9 กุมภาพันธ์ 2545 10:04 น.
นานที
ดอกรักเบ่งบาน
ต้อนรับเทศกาลแสนหวาน
ดอกโศกสวยสคราญ
ในใจฉันมานานปี
ดอกรักบานชูช่อ
คนอื่นหนอ..ช่างเปรมปรีดิ์
ดอกโศกในใจนี้
กี่เดือนปีไม่โรยรา
5 กุมภาพันธ์ 2545 13:12 น.
นานที
อยากจะเฉยเมยไม่ยอมรับฟัง
ไม่อยากปลอบหรือให้ความหวังกับเธอเหมือนเก่า
อยากจะเดินหนีไม่รับรู้เรื่องราว
ไม่อยากฟังเรื่องคนเก่าของเธออีกต่อไป
แต่เมื่อเธอเริ่มต้นเรื่องเดิมด้วยแววตาเจ็บชํ้า
ทุกถ้อยคำฉันจึงพรํ่าปลอบใจให้
เธอเข้มแข็งอดทนมีกำลังใจ
จะหวั่นไหวไปไยแค่การรอคอย
ซักวันเค้าคงกลับมาตรงนี้
ตรงที่เธอคอยรอไม่ท้อถอย
รู้ไว้ยังมีคนบางคนเจ็บกว่าเธอไม่น้อย
ณ ความจริงที่เค้าเองก็รอคอยอย่างไร้จุดหมายเช่นกัน
เธอคงไม่เคยรู้ใช่ไหม
ว่ายังมีใครที่ทนอยู่อย่างนั้น
นั่นเพราะเธอไม่เคยคิดจะหันมามองกัน
อย่างคนสำคัญอย่างที่เค้าคนนั้นมองเธอ
ทุกคำที่เอื้อนเอ่ยปลอบเธอไป
มันก็คือถ้อยคำในใจที่เค้าใช้ปลอบตัวเองเสมอ
เธอพรํ่าบอกว่าคนที่เธอรักไม่เคยรักเธอ
ใช่...ฉันเองก็รู้ดีเสมอว่าเธอไม่เคยมีใจ
หน้าส่วนตัว
1047
