2 เมษายน 2553 10:37 น.
นางสาวใบไม้
๐ ยอมจำนนกับการร่ำลาจาก
พร้อมปิดฉากรักนั้นแม้หวั่นไหว
ไม่ดื้อดึงไม่ร้องขอรั้งรอใคร
อยู่หรือไปก็..ปวดร้าวเท่าเทียมกัน
๐ จบสิ้นแล้วความผูกพันในวันนี้
ลาแล้วหนอพอเสียทีที่เคยฝัน
ไม่มีแล้วหลงละเมอเพ้อรำพัน
ใจจักจำกับเจ็บนั้นตราบวันตาย
๐ เมื่อขอบฟ้านั้นไกลเกินไปถึง
ต่างคนจึงต่างไปไร้จุดหมาย
แค่เรื่องเล่าความเหงาคนเปล่าดาย
บทลงท้ายจริงแท้...แค่ฝันลวง
๐ ระทมทุกข์เยี่ยงใดหนอใจเอ๋ย
แต่นี้อย่าเหลือเลยแม้เคยหวง
อาจเคยซึ้งตรึงมั่นจนหวั่นทรวง
แค่คำลวงเมินเถิดหนาอย่าอาลัย
๐ แม้ยากนักจักรับความเจ็บปวด
ทรมานร้าวรวดเกินทนไหว
ก้มหน้าเดินเหินห่างบนทางไกล
ปิดดาลใจ..ให้สนิทนิจนิรันดร์