6 มีนาคม 2551 13:25 น.
นางสาวใบไม้
1. เขียนโดย.....แอ็ปเปิ้ล..
เหมือนปราสาททรายที่สร้างไว้ริมขอบฝั่ง
โดนคลื่นซัดกระหน่ำ--พังทลายไปต่อหน้า
เหมือนโลกดับไปชั่วนิรันดร์--เพียงได้ฟังหนึ่งคำลา
แทบล้มทั้งยืนอย่างไร้ค่า--มากมายยิ่งกว่า "เสียใจ"
"ที่รัก" ฉันอยากเรียกเธออีกครั้งด้วยคำ ๆ นี้
ขอร้องเธอคนดี--ช่วยโอบกอดฉันอีกสักทีได้ไหม
เวลานี้ฉันพ่ายแพ้ อ่อนแอ--แม้เพียงแค่จะหายใจ
ช่วยทำให้ฉันมีความหมายแม้อีกเสี้ยวลมหายใจก็ยังดี
ก่อนที่ความรักของเราจะผ่านพ้นไป
ก่อนความผูกพันจะถูกฝังไว้บนถนนเดียวดายสายนี้
ฉันจะค่อย ๆ ดับ--ทุกความเจ็บปวดด้วยน้ำตาที่มี
และเรื่องราวของเราทุกวินาทีจะเก็บไว้อยู่ตรงนี้--ที่หัวใจ
2. เขียนโดย.....นางสาวใบไม้..
กี่หยดน้ำตารินไหลให้กับรักที่เพิ่งผ่านพ้นไปในวันก่อน
มากมายแค่ไหนกับความร้าวรอนจนแทบทนไม่ไหว
ปวดร้าวกับใจสลายไม่เหลือดีจนแทบไม่อยากมีลมหายใจ
กี่ครั้งที่ต้องตอบคำถามหัวใจว่าจะอยู่อย่างไรโดยไม่มีเธอ
ผ่านไปแล้ว..เขาไม่คืนมาแล้ว..หนอใจเอย
ไม่มีอีกแล้วไออุ่นที่คุ้นเคยอย่าเลยอย่าหวนไปพลั้งเผลอ
อีกเนิ่นนานแค่ไหนยาวนานเพียงไรก็ไม่มีทางได้กลับมาพบเจอ
ไม่มีอีกแล้ว"ฉันของเธอ" หมดสิ้นความฝันสิ้นวันของเรา
คงอยู่กับตัว..กับหัวใจ..ต่อไปแต่นี้
กอบเก็บเศษใจที่ยังพอมีเพื่ออดทนกับวันคืนอันเงียบเหงา
แม้ไม่มีใครแต่ความรักยังคงอยู่..อย่างน้อยในสายลมอันบางเบา
เป็นความทรงจำดีดีจากวันคืนเก่าเก่าของรักที่เพิ่งผ่านพ้นไป