25 มกราคม 2553 10:42 น.
นางสาวใบไม้
เพลงสายลมหวิวหวิวเพียงพลิ้วแผ่ว
ยินน้ำคำหวานแว่วยังไหวหวาม
ว่าบรรเลงเพลงมาผ่านฟ้าคราม
ให้ติดตามตรึงใจคนไกลตา
หอมเอยหอมดอกวลีที่แสนหอม
กิ่งเจ้าค้อมให้เชยชื่นรื่นนาสา
ละไมละมุนกลิ่นกรุ่นคุ้นวิญญาณ์
ย้ำใจว่าเสน่หาไม่คลาคลาย
จึงดอกไม้ระบายแก้มผลิแย้มใส
สื่อความนัยราวเฉลยเอ่ยความหมาย
ว่าซึ้งนักในเพลงรักที่ทักทาย
อาจห่างกายแต่สายใจยังใกล้กัน
สลักทรวงท่วงทำนองที่ร้องกล่อม
ทะนุถนอมแนบหมอนนอนหลับฝัน
หยิบทุกถ้อยร้อยคำที่จำนรรจ์
ทาบดวงใจนิจนิรันดร์..ไม่ผันแปร
24 มกราคม 2553 11:37 น.
นางสาวใบไม้
ข้าฯยังรอสดับรับฟังข่าว
ถ้อยละมุนเอ่ยเล่าถึงความฝัน
ผ่านรอยช้ำรอยขื่นของคืนวัน
เพื่อแบ่งปันความเหงาให้เบาบาง
ระหว่าง..สายธารแห่งกาลเวลา
น้ำใจเจ้าหล่อเลี้ยงข้าฯไม่เหินห่าง
ยื่นยิ้มให้แม้ยามท้อต่อเส้นทาง
ไม่จืดจางร้างไมตรีที่ให้กัน
ดึกดื่นค่ำคืนเช่นนี้
ลมหนาวกระทบฤดีไหวหวั่น
จึงฝากถ้อยกระซิบว่าอย่าจาบัลย์
คำมั่นยังคงซึ้งตราตรึงใจ
วูบหนึ่ง...ในสายลมหนาว
น้ำค้างร่วงพราว..ราวแก้วใส
หยาดหยดรดชุ่ม..ชอุ่มใบ
อาจตัวไกล..หากใจอุ่นกรุ่นคำนึง