20 กันยายน 2551 11:32 น.
นางสาวใบไม้
ฉันรู้แล้วว่าวันนี้ฉันมันก็แค่ส่วนหนึ่งของฟ้า...
ยังมีอะไรอีกมากมายเกินกว่าที่จะคว้าจะไขว่
บางสิ่งไม่อาจขีดเส้นได้ตามความต้องการของหัวใจ
หากที่ต้องทำให้ได้นั่นคือการยอมจำนน
แค่เพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง...บนโลกใบใหญ่
ย่อมตระหนักกับความจริงที่เป็นไปด้วยเหตุและผล
ครั้งแล้วครั้งเล่ายอมรับกับการแปรเปลี่ยนของใจคน
อาจกระทั่งต้องเตือนตนยามสับสนกับโชคชะตา
ก็นั่นแหละแค่มือสองมือกับอีกหนึ่งหัวใจ
ฤาจะมีสิทธิ์ใดเรียกร้องได้ดังปรารถนา
มีเพียงหน้าที่ดำเนินชีวิตตามวาระแห่งวันเวลา
สักกี่ครั้งอาจมีน้ำตา...เถิดจักเยียวยาด้วยแรงใจ
ฉันรู้แล้วว่าวันนี้ฉันมันก็แค่ส่วนหนึ่งของฟ้า
ยังมีอะไรอีกมากมายเกินกว่าที่จะคว้าจะไขว่
เกินกำลังที่มีอยู่สุดที่จะรู้ต่อความเป็นไป
ยอมจำนนเถิด..ใจฝืนไว้ไยเมื่อไม่ใช่ทางของเรา
บางสิ่งไม่อาจขีดเส้นได้ตามความต้องการของหัวใจ
หากที่ต้องทำให้ได้นั่นคือการ.....ยอมจำนน