นนี้.. ฉันเข้าใจ
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
นตฺถิ พาเล สหายตา . . . คนพาล คบหาไม่ได้
ภเชถ มิตฺเต กลฺยาเณ . . . . พึงเลือกคบมิตร ที่ดีงาม
........................................................................................................
สีสรรของความหลายหลาก . . . . . .
อาจทำให้ความหมายของชีวิตแปรเปลี่ยน
แต่ความเป็นเพื่อนยังคงหมุนเวียน
สับเปลี่ยนอยู่ในตำแหน่งแห่งความผูกพัน
. . . . . . . . . . . . มิตรภาพที่ยิ่งใหญ่
คือความเข้าใจระหว่างเธอกับฉัน
คือการรู้จักผ่อนปรนแบ่งปัน
คือความจริงใจที่ให้กันโดยไม่อำพราง
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ภเชถ มิตฺเต กลฺยาเณ
. . . . พึงเลือกคบมิตร ที่ดีงาม . . . .
เสฎฺฐมุปคมญฺจ อุเทติ ขิปฺปํ . . . เลือกคนดี ตนเองก็ดีขึ้นทันที
...........................................................................................
ขอบคุณเพื่อนคนนี้
ที่มีความรู้สึกดีๆมาให้
แม้ตอนนี้ฉันเหมือนไม่มีใคร
แต่ก็ยังมีเธอห่วงใยทุกเวลา
ก็แค่ความหวังดีเล็กน้อยของเพื่อนคนหนึ่ง
ไม่ได้ตั้งใจจะให้เธอซาบซึ้งอะไรนักหนา
ขอบคุณสำหรับน้ำใจที่เธอมีให้กลับมา
เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกว่า ตัวเองมีค่า ขึ้นเยอะเลย
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
18 กุมภาพันธ์ 2548 11:59 น.
นาย มอมแมม
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
จิตฺตํ คุตฺตํ สุขาวหํ
จิตที่รักษาดีแล้ว นำความสุขมาให้
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
มีปัญหามากมาย ในชีวิต
อย่าไปคิดท้อใจให้ไหวหวั่น
ควรจะพร้อมทำใจยอมรับมัน
สุดทางฝันของเรานั้น ยังอีกไกล
หยุดเถอะ หยุดไขว่คว้า
ก็รู้ดีว่า ไขว่คว้ามาไม่ได้
ปล่อยเถอะ ปล่อยเขาไป
แล้วหยุดอ่อนไหว เลิกร้องไห้เสียที
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
สจิตฺตปริโยทปนํ
มั่นชำระจิตใจของตนให้ผ่องใส
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ขอขอบคุณ . . . .ความเหินห่าง
ที่ทำให้อะไรบางอย่าง เปิดเผย
ดีกว่าอยู่ใกล้ๆแล้ว ใจไม่รู้อะไรเลย
ว่าต่างไม่ใช่แค่คนคุ้นเคย ที่ผ่านเลยแล้วผ่านไป
อย่าเสียใจเลยนะ . . . . . .
ที่ฉันไม่อาจจะรักเธอได้
ใช่ว่าเธอจะมีค่าน้อยเกินไป
แต่เพราะไม่มีใครแทนที่ใคร ได้จริงๆ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
สภาวสทิสํ ปิยํ ปณฺฑิโต
คนฉลาด ย่อมรู้จักรัก ให้เหมาะแก่ภาวะของตน
....................................................................................
ไม่ใช่คู่ ดอกหนา อย่าคิดมาก
จึงต้องจากกันไปแสนไกลห่าง
ความรักความสัมพันธ์จึงจืดจาง
จึงอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
ไม่ใช่คู่ ดอกหนา อย่าถือสิทธิ์
ความใกล้ชิดจึงพลันมาห่างหาย
ความรักความผูกพันจึงกลับกลาย
จึงร้องไห้เพราะรักมิอาจลืม
* * * * * * * ** * * ** * * * * * * ** * * * * * *
ไม่ได้จะขัดใจเจ้าดอกหนา
แต่รักข้านำพาซึ่งกลอนนี้
รักของข้ามันดูไม่เข้าที
จึงแบบนี้ส่อสำเนียง เรียงคำกลอน
13 กุมภาพันธ์ 2548 12:54 น.
นาย มอมแมม
ลุ ง ม อ ม แ ม ม โ ผ ล่ มา ใ ห้ พ ร . . ว า เ ล น ที น เอ้ย . . ว า เ ลน ไ ท น์
ใ ห้ แ ฟ น ค ลั บ . . . ทุ ก ทุ ก ค น เ ล ย ค ร้ . .า . . . บ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
จะเก็บเอาดวงดาวบนฟากฟ้า
ประดับดวงตาเธอให้สุกใส
จะเก็บเอาความหอมของดอกไม้
ประดับดวงใจเธอให้เบิกบาน
เอาสายลมมาบรรเลงเพลงพริ้งเพราะ
ให้เสนาะโสตเธอเป็นเพลงประสาน
เอาสายฝนที่หลั่งไหลสู่สายธาร
เป็นน้ำหวานชะโลมจิตเธอเกิดธรรม
จะเก็บเอาแสงทองที่ส่องฟ้า
ทำเป็นยารักษาเธอให้โรคขาม
แล้วขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกรูปนาม
ให้เธองามสดใสสว่างเอย
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
เ ป็ น ไ ง ล่ ะ . . เ นี๊ ย ะ . . . โ ด น ข อ ง ใ ค ร ต ร ง ไ ห น บ้ า ง
. . . . . . . . . . . ก ร ะ ซิ บ บ อ ก ลุ ง ด้ ว ย น่ ะ ค ร้. . า . . . บ
5 กุมภาพันธ์ 2548 17:45 น.
นาย มอมแมม
. . . . . แก้วจ๋า แก้วตา พาขวัญ . . . . .
. . . . . แก้วใจ เจ๊าะแจ๊ะ คืนวัน . . . . .
. . . . . แก้วจ่อ จับจ้อง ตากัน . . . . .
. . . . . แก้วจันทร์ จับจด หมดอาลัย . .
. . . . . เพียงคำ บางคำ แก้วอ้อน . . . .
. . . . . เพียงคำ หนึ่งคำ แก้วใส . . . . . .
. . . . . เพียงคำ ไพเราะ จับใจ . . . . . . .
. . . . . เพียงเพราะ คำไหน ใดกัน . . . . . . .
. . . . . พร่ำกล่าว ทักทาย ทายทัก . . . . . .
. . . . . พร่ำหัก มุขฮา ชวน ขัน . . . . .
. . . . . พร่ำเรียก คิดถึง ต่อกัน . . . . . . .
. . . . . พร่ำพราก จากกัน ฉันใด . . . . . . . .
. . . . . บอกแก้ว ขวัญตา โหยหา . . . . . . .
. . . . . บอกแก้ว วาจา หาไหน . . . . . .
. . . . . บอกแก้ว ล่วงหน้า จากไป . . . . . . .
. . . . . บอกแล้วไง ให้ลูกแก้ว พยากรณ์ . . . . . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
เ ฮ้ อ . . . . ลูกแก้ววิเศษ จงบอกข้าเถิด ว่า . . . . .
หน้าส่วนตัว
772
