12 มกราคม 2552 17:41 น.

:: น้ำตาจันทร์ ::

เพียงเดียวดายใต้เงาแห่งจันทร์เจ้า จังหวะใจรุมเร้าจนหวั่นไหว ด้วยสับสนจนเคว้งคว้างเพราะห่างไกล โอ้จันทร์เอ๋ยเขารู้ไหมมีใครรอ สายลมหนาวพลิ้วพรอดลอดหน้าต่าง หนาวเพียงร่างเท่าสะท้านใจหรือไม่หนอ เมื่อวันนี้...เขาไม่อยู่คู่เคลียคลอ ได้แต่พ้อกับจันทร์เจ้า..โปรดเข้าใจ กว่าหนาวนี้จะผ่านอีกนานเนิ่น ต้องเผชิญกับปวดร้าวอีกเท่าไหน เพียงหนาวกายยังไม่เท่าหนาวหัวใจ จันทร์ร่ำไห้เป็นน้ำค้าง..ต่างน้ำตา