17 กันยายน 2553 14:07 น.
นางสาวใบไม้
ไม่เคยลืมหรอกหนอ...ช่อศรีตรัง
ภาพความหลังอาวรณ์ยังอ่อนไหว
แม้เลือนลางหยดน้ำตาคราอาลัย
หากน้ำใจผูกพันนั้นยังมั่นคง
"ศรีตรังเจ้ายังสะพรั่งบาน"
นานแสนนานหัวใจไม่ลืมหลง
กลีบระบายเชิงชั้นอันบรรจง
ดุจแพรม่วงทาบทาลงบนฟ้าคราม
ก่อนสลายคลายพวงแล้วร่วงหล่น
กลีบกระจายเกลื่อนกล่นล้นคำถาม
ร้างราไหมรอยใจในโมงยาม
ลับเลือนไหมความงามแห่งคืนวัน
ไม่เคยลืมเจ้าหรอกหนอ...
จงผลิบานแต่งช่อรอรับขวัญ
อาจเนิ่นนานแต่นี้นับนิรันดร์
นามเจ้านั้นจักจารอยู่คู่ดวงใจ
ไม่เคยลืมหรอกหนอ...ช่อศรีตรัง
ภาพความหลังอาวรณ์ยังอ่อนไหว
"แม้ห่างกันพันแสนด้าวแดนใด
มอบดวงใจไว้ที่ร่มศรีตรัง"
9 กันยายน 2553 14:53 น.
นางสาวใบไม้
๐ทั้งชีวิตจิตใจให้หมดแล้ว
ยังไร้แววว่างเปล่าเขาไม่เห็น
มีแต่เราเหงาเงียบจนเยียบเย็น
คอยซ่อนเร้นน้ำตาช่างน่าอาย
๐กี่จงรักกี่ภักดีที่มีให้
สักครั้งไหมเคยมองมาน่าใจหาย
แค่หัวใจไร้ค่าน่าเสียดาย
ไร้ความหมายสิ้นแล้วในแววตา
๐จะปรารถนาไปไยใจไร้รัก
เขาหาญหักสิ้นเยื่อใยไม่รักษา
จะต้องการอีกทำไมใจเย็นชา
เสียเวลาเปลืองใจทำไมกัน
๐อาจรสชาดน้ำต่ามันปร่าขม
ฝืนระทมเก็บไว้แม้ใครหยัน
อาจร้าวรานอยู่เช่นนี้อีกกี่วัน
ดีกว่ารั้นตอแย..แค่บางคน